Τετάρτη 26 Δεκεμβρίου 2018

Αχ αυτό το κρέας




    Η λαχτάρα για το κρέας εκείνα τα χρόνια στις γειτονιές της Αθήνας ήταν γνωστή....
    Έζησαν την έλλειψή του στα χρόνια του πολέμου και προσπαθούσαν να τα αναπληρώσουν αλλά πώς...
    Το φρέσκο είχε την τιμή του αλλά και το κατεψυγμένο δεν έμπαινε στην κατσαρόλα
    ή δεν πήγαινε στον φούρνο ενδιάμεσα της εβδομάδας.
    Ήταν ένα βασικό θέμα συζήτησης στην γειτονιά....
    Ο χασάπης είχε και φρέσκο αλλά κυρίως κατεψυγμένο...
    Έβαζε μέσα στην μηχανή και λίγο λίπος από φρέσκο για νοστιμάδα στον καλό
    πελάτη.
    Όλα αυτά τα άκουγαν χαμογελώντας οι μεγαλύτεροι σε ηλικία που είχαν ζήσει
    τα δύσκολα χρόνια και στις απογευματινές συνάξεις στην αυλή ή στα σκαλιά
    έξω στην αυλόπορτα θυμόντουσαν....
    Γελούσαν πρίν αρχίσουν τις ιστορίες...
    Κατοχή στην Αθήνα και το κρέας ήταν εξαφανισμένο είδος...
    Κυκλοφορούσε στην "μαύρη αγορά"και φυσικά όχι με αντίτιμο τα Κατοχικά
    εκατομμύρια....δισεκατομμύρια...
    Η ωχρή (χρυσή λίρα) ήταν ο τρόπος που θα σε έφερνε στον μαυραγορίτη από συστάσεις του τύπου κάπου άκουσα κάποιος μου είπε ότι στον τάδε δρόμο στο τάδε σπίτι αν πείς αυτό το όνομα....
    Και το έπαιρνες το κομμάτι και το πήγαινες στο σπίτι με λαχτάρα και έλεγες
    βρήκα μοσχάρι.
    Σε κοιτούσαν με απορία και σου έριχναν το "δηλητήριο"....
    "....και αν είναι άλογο;"
    "...άκουσα ότι πουλάνε και κρέας σκύλου για αρνί..."
    Γνωστά αυτά εκείνα τα χρόνια....από στόμα σε στόμα η πληροφόρηση...
    Το πίεζαν λοιπόν με το δάχτυλο από απόγνωση ....λές και αν ήταν μοσχάρι θα φώναζε....
    Το είχε πληρώσει όμως ...χρυσό....
    Και το έτρωγαν....
    Ξανά γέλιο από τον ηλικιωμένο και συμπλήρωνε....
    "...σήμερα που έχουμε κρέας με ταυτότητα μας νοιάζει αν είναι κατεψυγμένο ;"
    Έφθανε η Κυριακή και υπήρχε συνωστισμός στον φούρνο της γειτονιάς
    από ταψιά με κρέας με πατάτες....γιουβέτσι....
    Και φυσικά θυμάμαι το ταψί με το βουνό με τις πατάτες και κάπου στην μέση 
    το κρέας που θα έκανε η μάνα "δίκαιη"διανομή στα πιάτα αφήνοντας στο τέλος
     το δικό της για να περάσει δεύτερο χέρι αυτά που άφηναν τα παιδιά λέγοντας την συνηθισμένη ατάκα για δικαιολογία....
    ".....μα πώς θα τα πετάξω αυτά με τόοοσο κρέας που αφήσατε επάνω στα κόκκαλα...αμαρτία είναι..."

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου