Σάββατο 24 Φεβρουαρίου 2018

Φοβού την ζήλια του κομπλεξικού ανθρώπου!

Φοβού την ζήλια του κομπλεξικού ανθρώπου!
Το άρθρο μας το συνέστησε αναγνώστης. 
Ο κομπλεξικός είναι ο εχθρός του κακού. Ο κακός είναι κακός, φαίνεται.
Λεπτά χείλη, γαμψή μύτη, ανατριχιαστικό μειδίαμα. Όταν το συναντάς, ξέρεις πώς να τον αποφύγεις.
Η έτερη προσωπικότητα, αυτή του κομπλεξικού είναι σαφώς πιο επικίνδυνη.
Εμφανίζεται πάντα με το μανδύα του απόλυτα νορμάλ ανθρώπου. Ενίοτε του cool.
Άνθρωπος με ενδιαφέροντα και με αστείρευτες απορίες περί της προσωπικής σου ζωής.
Αυτό σε συγκινεί. Μα τόσο ενδιαφέρον πια;
Σαφώς και ενδιαφέρεται.
Να σου κάνει την προσωπική ζωή κόλαση!
Δεν τον υποψιάζεσαι με την πρώτη, γιατί η φιλική του διάθεση λειτουργεί σαν καθρέφτης και τυφλώνει!
Αν είσαι από την φύση σου φιλικός και ευπροσήγορος χαρακτήρας, την πάτησες!
Οι προθέσεις του δεν είναι απαραίτητα κακές προς εσένα, μην το παίρνεις προσωπικά.
Είναι απλά πολύ καλές απέναντι στον εαυτό του.
Και επειδή ο σκοπός αγιαζει τα μέσα, δεν υπάρχει τίποτα μεμπτό σ’αυτήν την προσωπικότητα.
Κατά την άποψή του πάντα.
Η δική σου αξιοπρέπεια όμως και η προσωπικότητα σου τσαλακώνονται με την ευκολία που τσαλακώνεται το χαρτί κουζίνας.
Το πρόβλημα (το δικό σου τουλάχιστον, γιατί το δικό του δεν είναι μόνο ένα) ξεκινά όταν ανακαλύπτεις μια τραγική
και αδικαιολόγητη μεταστροφή της συμπεριφοράς των άλλων απεναντί σου, και ενώ διερωτάσαι ωσάν τον Αρειανό τί κάνεις λάθος, ξαφνικά μια λαμπρή εικόνα σε ξυπνάει από τον λήθαργο.
Ο διεστραμμένος του εγκέφαλος έχει κάνει το θαύμα του.
Έσυ ως κλασσικός ανυποψίαστος, συνεχίζεις να μιλάς για τη ζωή σου μέχρι την συμπαντικά κομβική στιγμή που αντιλαμβάνεσαι οτι για να σταματήσει, να σε μισεί ο πλανήτης, καλύτερα να μασάς…
Τα όσα λες μεταφέρονται με την ταχύτητα του φωτός, ελαφρώς πιο πικάντικα και βαρέως πιο διαστρεβλωμένα.
Τί του φταίει;
Χαμηλή αυτοεκτίμηση, άσχημα παιδικά χρόνια, ελλιπής προσοχή της οικογένειας, η άτιμη η κενωνία και πολλά πολλά άλλα που μπορούν να τραυματίσουν την ψυχή ενός ανθρώπου στην τρυφερή ηλικία των παιδικών του χρόνων.
Που συναντάς τον κομπλεξικό;
Παντού!
Πιο επικίνδυνο είδος είναι αυτό του best-friend
Πως τον αναγνωρίζεις;
Η δημόσια εμφάνισή του, επιφανειακά δείχνει άψογη με βάση τα πρότυπα του καθωσπρεπισμού και βασικά είναι τέλειος.
Όμως τον αναγνωρίζεις όταν ξεσκεπάζεται στις μικρές λεπτομέρειες, όταν χαμηλόφωνα μπαίνει στις συζητήσεις και εμπιστευτικά εκτοξεύει τα βέλη του.
Παρατηρήσεις που χαρακτηρίζονται από πικρά και γεμάτα πονηριά σχόλια.
Άδικος στους χαρακτηρισμούς και μικρός στην επιμονή ενασχόλησης με τις πράξεις του άλλου.
Του άξιου.
Ο κομπλεξικός δεν μπορεί, και δεν θα μπορέσει ποτέ, να φτάσει στο μεγαλείο και την απλότητα του χαρισματικού ή απλώς φυσιολογικού ανθρώπου.
Έχει επίγνωση της ανυπαρξίας του, δεν μπορεί να το χωνέψει και αναγκαστικά επιλέγει ανέντιμα μέσα για να τον πολεμήσει!
Η συμπεριφορά του είναι προβληματική κρύβοντας μία διαταραγμένη προσωπικότητα!
Ξεχωρίζει με την μανία που έχει στο να κρίνει και να μην έχει άλλη απασχόληση από την μόνιμη ματιά πάνω στις πράξεις των άλλων.
Ο κομπλεξικός κουβαλάει, μόνιμα στην καμπούρα του, την ανεπάρκεια του και υποφέρει οικτρά.
Έχεις παρατηρήσει ποτέ κομπλεξικό άνθρωπο να παραδέχεται τα λάθη του, τις αδυναμίες του, τα ελαττώματά του;
Μπροστά σε άλλους τουλάχιστον, ποτέ!
Δείχνει και δηλώνει τέλειος. Συνήθως μπλέκουμε την παραξενιά με τα κόμπλεξ.
Δεν υπάρχει όμως τίποτα κακό στις παραξενιές.
Ολοι έχουν.
Το κόμπλεξ απο την άλλη, ενοχλεί.
Προκαλεί προβλήματα, τριγμούς, δυσάρεστες καταστάσεις ακριβώς επειδή, σε αντίθεση με μια απλή παραξενιά, επιβάλλεται βιαίως.
Έχεις αντιμετωπίσει έναν πραγματικά κομπλεξικό άνθρωπο;
Σίγουρα.
Ισως όχι σε όλες τις βαθμίδες, αλλά το έχεις δεί.
Δεν παλεύεται.
Προτιμάς να έχεις απέναντί σου ένα δολοφόνο. Ο δολοφόνος, τουλάχιστον, θα σε σφάξει επιτόπου.
Ο κομπλεξικός θα το κάνε αφού προηγηθούν ένα κάρο εξηγήσεις, δικαιολογίες και προφάσεις.
Και στο τέλος, θα προσπαθήσει να πείσει όλο τον κόσμο οτι εσύ έφταιγες που πέθανες…
Η λύση είναι μια.
Μην του δώσεις καμία σημασία. Να γελάς με τους ισχυρισμούς του και να του γυρίσεις την πλάτη.
Απλώς δεν υπάρχει.

της Εμμανουέλας Αργυροπούλου


1 σχόλιο:

  1. Κύριοι,
    Διαπίστωσα πως στην ιστοσελίδα σας έχει αναδημοσιευτεί χωρίς την έγκρισή μου, αλλά και χωρίς αναφορά στο όνομα μου, κείμενο μου, όπου πρώτο δημοσιεύτηκε στην σελίδα μου https://www.emmanuellea.com/single-post/2016/04/07/%CE%9F-%CE%BA%CE%BF%CE%BC%CF%80%CE%BB%CE%B5%CE%BE%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82-1 τον Απρίλιο του 2016.

    Σας γνωρίζω λοιπόν, πως σύμφωνα με το νόμο που διέπει με την πνευματική ιδιοκτησία, ο δημιουργός είναι ο απόλυτος κύριος του έργου του και έχει σε αυτό τα δικαιώματα να επιτρέψει ή να απαγορέψει την εγγραφή, την αναπαραγωγή, την μετάφραση, την διασκευή, την αναμετάδοση και κάθε μορφή διακίνησης του έργου («περιουσιακό δικαίωμα», άρθρο 3).

    Έχει επίσης το δικαίωμα να αποφασίζει αυτός το χρόνο που το έργο θα γίνει προσιτό στο κοινό (δημοσίευση), την μνεία του ονόματός του σε κάθε χρήση του έργου ή αντίθετα να κρατάει την ανωνυμία του ή να χρησιμοποιεί ψευδώνυμο, την απαγόρευση κάθε περικοπής, παραμόρφωσης ή άλλης αλλοίωσης του έργου του κλπ («ηθικό δικαίωμα», άρθρο 4). Το ηθικό δικαίωμα είναι ανεξάρτητο από το περιουσιακό και παραμένει στον δημιουργό.
    Κανένας δεν έχει δικαίωμα να αναπαραγάγει ολόκληρο κείμενο που έχει αναρτηθεί σε ένα web blog, καθώς είναι προστατευόμενο από τον Νόμο, χωρίς προηγούμενη άδεια του συγγραφέα, χωρίς να αρκεί η τυχόν προηγούμενη ενημέρωσή του για τη νομιμότητα της αναπαραγωγής.

    Η απλή αναγραφή link είναι αναφορά σε ένα άλλο κείμενο και τεχνική διευκόλυνση της μετάβασης σε ένα ήδη διαθέσιμο προς ανάγνωση κείμενο, όχι η αντιγραφή του κειμένου αυτού καθεαυτού. Με το link δεν υπάρχει αναδημοσίευση χωρίς άδεια. Η "σύνδεση υπερκειμένου" δεν συνιστά "αναδημοσίευση" με την έννοια του Ν.2121/1993.
    Το δίκαιο προστατεύει τον προσωπικό δεσμό του έργου με την προσωπικότητα του δημιουργού. Ένας δεσμός που ανάγεται δηλαδή άμεσα στην υποχρέωση της πολιτείας για σεβασμό της ανθρώπινης αξίας, της ανθρώπινης ιδιότητας (άρθρο 2 παρ. 1 Σ.). Για αυτό και οι ηθικές εξουσίες (απόφαση για δημοσίευση ή μη, το χρόνο της δημοσίευσης, την αναγραφή του ονόματος του συγγραφέα) είναι δικαιώματα από τα οποία δεν χωρεί παραίτηση (αναγκαστικό δίκαιο) με την έννοια ότι οποιαδήποτε παραίτηση εκ μέρους του συγγραφέα είναι άκυρη νομικά.

    Καθόσον έχετε παραβιάσει όλες τις ανωτέρω διατάξεις του νόμου, έχετε διαπράξει αδίκημα σε βάρος μου, επιφυλασσόμενη παντός δικαιώματος μου για την υλική και ηθική αποκατάσταση μου.

    Ως εκ τούτου, ζητώ καταρχάς και άμεσα:
    1. Την μνεία του ονόματός μου (Εμμανουέλα Αργυροπούλου) σε κάθε χρήση του έργου μου.
    2. Την αναγραφή του link στο κείμενο μου ώστε να είναι διαθέσιμο προς ανάγνωση και όχι την αντιγραφή του κειμένου αυτού καθεαυτού στο δικό σας web site, παρά μόνο απόσπασμα αυτού.
    3. Την αποστολή της διορθωμένης ανάρτησης του κειμένου μου στο web site σας στο mail manuelle.arg@gmail.com

    ΑπάντησηΔιαγραφή