Γράφει ο Frank Sinatra
-Η υπόσχεση που δόθηκε ήταν μια αναγκαιότητα του παρελθόντος. Ο λόγος που δεν κρατήθηκε είναι μια αναγκαιότητα του παρόντος…
(Νικολό Μακιαβέλι)
Αυτός ακριβώς είναι ο αγαπημένος συγγραφέας του Αλέξη Τσίπρα. Για την ακρίβεια ο «Ηγεμόνας» (Il principe), που γράφτηκε το 1513, επρόκειτο, τους κατοπινούς αιώνες, να καταστεί το εγκόλπιο αμέτρητων πολιτικών ανδρών αλλά και στοχαστών γενικότερα και να ασκήσει βαθιά επίδραση στις πολιτικές εξελίξεις όλων των εποχών. Ο «Ηγεμόνας» είναι το Ευαγγέλιο του Αλέξη και όχι τα Απαντα του Μαρξ.
Επιτυχημένος ηγεμόνας, κατά τον Μακιαβέλι, είναι ο προικισμένος με αρετή (virtu, με τη σημασία της δύναμης και της ικανότητας προσαρμογής) και αυτός που ξέρει να αδράχνει τις ευκαιρίες που του προσφέρει η τύχη. Ο επιτυχημένος ηγεμόνας καθοδηγείται όχι από το θρησκευτικό δόγμα ή από τα ηθικά παραγγέλματα, αλλά από την αυστηρά ωφελιμιστική επιλογή των μέσων που είναι κατάλληλα για τους σκοπούς του. Μπορεί να χειραγωγεί τους νόμους που διέπουν την πολιτική συμπεριφορά και να διαμορφώνει την πορεία των γεγονότων, σύμφωνα με τα σχέδιά του.
Ο Ηγεμόνας απέκτησε θερμούς θαυμαστές, μεταξύ των οποίων πολλές ιστορικές προσωπικότητες όλων των εποχών, όπως ο Ερρίκος H’ ή ο Ζαν Ζακ Ρουσό, αλλά και ο Χίτλερ και ο Μουσολίνι. Επέσυρε όμως και σφοδρές επικρίσεις για κυνισμό, καιροσκοπισμό και πανουργία, και οι κατακριτέες απόψεις αυτού του βιβλίου συμπυκνώνονται στον τόσο αρνητικό όρο «μακιαβελισμός», τον οποίο έπλασαν οι Γάλλοι και με τον οποίο κανένας πολιτικός δεν θα ήθελε να τον συσχετίζουν.
Ακολουθούν μερικά από τα αποφθεγματά του δείχνουν τι πίστευε ο Μακιαβέλι. Κουμπώνουν γάντι στον Αλέξη (κι όχι μόνο):
Ο ηγέτης αποκτά κύρος με το να είναι είτε αληθινός φίλος είτε πραγματικός εχθρός. Δηλαδή παίρνει θέση, καθαρά, υπέρ της μιας ή της άλλης πλευράς. Αυτή η τακτική έχει πολύ περισσότερα πλεονεκτήματα από την απλή ουδετερότητα.
Τους αντιπάλους σου ή πρέπει να τους παίρνεις με το μέρος σου ή να τους εκμηδενίζεις
Η πρώτη εντύπωση που δημιουργεί ένας ηγεμόνας είναι αυτή που δίνουν οι άνθρωποι που τον περιστοιχίζουν.
Ο άνθρωπος είναι καλός μόνο όταν είναι αδύναμος.
Κάνε το κακό μια κι έξω, αλλά το καλό δίνε το σιγά-σιγά.
Ποτέ τίποτε μεγάλο δεν επιτεύχθηκε χωρίς κίνδυνο.
Οι πρίγκιπες και οι κυβερνήσεις είναι, μακράν, τα πιο επικίνδυνα στοιχεία σε μια κοινωνία.
Μια αλλαγή αφήνει την πόρτα ανοιχτή για να μπουν και άλλες.
Ποτέ μην προσπαθείς να κερδίσεις με τη βία αυτό που μπορεί να αποκτηθεί με πονηριά.
Γενικά οι άνθρωποι είναι αγνώμονες, ασταθείς και υποκριτές· προτιμούν να αποφεύγουν τον κίνδυνο και είναι αχόρταγοι για κέρδος.
Η υπόσχεση που δόθηκε ήταν μια αναγκαιότητα του παρελθόντος. Ο λόγος που δεν κρατήθηκε είναι μια αναγκαιότητα του παρόντος.
Έναν ηγέτη πρέπει να τον φοβούνται και να τον αγαπούν. Αν δεν γίνεται και τα δύο, τότε καλύτερα μόνο να τον φοβούνται.
Συμβαίνει, όλοι οι ένοπλοι προφήτες να είναι νικητές και οι άοπλοι να χάνονται.
Αυτός που θέλει να τον υπακούν πρέπει να ξέρει να διατάζει.
Οι άνθρωποι έχουν το ελάττωμα, όταν έχει νηνεμία, να νομίζουν ότι δεν θα έρθει ποτέ καταιγίδα και δεν προετοιμάζονται.
Η τύχη είναι γυναίκα και γι’ αυτό ευνοεί τον νέο που την χειρίζεται με τόλμη.
Η φιλοδοξία είναι τόσο δυνατό πάθος, που όσο ψηλά και αν φθάσει κανείς δεν είναι ικανοποιημένος.
Ο καθένας βλέπει αυτό που φαίνεσαι. Λίγοι καταλαβαίνουν αυτό που είσαι.
Οι άνθρωποι είναι τόσο αφελείς και τόσο έτοιμοι να υπακούσουν, ώστε ποτέ δεν θα λείψουν τα θύματα σε έναν αχρείο για να κάνει τις απάτες του.
Μόλις κυριαρχήσει σε μια πόλη ένας κυβερνήτης, θα πρέπει να σκεφθεί τι τιμωρίες θα επιβάλει. Πρέπει να τις επιβάλει όλες μια κι έξω και να μην τις ανανεώνει κάθε μέρα.
Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα.
Σε ένα ηγεμόνα δεν λείπουν ποτέ οι νόμιμοι λόγοι για να παραβεί μια υπόσχεση.
Ο απλοϊκός λαός πάντα παρασύρεται από την εξωτερική εμφάνιση, και ο κόσμος αποτελείται κυρίως από απλοϊκούς.
-Η υπόσχεση που δόθηκε ήταν μια αναγκαιότητα του παρελθόντος. Ο λόγος που δεν κρατήθηκε είναι μια αναγκαιότητα του παρόντος…
(Νικολό Μακιαβέλι)
Αυτός ακριβώς είναι ο αγαπημένος συγγραφέας του Αλέξη Τσίπρα. Για την ακρίβεια ο «Ηγεμόνας» (Il principe), που γράφτηκε το 1513, επρόκειτο, τους κατοπινούς αιώνες, να καταστεί το εγκόλπιο αμέτρητων πολιτικών ανδρών αλλά και στοχαστών γενικότερα και να ασκήσει βαθιά επίδραση στις πολιτικές εξελίξεις όλων των εποχών. Ο «Ηγεμόνας» είναι το Ευαγγέλιο του Αλέξη και όχι τα Απαντα του Μαρξ.
Επιτυχημένος ηγεμόνας, κατά τον Μακιαβέλι, είναι ο προικισμένος με αρετή (virtu, με τη σημασία της δύναμης και της ικανότητας προσαρμογής) και αυτός που ξέρει να αδράχνει τις ευκαιρίες που του προσφέρει η τύχη. Ο επιτυχημένος ηγεμόνας καθοδηγείται όχι από το θρησκευτικό δόγμα ή από τα ηθικά παραγγέλματα, αλλά από την αυστηρά ωφελιμιστική επιλογή των μέσων που είναι κατάλληλα για τους σκοπούς του. Μπορεί να χειραγωγεί τους νόμους που διέπουν την πολιτική συμπεριφορά και να διαμορφώνει την πορεία των γεγονότων, σύμφωνα με τα σχέδιά του.
Ο Ηγεμόνας απέκτησε θερμούς θαυμαστές, μεταξύ των οποίων πολλές ιστορικές προσωπικότητες όλων των εποχών, όπως ο Ερρίκος H’ ή ο Ζαν Ζακ Ρουσό, αλλά και ο Χίτλερ και ο Μουσολίνι. Επέσυρε όμως και σφοδρές επικρίσεις για κυνισμό, καιροσκοπισμό και πανουργία, και οι κατακριτέες απόψεις αυτού του βιβλίου συμπυκνώνονται στον τόσο αρνητικό όρο «μακιαβελισμός», τον οποίο έπλασαν οι Γάλλοι και με τον οποίο κανένας πολιτικός δεν θα ήθελε να τον συσχετίζουν.
Ακολουθούν μερικά από τα αποφθεγματά του δείχνουν τι πίστευε ο Μακιαβέλι. Κουμπώνουν γάντι στον Αλέξη (κι όχι μόνο):
Ο ηγέτης αποκτά κύρος με το να είναι είτε αληθινός φίλος είτε πραγματικός εχθρός. Δηλαδή παίρνει θέση, καθαρά, υπέρ της μιας ή της άλλης πλευράς. Αυτή η τακτική έχει πολύ περισσότερα πλεονεκτήματα από την απλή ουδετερότητα.
Τους αντιπάλους σου ή πρέπει να τους παίρνεις με το μέρος σου ή να τους εκμηδενίζεις
Η πρώτη εντύπωση που δημιουργεί ένας ηγεμόνας είναι αυτή που δίνουν οι άνθρωποι που τον περιστοιχίζουν.
Ο άνθρωπος είναι καλός μόνο όταν είναι αδύναμος.
Κάνε το κακό μια κι έξω, αλλά το καλό δίνε το σιγά-σιγά.
Ποτέ τίποτε μεγάλο δεν επιτεύχθηκε χωρίς κίνδυνο.
Οι πρίγκιπες και οι κυβερνήσεις είναι, μακράν, τα πιο επικίνδυνα στοιχεία σε μια κοινωνία.
Μια αλλαγή αφήνει την πόρτα ανοιχτή για να μπουν και άλλες.
Ποτέ μην προσπαθείς να κερδίσεις με τη βία αυτό που μπορεί να αποκτηθεί με πονηριά.
Γενικά οι άνθρωποι είναι αγνώμονες, ασταθείς και υποκριτές· προτιμούν να αποφεύγουν τον κίνδυνο και είναι αχόρταγοι για κέρδος.
Η υπόσχεση που δόθηκε ήταν μια αναγκαιότητα του παρελθόντος. Ο λόγος που δεν κρατήθηκε είναι μια αναγκαιότητα του παρόντος.
Έναν ηγέτη πρέπει να τον φοβούνται και να τον αγαπούν. Αν δεν γίνεται και τα δύο, τότε καλύτερα μόνο να τον φοβούνται.
Συμβαίνει, όλοι οι ένοπλοι προφήτες να είναι νικητές και οι άοπλοι να χάνονται.
Αυτός που θέλει να τον υπακούν πρέπει να ξέρει να διατάζει.
Οι άνθρωποι έχουν το ελάττωμα, όταν έχει νηνεμία, να νομίζουν ότι δεν θα έρθει ποτέ καταιγίδα και δεν προετοιμάζονται.
Η τύχη είναι γυναίκα και γι’ αυτό ευνοεί τον νέο που την χειρίζεται με τόλμη.
Η φιλοδοξία είναι τόσο δυνατό πάθος, που όσο ψηλά και αν φθάσει κανείς δεν είναι ικανοποιημένος.
Ο καθένας βλέπει αυτό που φαίνεσαι. Λίγοι καταλαβαίνουν αυτό που είσαι.
Οι άνθρωποι είναι τόσο αφελείς και τόσο έτοιμοι να υπακούσουν, ώστε ποτέ δεν θα λείψουν τα θύματα σε έναν αχρείο για να κάνει τις απάτες του.
Μόλις κυριαρχήσει σε μια πόλη ένας κυβερνήτης, θα πρέπει να σκεφθεί τι τιμωρίες θα επιβάλει. Πρέπει να τις επιβάλει όλες μια κι έξω και να μην τις ανανεώνει κάθε μέρα.
Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα.
Σε ένα ηγεμόνα δεν λείπουν ποτέ οι νόμιμοι λόγοι για να παραβεί μια υπόσχεση.
Ο απλοϊκός λαός πάντα παρασύρεται από την εξωτερική εμφάνιση, και ο κόσμος αποτελείται κυρίως από απλοϊκούς.
καλός ο συγγραφέας αλλά δεν μας λέει ποιό είναι κατά την γνώμη του αγαπημένος συγγραφέας του Γιωργάκη του Αντωνάκη και του Κυριάκου. Όχι να λέμε ότι θέλουμε για να βρούμε τρόπο να αντιπολιτευτούμε τον Αλέξη σώνει και καλά. Δηλαδή κύριε συγγραφέα θες να μας πεις ότι ανακάλυψες τον Μακιαβέλι εξαιτίας του Αλέξη. Μήπως κάνεις την νύχτα μέρα για να έχεις κάτι να πεις; Μελέτα λοιπόν καλά τις εποχές εκείνες. Το σύγγραμμα «ο Ηγεμόνας» αφορούσε κυρίως τις προτάσεις για το πώς θα κρατήσει ο Ηγεμόνας τις αποικίες, τα κατακτημένα εδάφη κ.λ.π. . Αυτό ακριβώς που κάνουν δηλαδή τα αφεντικά των σημερινών ΜΜΕ και των περισσοτέρων Ελλήνων πολιτικών, δήθεν Ελλήνων, στην αποικία άλλων που λέγεται Ελλάδα. Αυτό ναι, να μας το έλεγες για να μας ανοίξεις τα μάτια, όχι όμως και δαρμένος και ζημιωμένος και κερατάς. Έλεος. Οι πολίτες της Φλωρεντίας, ο λαός που στήριζε τον Ηγεμόνα (και τα έργα του εις βάρος των αποικιών) περνούσε καλύτερα απ’ όλους. Συμβαίνει κάτι τέτοιο στην Ελλάδα; Αν βγάλουμε έξω τις καλόκαρδες και ουτοπικές ιδεολογίες και δούμε μόνο το συμφέρον του λαού της Ελλάδας όπως κάνουν οι πλειοψηφίες των άλλων λαών στηρίζοντας τους Ηγεμόνες τους και περνώντας καλά από το τομάρι το δικό μας, μακάρι ο Αλέξης ή ο Κυρίακος ή οποιοσδήποτε από αυτούς να ήταν ο Ηγεμόνας του Μακιαβέλη για την Ελλάδα. Μακάρι η Ελλάδα να είχε Ηγέτη. Το ζητούμενο δεν είναι το αυτονόητο που έγραψε κάποτε ένας γέρος φτωχός απελπισμένος πρώην διπλωμάτης για να το προσφέρει σαν δώρο στον νέο Ηγεμόνα της Φλωρεντίας και να κερδίσει την εύνοιά του. Και είναι αυτονόητο επειδή είναι η ιστορικά η αποδεδειγμένη αλήθεια στο τι έχει αποτέλεσμα στην διαχρονική μάχη κάποιων ομάδων ανθρώπων προκειμένου να εκμεταλλευτούν τον πλούτο και τον ιδρώτα άλλων ομάδων. Λες δεν λες εσύ και εγώ, συμφωνούμε διαφωνούμε, καταλαβαίνουμε δεν καταλαβαίνουμε, όταν κάποιος εφαρμόσει αυτές τις συνταγές έχει αποτέλεσμα. Το θέμα είναι ότι η Ελλάδα ήταν και είναι και σήμερα μια αποικία που την εκμεταλλεύονται άλλοι, χωρίς πραγματικούς Έλληνες Ηγέτες που θα σκεφτούν θα σχεδιάσουν και θα ηγεμονεύσουν με γνώμονα το συμφέρον του Ελληνικού λαού. Δεν έχουμε Ηγέτες που νοιάζονται για να υπάρχει στοιχειωδώς ικανοποιημένος λαός να τους στηρίζει για να κάνουν τις μπίζνες τους στις δικές τους αποικίες και να είναι αυτοί ζάμπλουτοι και να περνάνε καλύτερα από όλους. Απαράδεκτη η λογική της εκμετάλλευσης λαών από Ηγεμόνες άλλων λαών; Συμφωνώ απόλυτα. Ας μην την κάνουμε εμείς στους άλλους. Όχι όμως και Ηγεμόνας του Μακιαβέλη ο Αλέξης και αυτό να το παρουσιάζεις και σαν κακό για εμάς. Ή τα έχεις μπερδέψει ή θέλεις να μας μπερδέψεις.
ΑπάντησηΔιαγραφή