Ένα ταξίδι μόνο για άντρες. Ένα ταξίδι στο παρελθόν, στο παρόν και στο μέλλον. Ένας τόπος Παγκόσμιας Κληρονομιάς, με πολλές και διαφορετικές προσλαμβάνουσες και εκατοντάδες χιλιάδες επισκέπτες κάθε χρόνο. Ο Άθως, το Άγιο Όρος, το Περιβόλι της Παναγιάς – η επιτομή της αισθητικής και του πολιτισμού. Με μοναστήρια που χάνονται στα βάθη των αιώνων. Με παράδοση τεράστια, τόσο σε πνευματικό επίπεδο, όσο και σε αρχιτεκτονική, σε κειμήλια, σε βιβλία μοναδικά και ανεκτίμητα.
Η Ζωή στα Μοναστήρια
Στα 20 μοναστήρια του Αγίου Όρους υπάρχουν κάποια που έχουν Ρώσους, Ρουμάνους, Βούλγαρους, Σέρβους μοναχούς. Σε κάποια έχει μοναχούς από πολλά και διαφορετικά μέρη του κόσμου. Στο Βατοπέδι έχει πολλούς Κύπριους μοναχούς, αλλά και Ρώσους, Ρουμάνους, Αμερικανούς, Βρετανούς.
Κάθε μοναχός, εκτός από τις ώρες που έχει ακολουθίες και είναι στην εκκλησία, αναλαμβάνει μία εργασία, το διακόνημα, το οποίο αλλάζει ανά περιόδους. Τις υπόλοιπες, ελάχιστες ώρες, είτε ξεκουράζονται, είτε συμβάλουν στη διαχείριση των θεμάτων που απασχολούν την κάθε μονή.
Η διατροφή η Αγιορειτική είναι πρόταση για όποιον θέλει να κάνει σωστή διατροφή. Δεν υπάρχει κρέας. Γαλακτοκομικά προϊόντα, ελάχιστα λιπαρά. Ψάρι στις γιορτές και κάποιες επιλεγμένες μέρες. Κρασί συχνά, για τους επισκέπτες, και για τους μοναχούς όπως το ψάρι. Λάδι τις μισές μέρες του χρόνου. Όλα δική τους παραγωγή. Διακονήματα. Γι’ αυτό και στις εκθέσεις που έχουν στις μονές γίνονται ανάρπαστα τα προϊόντα τους από τους επισκέπτες. Το λάδι, το κρασί, οι ελιές, το μέλι.
Όμως και τα βότανα που καλλιεργούνται είναι πολλά και υπέροχα. Θεϊκές γεύσεις: χαμομήλι, φλαμούρι, φασκόμηλο, μελισσόχορτο, λουίζα. Σε κάποια μοναστήρια έχουν και καλλυντικά. Στο Βατοπέδι έχουν πρότυπη μονάδα επεξεργασίας βοτάνων. Παράγουν σαπούνια, κρέμες για τα χέρια, για το πρόσωπο, σαμπουάν. Η καθαριότητα είναι απίστευτη. Όλα πεντακάθαρα και τακτοποιημένα. Είναι μύθος ότι οι άντρες δεν έχουν αυτές τις ικανότητες.
Φιλοξενούμενος στο Άγιο Όρος
Για να μπει κάποιος επισκέπτης στο Άγιο Όρος χρειάζεται να κανονίσει διαμονή σε κάποια από τις μονές. Όταν φτάσει στα δύο λιμάνια της Χαλκιδικής θα πληρώσει το διαμονητήριο που είναι 25 ευρώ και με το οποίο θα περάσει όσες μέρες διαθέτει στην περιοχή, που είναι Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της Ουνέσκο από το 1988.
Οι μονές διαθέτουν ξενώνες για φιλοξενία σε αυτόνομα δωμάτια με δύο ή περισσότερα κρεβάτια. Προσφέρουν και φαγητό στην τράπεζα (έτσι λέγεται η τραπεζαρία) που είναι συνήθως δύο φορές την ημέρα, με εξαιρετικής ποιότητας φαγητά ανάλογα με την εποχή. Όλοι οι επισκέπτες μπορούν να παρακολουθήσουν τις λειτουργίες (ανάλογα με τις ημέρες και το εορτολόγιο) και, για όσους ενδιαφέρονται, υπάρχει ξενάγηση στα κειμήλια, στις βιβλιοθήκες και τα αρχεία της κάθε μονής.
Για όσους είναι πρωτάρηδες στο Άγιο Όρος είναι μια εμπειρία που δύσκολα μπορούν να τη συγκρίνουν με κάτι άλλο. Μπαίνουν εύκολα στην καθημερινότητα των μοναχών. Κάποιοι επισκέπτες που το ζουν συχνότερα, έχουν επαφές με κάποιους μοναχούς και μοιράζονται σκέψεις και συναισθήματα (κάτι σαν εξομολόγηση, αλλά όχι με την εικόνα που έχει κάποιος κοσμικός). Άλλοι επισκέπτες βοηθούν σε διακονήματα και γίνονται για λίγες ώρες κομμάτι αυτού που ζει ένας μοναχός. Στους κήπους, στις ελιές, στην κουζίνα…
Μια Άλλη Ελλάδα
Εκεί βέβαια που νιώθεις ότι ο τόπος αυτός έχει κάτι, είναι όταν ξεκινήσεις να περπατήσεις από τη μία μονή στην άλλη ή γύρω από την κάθε μονή. Οι εικόνες είναι εκείνες που ονειρεύονται όλοι για μια άλλη Ελλάδα. Άγριος τόπος, σκληρός, με πέτρα και πουρνάρια. Αλλά κάθε κτίσμα είναι εναρμονισμένο με το περιβάλλον. Το λιμάνι, ο αρσανάς για κάθε μονή λιτός και λειτουργικός. Κάθε μπαξές, χωράφι τακτοποιημένο και με τους δρόμους εξυπηρέτησης ανοιχτούς και με ελάχιστη όχληση στην καθημερινότητα των μοναχών και των επισκεπτών.
Τα αμπέλια, οι ελιές, τα πεύκα και τα κυπαρίσσια, σε συνδυασμό με τα υπέροχα ανακαινισμένα κτίρια με πολύ κόπο (και χρήματα από Ευρωπαϊκή Ένωση, δωρεές και χορηγίες) όλα είναι σα να έχουν βγει από μία ιδανική καρτ ποστάλ. Θυμίζουν Νότια Γαλλία, Τοσκάνη και κάθε περιοχή που έχει μία αισθητική που δεν αποκτήσαμε ποτέ στην Ελλάδα.<
Βλέμματα Που Αλλάζουν
Αυτό όμως που πραγματικά είναι κάτι που δε μπορείς να βρεις πουθενά αλλού στον κόσμο, είναι η γαλήνη, η ηρεμία, η ψυχική ανάταση. Η αγαλλίαση που νιώθει κάποιος τις μέρες που βιώνει ως επισκέπτης στο Άγιο Όρος. Ακόμη και όσοι δεν είναι θρησκευόμενοι.
Οι περισσότεροι παρακολουθούν και τις ακολουθίες, τις λειτουργίες. Είναι πολύ διαφορετική η αίσθηση από εκείνη που αισθάνεται κάποιος στις εκκλησίες στον έξω κόσμο. Τις ώρες που έχει σκοτάδι, υπάρχουν μόνο ελάχιστα κεριά που δίνουν τόσο φως όσο για να φαίνονται οι σκιές των μαυροντυμένων μοναχών που κινούνται σα μία τέλεια χορογραφία και αλλάζουν θέσεις προσευχής, προσκυνούν τις εικόνες, προσέρχονται για ευλογία από τον Γέροντα και για να μεταλάβουν.
Οι ψαλμωδίες αναδεικνύουν τη βυζαντινή παράδοση στους ύμνους. Η χορωδιακή προσέγγιση είναι υπέροχη και μέσα στην κατανυκτική ατμόσφαιρα, έρχεται να προσδώσει μία νότα ανύψωσης της ψυχής.
Τα βλέμματα όσων επισκεπτών μπαίνουν στο καράβι για να φτάσουν στο Άγιο Όρος, είτε από την Ουρανούπολη, είτε από την Ιερισσό, είναι συνήθως κουρασμένα, θλιμμένα, ταλαιπωρημένα. Κάποια με διάθεση να γνωρίσουν κάτι τόσο καινούργιο. Όταν βγαίνουν μετά από κάποιες μέρες, τα ίδια βλέμματα έχουν αλλάξει. Γιατί έχει αλλάξει το μέσα τους.
Αξίζει να βάλετε στο πρόγραμμα σας μία επίσκεψη. Για να ζήσετε την εμπειρία και πάνω από όλα για να διαμορφώσετε δική σας άποψη για το πως είναι η ζωή στο Άγιο Όρος και τι ακριβώς συμβαίνει στην Ιερή Κοινότητα. Όταν θα επιστρέψετε θα έχετε σίγουρα πιο καθαρό βλέμμα και γιατί θα έχετε πάρει την «ευλογία της Παναγίας» (όπως λένε στο Όρος) και γιατί θα σας αγγίξει η ομορφιά του τοπίου και των ανθρώπων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου