KAPTEPIA: ΟΡΕΙΝΗ ΦΩΚΙΔΑ - ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΑΛΜΠΟΥΜ ΤΗΣ ΝΕΛΛΑΣ ΘΕΟΤΟΚΑΤΟΥ

Ξεκινώντας αυτή την εκδρομούλα, δεν περίμενα ποτέ ότι αυτά που θα δω στην φύση του Νοέμβρη και στα βουνά της Φωκίδας ,θα ήταν υπερθέαμα!!

Μια πανέμορφη φωτεινή πορτοκαλί φύση,νερά και ποτάμια παντού,τεράστια βουνά μόλις σήκωνα την ματιά μου ήταν από πάνω μου!...Χωριά γεμάτα παράδοση,με τον πλάτανο στην πλατεία,αυτά τα δέκα σπίτια τα περισσότερα κλειστά τον χειμώνα,καθαρά και παραδοσιακά,με τα ξύλα τους στοιβαγμένα στα υπόστεγα,με μια θέα στα απέραντα βουνά ......Ηταν ένα ταξιδάκι Κυριακάτικο,που όλοι μπορούν να το χαρούν,εκεί ή αλλού,με ελάχιστα χρήματα ...Και για τους μερακλήδες των κοψιδιών,ο παράδεισος!!....Αλλη η όψη του φθινοπώρου εκεί,άλλη του χειμώνα μα δύσκολη στην πρόσβαση και στην επιβίωση για τους άμαθους!...Και τα καλοκαίρια καταπράσινα μέσα από τα πυκνά φυλλώματα των πλατανιών,δίπλα στα ποτάμια και στα ρυάκια τα ασταμάτητα!!....Διαλέξτε προορισμό ,μπείτε σε ένα πούλμαν και απλά κάνετέ το!!Θα με θυμηθείτε!!

https://homouniversalisgr.blogspot.gr/2017/12/blog-post_5.html

ΒΑΡΔΟΥΣΙΑ ΟΡΗ

(η φωτο είναι μέσα από το πούλμαν) .....Ο κύριος όγκος των Βαρδουσίων υψώνεται στα εδάφη της επαρχίας Δωρίδας του νομού Φωκίδας. Το βόρειο τμήμα τους παρουσιάζει πολλές απόκρημνες κορυφές ενώ το νότιο αν και υψηλότερο, παρουσιάζει ομαλότερο ανάγλυφο. Από τις ελάχιστες οροσειρές της Ελλάδας που χαρακτηρίζονται από Αλπικά τοπία. Στην ψηλότερη κορυφή τους, τον Κόρακα ή Αϊ-Λια, υπάρχει παράξενο σπήλαιο με υπόγειο ποταμό.

(η φωτο είναι μέσα από το πούλμαν) .....Η οροσειρά χωρίζεται από τους ποταμούς Μόρνο, Εύηνο και Κοκκινοπόταμο και έχει πλούσια χλωρίδα. Μεγάλο τμήμα της επιφάνειας της καλύπτεται από δάση ελάτης, βελανιδιάς, κέδρων ενώ στα εκτεταμένα υψίπεδα που σχηματίζονται ανάμεσα στις κορυφές βόσκουν μεγάλα κοπάδια προβάτων και γιδιών. Πολλά σημεία του βουνού είναι κατάλληλα για ορειβασία ενώ στις πλαγιές των Σκόρδων λειτουργεί καταφύγιο.

Το αρχαίο ελληνικό όνομα των Βαρδουσίων είναι Κόραξ, ονομασία που επιβιώνει μέχρι σήμερα ειδικά στον τοπικό πληθυσμό ο οποίος χρησιμοποιεί κυρίως την αρχαία ονομασία. Ο Στράβων τα ονόμαζε μέγιστον όρος εξαιτίας του ύψους του.Στα χρόνια της Επανάστασης του 1821 στα Βαρδούσια έδρασαν και προφυλάχτηκαν στις λεγόμενες αποκλείστρες, οι εξεγερμένοι κάτοικοι των γύρω χωριών

Έντονο και σκληρό ανάγλυφο, άγριες, δύσβατες και απότομες κορυφές που κεντρίζουν το ορειβατικό ενδιαφέρον, κάθετες ορθοπλαγιές, εντυπωσιακές αναρριχητικές διαδρομές, γνωστές για την ομορφιά τους και τη δυσκολία τους, εκτεταμένα αλπικά οροπέδια. Όλα αυτά μαζί και πολλά άλλα έχουν προσδώσει στα Βαρδούσια το χαρακτήρα του αλπικού βουνού. Ένα από τα ελάχιστα, πράγματι, ελληνικά βουνά με αυθεντικό αλπικό χαρακτήρα που θα μπορούσε να συγκριθεί με αυτά της κεντρικής Ευρώπης.

Η Δεξιά κορυφή είναι ο Κόρακας 2.440μ και η αριστερή ο Κοκκινιάς.........Μιλάμε για δέος!

Κορυφή Κόρακας...2.400 υψόμετρο!

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΔΙΑΚΟΣ

Στους πρόποδες του όρους Βαρδούσια και σε υψόμετρο 1100 μέτρων απλώνεται μέσα στο απέραντο πράσινο το χωριό Άνω Μουσουνίτσα, γενέτειρα του Αθανασίου Διάκου. Το 1959 μάλιστα, το χωριό μετονομάστηκε σε κοινότητα Αθανασίου Διάκου προς τιμήν της μνήμης του ήρωα της ελληνικής Επανάστασης.

Ο επισκέπτης και εδώ θα έρθει σε άμεση επαφή με την μυστηριώδη και ιδιαίτερη γοητεία της βουνίσιας φύσης. Άφθονα τρεχούμενα νερά, βρύσες με πηγαίο και κρύο νερό, αυλάκια, ένα μεγάλο ποτάμι που διασχίζει το χωριό και πηγάζει από τα Βαρδούσια, πανύψηλα έλατα, πλατάνια, βελανιδιές, καστανιές και θάμνοι συνθέτουν το εντυπωσιακό φυσικό τοπίο στον Αθανάσιο Διάκο.

Δεκάδες ρυάκια κατεβαίνουν από το απότομο βουνό Κόρακα και καταλήγουν στο ποτάμι που περνάει μέσα από το χωριό !

Μια ματιά προς τα πάνω,μου θυμίζει το χρυσό στεφάνι των Μακεδόνων Βασιλέων που ανακάλυψαν πριν λίγα χρόνια στην Βεργίνα!

Αν έχετε 4 x 4 πραγματικά αξίζει να ανεβείτε μέχρι την κορυφή των Βαρδουσίων, ακολουθώντας τη διαδρομή από το χωριό προς τα δύο καταφύγια που βρίσκονται στα 2.000 μέτρα. Το ένα είναι το καταφύγιο Βαρδουσίων και απέχει 11 χιλιόμετρα από το χωριό (τηλ. 22650-62195 και 22650-62484) και το άλλο είναι το Καταφύγιο Οίτη και βρίσκεται μετά την Παύλιανη (τηλ. 694 453 5718 - 226 506 2496)

Κάτω από τον Κόρακα,ο Αθανάσιος Διάκος......στο διάσελο,οι πηγές που τροφοδοτούν τον Μόρνο με καθαρό νερό!!

Από τον Αθανάσιο Διάκο περνάει το ευρωπαϊκό μονοπάτι Ε4 και ξεκινούν οι διαδρομές για την κορυφή των Βαρδουσίων, που απέχει από το χωριό μόλις 11 χιλιόμετρα, με το καταφύγιο Πιτιμαλικό να βρίσκεται πολύ πιο κοντά.

Αξιοποιημένα μονοπάτια που οδηγούν στο ποτάμι...Δεκάδες επισκέπτες τα Σαββατοκύριακα και τις αργίες τα χαίρονται!

Καμινάδες με φόντο το ελατόδασος!

Ο Αθανάσιος Διάκος είναι η πατρίδα του ομώνυμου ήρωα του 1821 που βρήκε φριχτό θάνατο στα χέρια των Τούρκων. Στην πλατεία του χωριού ανάμεσα στους δύο πλάτανους, δεσπόζει η προτομή του Αθανάσιου Διάκου, ενώ στο χωριό διασώζεται το πατρικό του σπίτι, το οποίο από το 2009 έχει μετατραπεί σε ένα μικρό αλλά σύγχρονο μουσείο.

Εκεί εκτός από πληροφορίες για τη δράση του ήρωα της Επανάστασης του 1821 εκτίθενται όπλα και ρούχα από την ίδια περίοδο. Κάθε χρόνο, μάλιστα, το τελευταίο σαββατοκύριακο του Ιουλίου διεξάγεται το φεστιβάλ Διάκεια προς τιμήν του.

Η πιο όμορφη αντίθεση της φύσης!

Κι έγειρε Εκείνος το άχραντο κεφάλι και ξεψύχησε

στο μαύρο το κορμί μου απάνου.

Άστρα γινήκαν τα καρφιά

του μαρτυρίου Του.

Άστραψαν κι από τα χιόνια, πιο λευκά

τα αιώνια του Λιβάνου.

Οι καταφρονεμένοι μ’ αγκαλιάσανε

και σαν βουνά και σαν Θαβώρ

υψώθηκαν εμπρός μου!

Οι δυνατοί του κόσμου με κατέτρεξαν,

γονάτισα στον ίσκιο μου

τους δυνατούς του κόσμου.

Κωστής Παλαμάς

ΠΑΥΛΙΑΝΗ

Πέρα από τις φυσικές ομορφιές της, η Παύλιανη έχει και την ιστορία της, ξεκινώντας από την αρχαιότητα με τα Πυρά του Ηρακλέους, που βρίσκονται έξω από το χωριό και φτάνοντας στην εποχή του ΄40, όπου καταγράφεται σημαντική μάχη των κατοίκων της με τους κατακτητές Ιταλούς.

Τα Πυρά, λέγετε, ότι είναι ο τόπος που μαρτύρησε ο Ηρακλής, ο οποίος προσπαθώντας να ελευθερωθεί απο τον δηλητηριασμένο μανδύα, έπεσε στις φλόγες. Κοντά στα Πυρά του Ηρακλέους, διατηρούνται τμήματα δωρικού ναού του 3ου αιώνα π.Χ., ο οποίος ήταν αφιερωμένος στον Ηρακλή. Νοτίως του Ναού υπάρχει ο βωμός, ο οποίος χρησιμοποιήθηκε από την αρχαϊκή εποχή μέχρι την περίοδο της Ρωμαιοκρατίας, οπότε και έγινε επέκταση του αρχικού περιγράμματος και οριοθέτησή του με λιθόπλινθους. Η Παύλιανη αφήνει γοητευμένο τον ταξιδιώτη με τον παραδοσιακό τρόπο δόμησης και οργάνωσης της τοπικής κοινωνίας.

Το όνομά της, κατά κάποια εκδοχή, πιθανολογείται από τους αιρετικούς Παυλιανίτες και Βογομίλους, οι οποίοι πρωτοεμφανίστηκαν στη Βουλγαρία τον 8 μ.Χ. αιώνα. Εναντίον τους εξαπολύθηκε άγριος διωγμός. Ομάδες αυτών, αποφεύγοντας τους διωγμούς, έφτασαν στη Φθιώτιδα και εγκαταστάθηκαν στα ομώνυμα χωριά Βογόμιλοι (κοντά στην Υπάτη) και Παύλιανη.

Τοποθετημένο γεωγραφικά στην Κεντρική Ελλάδα το χωριό Παύλιανη και απέχοντας 40 λεπτά από τη Λαμία, δύο ώρες από την Αθήνα, τρεισίμισι από τη Θεσσαλονίκη, τρεις από την Πάτρα και μόλις 50 λεπτά από το Χιονοδρομικό κέντρο Παρνασσού. Προσιτό από το μεγαλύτερο τμήμα της Ελλάδας , προσφέρει στον επισκέπτη ένα αλπικό τοπίο, τόσο το χειμώνα όσο και το καλοκαίρι, που θα μείνει αξέχαστο σε όσους θελήσουν να το επισκεφτούν.

Το ανθισμένο καφενείο της Παύλιανης...

Η Ανω Παύλιανη ...απ όπου κι αν σταθείς,η θέα προς τον Μαλιακό ειναι εκπληκτική!

Είναι το πάρκο της Παύλιανης που έχουν αξιοποιήσει οι κάτοικοι της περιοχής...Κάθε Κυριακή περνούν πολλά πούλμαν με εκατοντάδες επισκέπτες!!

1050 υψόμετρο η Παύλιανη ...Και ο καιρός ήταν πολύ καλός!!

Μεταξύ της Άνω και Κάτω Παύλιανης, βρίσκεται το Μουσείο Υδροκίνησης. Ένα κτηριακό Πέτρινο συγκρότημα, το οποίο σταγάζει το Νεροπρίονο, τον Νερόμυλο, το Μαντάνι και την Νεροτριβή (Τρίστιλα).

Μην ξεχάσετε να επισκεφθείτε το παρκάκι στις πηγές του Ασωπού. Μετά από μια διαδρομή 10 λεπτών μέσα στο δάσος, φτάνεις σε ένα μοναδικό πάρκο αναψυχής, με πολλά τρεχούμενα νερά, χώρους άθλησης και χειροκίνητα τελεφερίκ. Μπορείς να παίξεις, να αθληθείς ή απλά να ξεκουραστείς κάτω από τα πυκνά έλατα, πίνοντας τον καφέ σου ή το αναψυκτικό σου απο το αναψυκτήριο, που λειτουργεί εκεί.

Ο Ασωπός είναι ποταμός του Νομού Φθιώτιδας μήκους περίπου είκοσι χιλιομέτρων κι έχει τις πηγές του στο ωραιότατο και καταπράσινο βουνό της Οίτης- με θαυμάσια κι απέραντα δάση , μεγάλα οροπέδια- κάτω από τις πυκνοδασωμένες πλαγιές των κορυφών της Ξεροβούνι (1817μ), Τσικλέρι (1700μ) και Μεσοράχιη (1300μ), δύο χιλιόμετρα περίπου από την Παύλιανη, τον οποίο αναφέρει ο Ηρόδοτος ως χαράδρα Ασωπού και χύνεται ως γνωστό στο Σπερχειό ποταμό κοντά στην Αλαμάνα. Με ανατολική κατεύθυνση περνάει ανάμεσα από τη πάνω και κάτω Παύλιανη (420 κατ. υψομ. 1050μ), συγκεντρώνει τα νερά κι άλλων ρυακιών της περιοχής και λίγα χιλιόμετρα πιο κάτω

ΓΚΙΩΝΑ

(η φωτο είναι με ζουμ από τον Αθανάσιο Διάκο)...Μέσα στην καρδιά της Ρούμελης -στο νομό Φωκίδας- ανάμεσα στον πολύβουο Παρνασσό, στα απόκρημνα Βαρδούσια και την παιχνιδιάρα Οίτη στέκει αγέρωχα και σιωπηλά ο επιβλητικός και μεγαλοπρεπής ορεινός όγκος της Γκιώνας.

( η φωτο είναι με ζουμ από την Μουσουνίτσα).......Στα αρχαία χρόνια είχε την ονομασία Ασέληνον Όρος. Σύμφωνα με τη μυθολογία, η Σελήνη πήγαινε να συναντήσει στις πλαγιές της Γκιώνας τον Ενδυμίωνα, γιο της Πύρρας και του Δευκαλίωνα, αφήνοντας έτσι τον κόσμο χωρίς φεγγάρι. Έτσι πήρε αυτή την ονομασία το ψηλότερο βουνό της Ρούμελης.

(η φωτο είναι μέσα από το πούλμαν) ...Η Γκιώνα είναι ένα ασβεστολιθικό σύμπλεγμα με έντονη καρστικοποίηση και τοπογραφικό ανάγλυφο (ορθοπλαγιές, χαράδρες, πολλές κορυφές άνω των 2.000 μ.). Από γεωλογική άποψη διακρίνουμε τρεις κύριες κορυφογραμμές που συγκλίνουν στην υψηλότερη κορυφή (Πυραμίδα). Σημαντικότερη είναι η νότια, μήκους 13 χλμ., εκατέρωθεν της οποίας σχηματίζονται δύο χαράδρες, η Ρεκά προς τα αναλοτικά και το Λαζόρεμα προς τα δυτικά.

Ο ορμητικός Καταρράκτης της Στρώμης βρίσκεται 1,5 χιλιόμετρο έξω από το ομώνυμο χωριό, πάνω στον επαρχιακό δρόμο που οδηγεί στα γειτονικά χωριά Πανουργιάς και Οινοχώρι. Βρίσκεται σε υψόμετρο 900 μέτρων στην πλαγιά της Γκιώνας, μέσα στα έλατα, σ’ ένα τοπίο μοναδικής φυσικής ομορφιάς. Είναι γνωστός και με το όνομα Καταρράκτης της Κρέμασης.

Τα νερά του Καταρράκτη της Στρώμης καταλήγουν και τροφοδοτούν το Μόρνο, τον ποταμό που υδροδοτεί την πρωτεύουσα της Ελλάδας αλλά και πολλά από τα χωριά της περιοχής. Στον Καταρράκτη της Στρώμης σταματούν οι περαστικοί για να θαυμάσουν το φυσικό τοπίο. Καμία ανθρώπινη παρέμβαση δεν υπάρχει στο σημείο, που αν και βρίσκεται πολύ κοντά στον επαρχιακό δρόμο, μοιάζει εντελώς απομονωμένο από τον πολιτισμό.