Μιλάνε πολιτικά στη ΝΔ Φωκίδας;

Του Ηλία Τσίγκα
“Τα σημαντικά προβλήματα που αντιμετωπίζουμε δεν μπορούν να λυθούν στο ίδιο επίπεδο σκέψης στο οποίο ήμασταν όταν τα δημιουργήσαμε” είχε πει ο Άλμπερτ Αϊνστάιν. Αποστροφή που συμπυκνώνει ανάγλυφα τα στρατηγικά αδιέξοδα της έκφρασης του συντηρητικού κόμματος στη Φωκίδα, πρόσθετα και πέρα από εκείνα που αντιμετωπίζει το κόμμα αυτό στη σημερινή ελληνική πολιτική πραγματικότητα. Αδιέξοδα που επανέρχονται κρυστάλλινα στο φως με αφορμή τις διεργασίες για την εκλογή νέων οργάνων σε επίπεδο νομού εν όψει του προγραμματισμένου συνεδρίου του προς τα τέλη Απριλίου.
Η ΝΔ, παρά την αλλαγή προσώπου στην ηγεσία της αδυνατεί, και θα αδυνατεί για καιρό ακόμα, να υπερβεί την αποτυχία της ελληνικής οιονεί αστικής τάξης, της οποίας είναι ο κύριος πολιτικός εκπρόσωπος και βραχίονας, τα χρόνια της κρίσης. Ατροφικά κρατικοδίαιτη και αθεράπευτα κορπορατιστική δεν κατάφερε για ακόμα μια ιστορική συγκυρία να αρθεί στις ανάγκες που επιτάσσει ο ρόλος του leader της ελληνικής κοινωνίας, επιλέγοντας πολιτικές που μετακύλησαν εξ ολοκλήρου το βάρος της χρεοκοπίας στα κατώτερα στρώματα εκτοξεύοντας σε χαώδη επίπεδα τις κοινωνκές ανισότητες και υποθηκεύοντας αμετάκλητα κάθε λόγο για την αναγκαία μεταρρυθμιστική πολιτική, παρά την όποια μάταιη σχετική ρητορεία του νέου αρχηγού. Για όποιον διαφωνεί η σχετική μελέτη Γιαννίτση είναι όλως διαφωτιστική. Κομβική και απαράγραπτη συνειδητή επιλογή που θα βαραίνει για πολύ ακόμα την παρουσία του χώρου στην πολιτική κονίστρα και στο κοινωνικό προσκήνιο και που, κυριότατα, απέδειξε την ένδεια στρατηγικών της αστικής τάξης για τη μετάβαση της Ελλάδας σε διαφορετικές και πιο αξιοωβίωτες κατευθύνσεις.

Πέρα από την κρίση των τελευταίων έξι ετών και ό,τι αυτή αποδέσμευσε σε κάθε επίπεδο, σε στενότερο τοπικό πλαίσιο η Φωκίδα, οι άνθρωποί της, η εξέλιξη και η πρόοδός της είναι δεκαετίες τώρα υποθηκευμένη από το δικό της άρρητο “αναπτυξιακό μοντέλο – μνημόνιο” που αναστέλλει την ανάπτυξη, τη χειραφέτηση και τις προοπτικές της αναιρώντας τα πολλά και σημαντικά της αναπτυξιακά συγκριτικά πλεονεκτήματα.

Υπάρχουν στιγμές που κάποιες ειδήσεις υποδόρια επενεργούν καταλυτικά στις σκέψεις και τις συμπεριφορές της κοινής γνώμης, χωρίς απαραίτητα αυτές να εμφανίζονται στο προσκήνιο με εκρηκτικό και βαρύγδουπο τρόπο. Πριν τρία χρόνια μια τέτοια ήταν η δημοσίευση των στοιχείων της απογραφής του 2011, τα οποία με σχεδόν ανατριχιαστικό τρόπο παρουσίαζαν την πληθυσμιακή αποψίλωση του νομού και, κυριότατα, την ολοσχερή εγκατάλειψή του από νέους ανθρώπους, αναδύοντας μια περιοχή που γερνάει διαρκώς σε όλα τα επίπεδα. Πραγματικότητα που αποτελεί τον κυρίαρχο λόγο του σταδιακού ξεριζώματος των ζωτικών του υποδομών, σε πείσμα του ντόπιου λαϊκισμού και της επίπεδης αναγωγής των εξελίξεων σε “αστοχίες” και “ανεπάρκειες” των αντίπαλων κατά τη φορά άσκησης εξουσίας των κομμάτων. Είτε πρόκειται για το νοσοκομείο και το γηροκομείο είτε τα σχολεία και τα αστυνομικά τμήματα είτε ό,τι άλλο. Υποδομές που φυσικά θα απομειώνονταν ούτως ή άλλως, έστω με λίγο βραδύτερους ρυθμούς, αν δεν ενέσκυπτε ο καταλύτης των μνημονίων, λόγω του δικού του διηνεκούς “μνημονίου – αναπτυξιακού μοντέλου”, που έχει καταστήσει τη Φωκίδα κρανίου τόπο.
Ανάλογη τέτοια είδηση ήταν η προ ημερών δημοσίευση της στατιστικής υπηρεσίας Φωκίδας για την ανεργία και που κατέγραφαν τον νομό μεταξύ των πρωταθλητών του “κλάδου”, υποχωρώντας χαρακτηριστικά έναντι γειτονικών νομών ή άλλων με παρόμοια χαρακτηριστικά. Οι δύο αυτές ειδήσεις επέδρασαν και θα συνεχίσουν να επιδρούν καίρια στο θυμικό και το λογικό των κατοίκων αυτής της περιοχής καθορίζοντας νομοτελειακά την εικόνα της κοινής γνώμης για τους πολιτικούς πρωταγωνιστές των τελευταίων ετών στη Φωκίδα και επενεργώντας παρατεταμένα και με αδέκαστο τρόπο στις επι μέρους αλλά και στις συλλογικές εκλογικές συπεριφορές.
Σε κάθε περίπτωση οι εξελίξεις αυτές είναι αμιγώς πολιτικές, όπως και οι ευθύνες τους. Που βαραίνουν αμετάθετα τα πρόσωπα εκείνα που τα τελευταία 20 τουλάχιστον χρόνια άσκησαν εξουσία στην περιοχή είτε από τα βουλευτικά έδρανα είτε από τους βαθμούς της Τ.Α. Και που στην πλειοψηφία τους ανήκαν στη ΝΔ Φωκίδας, με συμπλήρωμα τους εκπροσώπους του ΠΑΣΟΚ, το οποίο έχει εδώ και χρόνια καταστεί απλό παρακολούθημα του κύριου εκφραστή του συντηρητικού χώρου και της ερζατς αστικής παράταξης της χώρας. Με δυο λόγια, εκείνο που αποδίδει την απονέκρωση του νομού δεν είναι άλλο παρά μια τοποθέτηση ενός προνομιακού και εμβληματικού ιδεολογικού συνοδοιπόρου:
“Οι ανεύθυνες πολιτικές ελίτ (σ.σ. και της Φωκίδας) θυσίασαν τις προοπτικές του τόπου τους για τα δικά τους βραχυπρόθεσμα συμφέροντα και για συμφέροντα συγκεκριμένων ατόμων και ομάδων”. Βόλφανγκ Σόιμπλε, Υπ. Οικ. της Γερμανίας, συνέντευξη στην αυστριακή εφημερίδα Der Standard, 9/3/2014.

Στην πραγματικότητα στη ΝΔ Φωκίδας ουδέποτε παρήγαγαν πραγματική πολιτικη σκέψη. Από κανέναν από τους βασικούς πολιτικούς της παίκτες δε διατυπώθηκε ποτέ ένα, έστω υποτυπώδες και πρωτεϊκό, συγκροτημένο πρόγραμμα ανάπτυξης του νομού, δε χαράχτηκαν κατευθύνσεις, δεν υποδείχτηκαν βιώσιμοι οδικοί χάρτες προόδου και οικονομικής και κοινωνικής εξέλιξης. Απλοί τοποτηρητές των μεγάλων συμφερόντων στον νομό, κυρίαρχα Κυριακόπουλου, με αντάλλαγμα ψηφοθηρικές υποσχέσεις και τακτοποιήσεις ημετέρων στο μεταλλείο και αλλού, ανέστειλαν πλήρως τα καταλυτικά συγκριτικά πλεονεκτήματα της περιοχής, αδράνησαν συνειδητά στην προστασία του δελφικού τοπίου, πείθοντας ότι δεν είναι ανεπανάληπτη πηγή ανάπτυξης με έμφαση τον πρωτογενή τομέα, τον πολιτισμό και τον τουρισμό, αλλά η “πηγή της κακοδαιμονίας μας”. Με στόχο να συσκοτίσει τα πραγματικά αίτια του αναπτυξιακού βαλτώματος του τόπου και της πολυεπίπεδης οπισθοχώρησής του.

Πρόσθετα στα παραπάνω, το κάδρο της πολιτικής παρουσίας της συμπλήρωνε αναπόδραστατα το μοίρασμα της πελατειακής πίτας στον νομό με διαχρόνικά εδραίο στήριγμα τους ανθρώπους εκείνους που πίστευαν ότι με “έναν δικό τους άνθρωπο” θα πληρούνταν με ασφάλεια οι προσωπικές τους στρατηγικές επιβίωσης. Και πάντα η πολιτική και κοινωνική αυτή τοιχογραφία εμβαπτιζόταν και αντλούσε νομιμοποίηση στο ιδεολογικό πλαίσιο του καθυστερημένου και εσωστρεφούς νεοελληνικού συντηρητισμού.

Αν όλα αυτά χαρακτήριζαν το πρόσφατο παρελθόν, τώρα έχουν αναπόφευκτα εξαφανιστεί. Το βαθύ πελατειακό κράτος είναι παρελθόν. Αν επιβλήθηκε από τους πιστωτές, στην παρούσα ανάλυση δεν ενδιαφέρει. Το σίγουρο είναι ότι η συγκολλητική ουσία που συνείχε τους επι μέρους πελάτες της δεξιάς πολιτικής στη Φωκίδα και που παρήγαγε εκλογικές πλειοψηφίες έχει εξαφανιστεί. Και αντί οι εκπρόσωποι του κόμματος στον νομό, ή έστω κάποιοι από αυτούς που θα ξεχώριζαν λειτουργώντας κατ’ ανάγκη και κατ’ επιταγή σαν οργανικοί διανοούμενοί της, να διατυπώσουν ορισμένες ιδέες αποβάλτωσης του τόπου από την αναπτυξιακή ολιγωρία, δυστυχώς όχι απλά χάσκουν αμήχανοι μπροστά στη νέα πραγματικότητα, αλλά συνεχίζουν το παρωχημένο και ενταφιασμένο μοτίβο της προ-νεωτερικής πολιτικής, όπως αποδεικνύουν οι επίκαιρες διεργασίες για τα εσωκομματικά.

Έτσι, το μόνο που ενδιαφέρει και για το οποίο μεριμνούν κινείται στην απωθητική σφαίρα του πολιτικού κουτσομπολιού. Ποιος στηρίζει ποιον, ποιος τα έσπασε με ποια, ποιοι περιμένουν στη γωνία ποιους, γνωριμίες, αλισβερίσια, γραμμάτια εξυπηρετήσεων του παρελθόντος, γραμμοφωνισμοί μερίδας του Τύπου, η στάση του ενός και η στάση του άλλου και άλλα παρόμοια. Πρακτικές που επιβεβαιώνουν ότι και στη Φωκίδα περισσότερο η συντηρητική παράταξη αποτελεί απλά ένα σύνολο επι μέρους οθωμανικών προυχόντων της περιοχής, των οποίων ο εμφύλιος και τα αλληλομαχαιρώματα παραπέμπουν στους εμφύλιους των καπεταναίων και των κοτζαμπάσηδων του ’21, μέρα που είναι κιόλας. Και πάντα στο όνομα της προώθησης αποκλειστικά και με αυτοαναφορικό και αυτιστικό τρόπο προσωπικών συμφερόντων και επιδιώξεων. Που βέβαια προκαλούν τη θυμηδία, αν όχι την οργή ήδη, της κοινής γνώμης, που από το 2009 ως σήμερα έχει καταστήσει πια τη ΝΔ “δεξιά παρένθεση” στη Φωκίδα, όπως αποδεικνύουν τα αποτελέσματα των βουλευτικών και των αυτοδιοικητικών εκλογών.
Όπως, όμως, η Φύση, έτσι και η Πολιτική απεχθάνεται το κενό. Η κατάσταση, συνεπώς, έχει μεταβληθεί δραματικά. Η αναπτυξιακή οπισθοδρόμηση, η όξυνση των πολυποίκιλων συνθηκών διαβίωσης και το ολοπαγές τέλμα ωθεί εδώ και καιρό πολίτες, φορείς και συλλόγους να προβληματίζονται και να αναζητούν βιώσιμο μεσομακροπρόθεσμο σχέδιο, προοπτικές και τρόπους διαφυγής από το ζοφερό αυτό πλαίσιο. Και κατά τεκμήριο έχουν συνειδητοποιήσει ότι η άρση των προσωπικών και συλλογικών αδιεξόδων δεν θα συνεχίζει να προέρχεται από ανθρώπους που δεν έχουν πια τίποτα να τάξουν, από νοοτροπίες του γκελεσταθισμού, του ρουσφετιού και των πάλαι ποτέ ευρέων πελατειακών τακτικών. Στοιχεία και πρακτικές που εξακολουθούν, από ό,τι φαίνεται, ακόμα να αποτελούν το corpus της νεοδημοκρατικής πολιτικής “σκέψης” στη Φωκίδα. Και που εγγυώνται ότι η “δεξιά παρένθεση” στον νομό θα παγιωθεί σε αγκύλη…

http://www.amfissaface.gr