"Τίτλοι τέλους" (Βασίλη Βιλιάρδου)

Η Ελλάδα είναι τόσο χρεοκοπημένη, όσο καμία άλλη χώρα στην παγκόσμια ιστορία και η μοναδική που δεν εξυγιάνθηκε μετά από οκτώ χρόνια πρωτοφανούς ληστείας των Πολιτών της – γεγονότα που όσο πιο γρήγορα τα συνειδητοποιήσουμε, τόσο καλύτερα για όλους μας.

Υπενθυμίζουμε πως η Ελλάδα δεν έχει βιώσιμο χρέος ούτε πρωτογενή πλεονάσματα,δεν έχει βιώσιμο ασφαλιστικό, δεν έχει βιώσιμο κοινωνικό κράτος,δεν έχει βιώσιμο δημόσιο τομέα, δεν έχει βιώσιμο φορολογικό σύστημα, δεν έχει βιώσιμο πολιτικό σύστημα και δεν διαθέτει ούτε βιώσιμες τράπεζες.

Περαιτέρω, εφαρμόζονται δήθεν μέτρα τα οποία, με εξαίρεση την ανάγκη διαγραφής ενός μεγάλου μέρους του χρέους, μοιάζουν με ενέσεις μορφίνης σε έναν ετοιμοθάνατο ασθενή – αφού απλά διασφαλίζουν την επιβίωση της Ελλάδας σε μία κωματώδη κατάσταση για ένα πολύ μικρό χρονικό διάστημα, όσο ακριβώς θα χρειαστεί για να υφαρπάξουν τα περιουσιακά στοιχεία της οι δανειστές της.

Επειδή οι αριθμοί δεν ψεύδονται: 

⇨        Έχουμε 4.769.000 εργαζόμενους (20% νόμιμοι ξένοι), σε σύνολο πληθυσμού 10.750.000 χωρίς τους παράνομους μετανάστες – ενώ από αυτούς οι 900.000 είναι άνεργοι. 

⇨        Επίσης 2.600.000 συνταξιούχους και 

⇨        566.000 τακτικούς υπαλλήλους του δημοσίου. 

⇨        Επομένως οι 3.869.000 εργαζόμενοι πρέπει να συντηρήσουν τους 2.600.000 συνταξιούχους (αφού τα χρήματα των ταμείων τους έχουν κάνει φτερά), τους 566.000 δημοσίους υπαλλήλους, τους 900.000 ανέργους και το υπόλοιπο 2.815.000 του πληθυσμού (τις οικογένειες τους), με μισθούς πείνας. 

Άρα συνολικά 6.881.000, γεγονός που σημαίνει πως σε κάθε εργαζόμενο αντιστοιχούν 1,78 μη εργαζόμενοι, συν όσοι δεν είναι καταγεγραμμένοι νόμιμα στη χώρα – οπότε ο λογαριασμός δεν βγαίνει.

Επίσης δημόσιο χρέος 360 δις € σε ΑΕΠ 180 δις €, άρα στο 200% του, κόκκινο ιδιωτικό χρέος 230 δις € που συνεχώς αυξάνεται, αμελητέα φοροδοτική ικανότητα, αρνητικές αποταμιεύσεις, αδυναμία επενδύσεων, αποψιλωμένο παραγωγικό ιστό και δημογραφική κατάρρευση – άρα ξανά ο λογαριασμός δεν βγαίνει.

Εάν περιμένει τώρα κανείς ότι η χώρα θα σωθεί από μία επόμενη κυβέρνηση-υποχείριο, η οποία ισχυρίζεται ότι μπορεί να διασώσει την Ελλάδα όταν δεν μπορεί να σώσει ούτε το χρεοκοπημένο κόμμα της, πως το ίδιο πείραμα, με τα ίδια σάπια υλικά και με το ίδιο βρώμικο σύστημα θα έχει διαφορετικό αποτέλεσμα, απλά και μόνο με την αλλαγή του «μίγματος πολιτικής», όπως συνέβαινε όλο το προηγούμενο διάστημα μετά την επιβολή των μνημονίων, τότε απλά αυταπατάται – αφού φαίνεται πλέον ολοκάθαρα πως δεν υπάρχει καμία απολύτως προοπτική για το μέλλον, υπό τις συγκεκριμένες προϋποθέσεις.

Το μόνο που θα συμβεί θα είναι η πλήρης απώλεια των περιουσιακών στοιχείων τόσο του κράτους, όσο και των Πολιτών του, τα οποία θα δημευθούν ουσιαστικά, αφού θα εξαγορασθούν σε εξευτελιστικές τιμές – όπως στο παράδειγμα της ΔΕΗ που αποτιμάται σήμερα στα 291 εκ. €, με ενεργητικό 14,2 δις € και με καθαρή θέση 4,9 δις €!

Όταν ολοκληρωθεί πάντως η ληστεία, η Ελλάδα θα επανέλθει μεν σε πορεία ανάπτυξης, χωρίς όμως καμία ωφέλεια για τους «ιθαγενείς», οι οποίοι θα μετατραπούν σε σκλάβους χρέους των δανειστών τους στο διηνεκές.

Θα «μεταλλαχτούν» δηλαδή σε εξαθλιωμένους, φθηνούς εργάτες μίας κατεχόμενης χώρας, η οποία θα ευημερεί μεν, αλλά όχι για τους ίδιους – με εξαιρέσεις φυσικά, ανάλογες με αυτές που παρατηρήθηκαν στην εποχή της τουρκοκρατίας, όπου ορισμένοι κατάφερναν να επιβιώνουν, ακόμη και να πλουτίζουν, με διάφορα τεχνάσματα. Ακόμη χειρότερα, στο αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα αρκετοί δυστυχείς θα εύχονται να πάρουν τα πάντα οι ξένοι, για να τελειώσουν τα μαρτύρια τους – ενοχοποιώντας τον εαυτό τους και τους συμπολίτες τους για τα δεινά τους.

Σε κάθε περίπτωση, εάν κάτω από αυτές τις συνθήκες συνεχίσουμε να σιωπούμε όπως τα πρόβατα πριν από τη σφαγή τους, επικαλούμενοι διάφορες δικαιολογίες όπως, για παράδειγμα, τη χειραγώγηση μας από τα ΜΜΕ, την κατασταλτική ισχύ του κρατικού μηχανισμού ή τη μη ύπαρξη εναλλακτικών λύσεων, τότε θα χαθεί δυστυχώς οριστικά η μάχη – υπενθυμίζοντας ότι, κανένας δεν μπορεί να αγνοήσει έναν αποφασισμένο λαό, αλλά όλοι μπορούν να ποδοπατήσουν έναν τρομοκρατημένο λαό.

Ολοκληρώνοντας, πολύ φοβόμαστε πως ένας μεγάλος αριθμός Ελλήνων έχει χάσει πλέον την επαφή του με την πραγματικότητα – ότι δεν αντιλαμβάνονται τι συμβαίνει, επειδή ο φόβος απέναντι στο σκοτεινό μέλλον που προδιαγράφεται ολοκάθαρα μπροστά τους έχει πάρει τα ηνία, θολώνοντας τις αισθήσεις τους για λόγους αυτοσυντήρησης. 

Διαφορετικά δεν επεξηγείται η ραγδαία πτώση του πνευματικού επιπέδου αρκετών, καθώς επίσης η αποστασιοποίηση τους από τα γεγονότα – ταυτόχρονα με την άνθιση διαφόρων θεωριών συνωμοσίας που προσπαθούν να δώσουν ερμηνείες, οι οποίες δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με αυτά που πράγματι συμβαίνουν.