Η νέα χρονιά, το 2017, θα είναι ίσως η κρισιμότερη για το μέλλον της Ενωμένης Ευρώπης.
Μιας Ευρώπης που σήμερα, είναι λιγότερο Ενωμένη από τότε που σχηματίστηκε σαν ΕΟΚ ή ΕΕ. Δεν χρειάζονται πολλές κουβέντες για να αποδείξει κανείς, του ως άνω λόγου το αληθές. Και μόνο ο τρόπος που αντέδρασαν τα κράτη μέλη στη διαχείριση των πρόσφατων προσφυγικών ροών, το δείχνει καθαρά. Ό,τι μας βολεύει, είμαστε ενωμένοι και σε ό,τι δεν μας βολεύει, ο καθένας μόνος του! Αυτήν την ΕΕ διαμόρφωσε το Βερολίνο, πολλαπλασιάζοντας για τη Γερμανία όλα τα οικονομικά οφέλη, σε βαθμό που η οικονομία της χώρας ξεπέρασε σε πλεόνασμα και την θηριώδη σε μέγεθος και ρυθμούς ανάπτυξης Κίνα!
Το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών της Γερμανίας καταγράφει πλεόνασμα ρεκόρ το 2016, στα 310 δισ. ευρώ (!) όπως προέβλεψε το οικονομικό ινστιτούτο Ifo του Μονάχου! Να συζητήσουμε για τις οικονομικές αποδόσεις της Γαλλίας και της Ιταλίας; Να ρωτήσουμε το Βερολίνο γιατί βασανίζει την Ελλάδα έξι χρόνια με πειραματικά προγράμματα στα οποία μας είπαν ότι χρησιμοποίησαν λάθος πολλαπλασιαστές; Χρειάζεται;
Το 2017 υπάρχουν δοκιμασίες σταθμοί που θα καθορίσουν το μέλλον της Ένωσης. Υπάρχει το ελληνικό ζήτημα, που αν δεν το επιλύσουν σύντομα με βιώσιμο τρόπο ώστε η χώρα να βγει από τα δεσμά που της πέρασαν και να καταφέρει αξιοπρεπώς να υπερασπιστεί τις υποχρεώσεις της σε περιβάλλον ανάπτυξης, θα γίνει εστία πολιτικής και οικονομικής μόλυνσης. Υπάρχει τον Μάρτιο η εκλογική αναμέτρηση στην Ολλανδία, όπου η αποσχιστική ακροδεξιά θα είναι, όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις, πρώτο κόμμα. Πρώτο κόμμα μακράν του δεύτερου είναι ήδη και η ακροδεξιά στην Αυστρία. Μετά, τέλος Απριλίου, έχουμε τις Γαλλικές προεδρικές εκλογές με φαβορί για τον τελικό του Μαΐου τον δεξιό, οικονομικά νεοφιλελεύθερο Φιγιόν και την ακροδεξιά Λεπέν. Κατόπιν, αρχές Φθινοπώρου έχουμε τις εκλογές στη Γερμανία όπου η ακροδεξιά αναμένεται να μπει στο εθνικό κοινοβούλιο με τα τσαρούχια. Και αν μάλιστα οι Σοσιαλιστές, πάνε στις εκλογές σιωπηλοί και ως υπάκουοι εταίροι της δεξιάς, η «πασοκοποίηση» είναι προ των πυλών και το σενάριο, να έχουμε πρώτη τη δύναμη τη δεξιάς και δεύτερη της ακροδεξιάς, είναι εφιαλτικό τη στιγμή που μιλάμε για την αμαρτωλή και υπεύθυνη δύο παγκοσμίων πολέμων Γερμανία.
Φυσικά μέσα στο 2017 αναπόφευκτες είναι και οι εκλογές στην Ιταλία, απλά δεν έχει καθοριστική η ημερομηνία, καθώς δεν υπάρχει ψηφισμένο και το νέο εκλογικό σύστημα. Τι θα γίνει στην Ιταλία ειδικά μετά την οργή και τη θέση των Ιταλών, που με την ευκαιρία του δημοψηφίσματος εξέφρασαν την οργή τους για τις συνθήκες που επιβάλλονται από το γερμανικό σύστημα; Τι θα γίνει αν πρώτο κόμμα έρθει το ευρω-σκεπτικιστικό σχήμα του Γκρίλο, με προφανείς αδυναμίες να κυβερνήσει τη χώρα, όπως διαπίστωσαν οι Ρωμαίοι με τη δήμαρχο που προτίμησαν;
Μετά από όλα αυτά τα εμπόδια και τις πιθανότερες των εξελίξεων, υποβάλλεται το μεγάλο ερώτημα: Μπορεί να υπάρξει μια Ευρώπη όπου θα δεσπόζουν η δεξιά και η ακροδεξιά; Μια Ευρώπη χωρίς τις ιδρυτικές της αξίες της ειρήνης, του ουμανισμού, της συνεργασίας και της αλληλεγγύης; Η δική μου, από εμπειρία γνώμη και απάντηση λέει όχι, δεν μπορεί να αντέξει η Ευρώπη ενωμένη κάτω από αυτές τις συνθήκες και με τους συγκεκριμένους συσχετισμούς δυνάμεων. Νέο ερώτημα: Δεν κατανοούν τα γερμανικά κέντρα εξουσίας τους κινδύνους από την κυρίαρχη πολιτική της Μέρκελ και του Σόιμπλε; Θεωρώ βέβαιο πως κατανοούν πολύ καλά τα διακυβεύματα γι' αυτό και πρόεδρος του Συνδέσμου Γερμανικών Βιομηχανιών (BDI) Ούλριχ Γκρίλο παρενέβη και όχι μόνο ζήτησε να βοηθηθεί η Ελλάδα να παραμείνει στην Ευρωζώνη, αλλά υπογράμμισε ότι: οι Έλληνες αξίζουν σεβασμού για τις θυσίες που έχουν κάνει. Όπως είπε: εάν είχαν ληφθεί στη Γερμανία τα μέτρα που ελήφθησαν στην Ελλάδα, θα είχε προκύψει εξέγερση! Είδατε εσείς το αυτί του Σόιμπλε να ιδρώνει; Συνεπώς;
Έχω την κρυφή υποψία ότι στη Γερμανία υπάρχουν κέντρα που έχουν επεξεργαστεί σοβαρά την εκδοχή της διάλυσης της ΕΕ. Έχουν χτίσει ήδη σφαίρα επιρροής, μια μεγάλη Πρωσία με πρόθυμους εταίρους Πολωνούς, Σλοβάκους, Τσέχους, Αυστριακούς και Ούγγρους συν τις τρεις χώρες τις Βαλτικής. Ίσως, έχει εκτιμηθεί ότι η νέα γραμμή του Λευκού Οίκου υπό τον Ντόναλντ Τράμπ η οποία δεν αντιμετωπίζει την ΕΕ ως στρατηγικό εταίρο, έχοντας ανακοινώσει περιορισμό της αμερικανικής παρουσίας και των εξόδων που έχει το ΝΑΤΟ, είναι μεγάλη ευκαιρία να δημιουργηθεί μια Γερμανική Ένωση που θα τρέχει υπάκουα όπως προστάζει το Βερολίνο. Μια Γερμανική Ένωση που αν αναλάβει και το ΕυρωΝΑΤΟ, όπως ζήτησε, πριν αποχωρήσει ο Μπάρακ Ομπάμα, σύντομα θα γίνει επικίνδυνα απειλητική, αθροίζοντας στην οικονομική και τη στρατιωτική δύναμη, αφού στόχος θα είναι η απομόνωση της φιλικής για τον Τραμπ Ρωσίας, όπως την είχε προετοιμάσει το βαθύ αμερικανικό σύστημα για να εμποδίσει τα σχέδια του νέου προέδρου.
Ασφαλώς όλα αυτά είναι σενάρια. Σενάρια που κάθε σοβαρή χώρα (και κάθε υπεύθυνος Πολίτης) οφείλει να τα λαμβάνει σοβαρά υπόψιν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου