Tο θέμα…..ΝΑΥΤΙΚΟΣ ΟΜΙΛΟΣ ΙΤΕΑΣ

 Ένα ιστορικό σωματείο, μια ιδέα που ξεκίνησε με τους ρομαντικούς της εποχής του ‘60. Παπαλεξανδρής, Παπαλουκάς, Παππάς, Σμαράγδης, Τσάλης, Χλεμπογιάννη κ.α. Τα ονόματα είναι το λιγότερο γιατί υπήρχαν και άλλοι πολλοί και τότε και στην πορεία που πάλευαν όλοι για όλους. Χωρίς προσωπικές φιλοδοξίες, χωρίς δεύτερες σκέψεις όλοι βόηθαγαν για ύπαρξη του Ν.Ο.Ι. 

Τα συμβούλια μέχρι αργά τη νύχτα κατέληγαν στο ΜΙΑΜΙ για μπύρες και συμπεράσματα. Και όνειρα. Όνειρα για το μέλλον, για τα παιδιά, για τον τόπο. Δεν είχε σημασία ποιος ήταν Πρόεδρος, ποιος μέλος και ποιος εκτός Δ.Σ. Τότε ήταν όλοι για όλους. Και σήμερα το μεσημέρι οι λιγοστοί που μαζευτήκαμε στη Γενική Συνέλευση και τις εκλογές του Ιστορικού αυτού Σωματείου γίναμε μάρτυρες του φαινομένου της εποχής μας. Λίγοι με διάθεση να βοηθήσουν ειλικρινά και οι περισσότεροι με διάθεση επίκρισης και αυτοπροβολής. 

Αυτό που ο σοφός λαός λέει «έξω από το χορό». Ακούστηκαν πολλά. Και όλα είχαν, φανερά ή υποκρυπτόμενα, την αντωνυμία ΕΓΩ, το ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΤΟ ΠΑΙΔΙ και άλλα τέτοια ωραία. Καμία διάθεση για το καλό του Ομίλου σαν Σωματείο. Σαν Ιδέα. Ο καθένας υποστήριζε τα δικαιώματά του σαν γονέας, σαν αθλητής σαν προπονητής. Και το σύνηθες φαινόμενο. Αυτοί που μίλησαν περισσότερο από όλους κρατήθηκαν έξω από το χορό ως συνήθως. Ούτε καν συμμετοχή στις εκλογές για να διορθωθούν τα κακώς κείμενα. Μέχρι που σε ερώτηση γιατί δεν θέτουν υποψηφιότητα ακούστηκαν και φράσεις όπως «εγώ είμαι επαγγελματίας δεν έχω χρόνο» (λες και όσοι ασχολούνται κατά καιρούς με τον ΝΟΙ είναι επαγγελματίες τεμπέληδες που έχουν χρόνο για σκότωμα) μέχρι που ακούστηκε και το εκπληκτικό «εγώ δεν μπαίνω γιατί σέβομαι τον εαυτό μου» υποτιμώντας προφανώς τους υποψηφίους. 

Η εποικοδομητική κριτική σίγουρα είναι ευπρόσδεκτη. Κανείς δεν είναι αλάνθαστος. Η κακόβουλη κριτική όμως δεν βοηθά σε τίποτα. Χαρακτηρίζει απλώς τον άνθρωπο από τον οποίο προέρχεται. Όταν η παρουσία μας στον ΝΟΙ περιορίζεται μόνο για να εκτοξευθούν κατηγορίες και όχι για να βοηθήσουμε, αυτό είναι κατακριτέο για όλους μας. Είμαι αρκετά μεγάλη ώστε να έχω ζήσει όλες τις φάσεις του Ναυτικού Ομίλου Ιτέας. 

Από την εποχή του ρομαντισμού έως σήμερα. Εύχομαι και ελπίζω το νέο Διοικητικό Συμβούλιο, όποιο και να είναι (ακόμη δεν έχουν βγει τα αποτελέσματα) να συνεχίσει με όραμα, λίγο από τον παλιό ρομαντισμό, με την αίσθηση της προσφοράς για το κοινό καλό και κυρίως το καλό της νέας γενιάς, που πρέπει να πιστέψει. Να πιστέψει όχι σε ένα κόσμο του ΕΓΩ, αλλά σε ένα κόσμο με ευγενή άμιλλα και ομαδική αλληλεγγύη.

Από Αναστασία Τσαλη - Αναγνωστακου