Όμως ξανά τα κόμματα δεν κατάφεραν να συνεννοηθούν μεταξύ τους και να καταλήξουν σε κοινά συμπεράσματα. Οποιος διαβάσει τις εκατοντάδες σελίδες των πορισμάτων, θα διαπιστώσει πως αποτυπώνονται «σημεία και τέρατα» για δάνεια χωρίς τις απαραίτητες εξασφαλίσεις, αλλά και για κατοπινές χαριστικές διευθετήσεις.
Τα κόμματα της αντιπολίτευσης, κατά κύριο λόγο, αποσιωπούν αυτές τις λεπτομέρειες και φτάνουν -σε διάφορους τόνους και ανάλογο ύφος- στο συμπέρασμα ότι δεν υπήρχαν περίεργα φαινόμενα στη δανειοδότηση κομμάτων και ΜΜΕ.
Αρνούνται δηλαδή ότι το να παρέχονται 1,27 δισ. και 400 εκατ. αντίστοιχα σε ΜΜΕ και κόμματα εδώ και χρόνια χρεοκοπημένα, συνιστά από μόνη της πράξη τουλάχιστον «περίεργη». Πώς είναι δυνατόν να διατηρείται επί χρόνια μια τέτοια πρακτική και να μην ενδιαφέρεται κανείς στην εξουσία, είναι ερώτημα που απαιτεί πειστική απάντηση και όχι υπεκφυγές.
Ένα σημείο που αξίζει την προσοχή αφορά τις πολιτικές και ποινικές ευθύνες, αλλά και το πώς και σε ποιους αποδίδονται. Πολιτικές ευθύνες προφανώς έχουν η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ, που άντλησαν εκατοντάδες εκατομμύρια από το τραπεζικό σύστημα, δανεικά κι αγύριστα. Έχουν επίσης πολιτικές ευθύνες όσοι υπουργοί δεν έπραξαν τίποτε ώστε να πάψει το «πανηγύρι» των δανείων με «αέρα» σε χρεοκοπημένες επιχειρήσεις.
Ποινικές ευθύνες αποδίδονται προφανώς σε υπαλλήλους των τραπεζών, που παραβίαζαν κατ’ εξακολούθηση κάθε νόμο για τις δανειοδοτικές εγγυήσεις. Βρίσκονται όμως στην ίδια θέση και πολιτικά πρόσωπα;
Απάντηση δεν είναι δυνατόν να δοθεί, καθώς είναι καθήκον των δικαστικών αρχών να τις αναζητήσουν.
Ωστόσο, εδώ υπάρχει ένα μεγάλο εμπόδιο: η ισχύς του νόμου περί ευθύνης υπουργών, που παρέχει σκανδαλώδη ασυλία σε πολιτικά πρόσωπα τα οποία διαχειρίστηκαν τις τύχες της χώρας.
Το καθεστώς αυτό πρέπει να αλλάξει αμέσως, αλλιώς το «τρίγωνο της διαπλοκής» είναι πιθανό να αντικατασταθεί από κάποιο άλλο «παρα-σύστημα» που θα λειτουργεί και πάλι σε βάρος του δημόσιου συμφέροντος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου