Αν αποδεχόμαστε την πραγματικότητα όπως μας την «σερβίρουν», θα είμαστε «καταδικασμένοι» να μην την ανατρέψουμε ποτέ.
Η μεγαλύτερη επιτυχία της συστημικής παγκοσμιοποίησης, είναι να κατορθώσει να μας κάνει ένα άβουλο «γρανάζι» μιας παγκόσμιας μεγαμηχανής, δίχως απορίες και ερωτήματα, αφημένο να βουλιάζει στα πάθη, στην απόλαυση και την δήθεν ευκολία ενός κόσμου, που ορίζουν και κατευθύνουν άλλοι.
Στο πλαίσιο αυτό συνήθως η προσοχή μας εστιάζεται, στο «δάκτυλο» που μας δείχνει το φεγγάρι και σχεδόν ποτέ στο ίδιο το φεγγάρι, αφού χάνουμε το δάσος εστιάζοντας σε κάποιο «έντεχνα στολισμένο» δένδρο.
Ο κόσμος βρίσκεται γύρω μας και κάπου εκεί εμείς, ανάμεσα σε πρόσωπα, πράγματα, γεγονότα και καταστάσεις, εκείνος να εξελίσσεται ως μια συνεχής ραγδαία ροή, αλλά τις περισσότερες φορές με στοιχεία εικονικότητας matrix, δηλαδή μιας φαντασιακής πραγματικότητας σκιών από το σπήλαιο του Πλάτωνα, που εμείς ερμηνεύουμε ως πραγματικότητα και αποδεχόμαστε ως αλήθεια.
Στη μέση αυτής της απόλυτης σχετικοποίησης των πάντων, απολυτοποιούμε στιγμές, γεγονότα πρόσωπα και καταστάσεις, από μια εσώτερη υπαρξιακή ανάγκη κάπου να πιαστούμε, για να δώσουμε κάποιο νόημα έστω και πεπερασμένης χρονικότητας, και κάποιο λόγο για να συνεχίσουμε να υπάρχουμε.
Πραγματικά έχουμε εκχωρήσει όλα τα κυριαρχικά ατομικά μας δικαιώματα, με πρώτη την ελευθερία μας, ανταλλάσσοντάς τα με «χάντρες και καθρεφτάκια» σαν και αυτά, που έδιναν οι πρώτοι αποικιοκράτες στους ιθαγενείς για να συλήσουν και στη συνέχεια να κλέψουν τον πλούτο τους.
Καθημερινά καταστρέφουμε το συλλογικό μας σπίτι το πλανήτη μας, μολύνοντας νερά και αέρα, ρυπαίνοντας τη γη. Και μετά φτιάχνουμε οργανώσεις δήθεν προστασίας του περιβάλλοντος.
Επιτρέπουμε στις φαρμακοβιομηχανίες να μας «εκτελούν» με το αζημίωτο, δήθεν θεραπεύοντάς μας με τα χημικά «φαρμάκια» που κατασκευάζουν, και εμείς ζούμε το μύθο μας πως έτσι θα θεραπευτούμε (δείτε μόνο το παγκόσμιο τζίρο των χημειοθεραπειών για το καρκίνο, τα τραγικά ποσοστά αστοχίας υλικού για να καταλάβετε για πόσο μεγάλη επιχειρηματική δραστηριότητα πρόκειται, αρκεί να δείτε πως οι σταθερότερες μετοχές στα διεθνή χρηματιστήρια είναι εκείνες των φαρμακοβιομηχανιών). Η τρίτη μεγαλύτερη αιτία θανάτων σήμερα σε Η.Π.Α και Ευρώπη είναι ό συνδυασμός, καρκίνου, καρδιοπαθειών και φαρμακευτικών αγωγών.
Αφήνουμε να μας ταΐζουν μαζικά, διάφορα τροφικά σκουπίδια, με μεταλλαγμένα και φυτοφάρμακα και όταν οι ασθένειες, του καρκίνου, των κυκλοφοριακών και ισχαιμικών προβλημάτων, εξαπλώνονται με γεωμετρική πρόοδο, ιδίως στο βόρειο ανεπτυγμένο ημισφαίριο και ιδιαίτερα σε Η.Π.Α και Ευρώπη, κάποιοι αναρωτιούνται για το πώς μπορεί να συμβαίνει κάτι τέτοιο.
Έχουμε φτιάξει τις πόλεις και τα χωριά μας επάνω ή δίπλα σε βραδυφλεγείς βόμβες, όπως ορυχεία λιγνίτη, βωξίτη, χαλκού, χρυσού και άλλων περιβαλλοντολογικών ρυπαντών, βιομηχανίες, πυρηνικά εργοστάσια, για να μην στερηθούμε στη ζωή μας την άνεση και την απόλαυση και ας κατατρώει ο καρκίνος εμάς και τα παιδιά μας.
Τα σχολεία, μας κάνουν συγκεκριμένη αγωγή που περισσότερο μοιάζει με «πλύση εγκεφάλου», καλλιεργώντας παράλληλα την ψευδαίσθηση της φιλελεύθερης αγωγής. Η αξιολόγηση, ο έλεγχος και η αποτελεσματικότητα έχουν μαζικό και ισοπεδωτικό χαρακτήρα αφού στηρίζονται στη στείρα απομνημόνευση (παπαγαλία), γι’ αυτό και δεν είναι τυχαίο πως οι καλύτεροι «παπαγάλοι» και τα πιο αξιόπιστα «φωτοτυπικά» επιβραβεύονται από το ισχύον εκπαιδευτικό σύστημα, με τη είσοδο σε κάποια πρωτοκλασάτη σχολή χωρίς μέλλον και αύριο όπως φυσικά είναι και οι υπόλοιπες. Ακόμη και το μάθημα της έκθεσης ένα κατ’ εξοχήν μάθημα ιδεών, το κάτι διαφορετικό στο απέραντο «γκρι» της απομνημονευτικής ομοιομορφίας, καταφέραμε να το κάνουμε τεχνική και να του προσδώσουμε συστηματικά και μεθοδολογικά χαρακτηριστικά, ακυρώνοντας έτσι στη πράξη το νόημα της αυτενέργειας και της διαφορετικότητας.
Μας μεγαλώνουν, μας εκπαιδεύουν με τρόπο μαζικοποιημένο, δεν μας αφήνουν ελεύθερους να γίνουμε διαφορετικοί, γιατί φοβούνται στη πραγματικότητα τη διαφορετικότητα, ανεξάρτητα αν εξαντλούνται σε υποκριτικές συμπεριφορές για την δήθεν υπεράσπισή της. Επιδιώκουν την ολοκληρωτική κλωνοποίηση της ανθρωπότητας, σε συγκεκριμένα πρότυπα, απόλυτα κατευθυνόμενα και χειραγωγήσιμα.
Ο προφητικός συγγραφέας Aldous Huxley, στις αρχές του 20ου αιώνα αναφέρει: Ο παλιός κομπασμός των Ιησουιτών, ότι δηλαδή αν τους ανέθεταν την εκπαίδευση των παιδιών, θα μπορούσαν να καθορίσουν τις θρησκευτικές πεποιθήσεις των ενηλίκων, ήταν ευσεβής πόθος. Και ο σύγχρονος παιδαγωγός είναι πιθανότατα πολύ λιγότερο αποτελεσματικός σε σχέση με τη διαμόρφωση της συμπεριφοράς των μαθητών του, από όσο οι σεβαστοί πατέρες που μόρφωσαν τον Βολταίρο. Οι μεγαλύτεροι θρίαμβοι της προπαγάνδας, έχουν επιτευχθεί όχι με έργα αλλά με παραλείψεις. Μεγάλη είναι η αλήθεια, αλλά ακόμη μεγαλύτερη, από πρακτική άποψη, είναι η αποσιώπηση της αλήθειας. Αποσιωπώντας απλώς ορισμένα ζητήματα, ρίχνοντας κάτι που ο κύριος Τσώρτσιλ ονόμασε «σιδηρούν παραπέτασμα» ανάμεσα στις μάζες και τα γεγονότα ή τα επιχειρήματα που οι τοπικοί πολιτικοί ηγέτες θεωρούν ανεπιθύμητα, οι προπαγανδιστές του ολοκληρωτισμού έχουν επηρεάσει τις απόψεις των ανθρώπων πολύ πιο αποτελεσματικά από όσο θα είχαν κατορθώσει να κάνουν οι πιο εύγλωττες καταγγελίες και οι πιο πειστικές λογικές ανακατασκευές επιχειρημάτων1.
Αν κάποια στιγμή συνειδητοποιούσαμε ότι δεν είμαστε τίποτε περισσότερο, από «αναλώσιμο καύσιμο»2για τη συνέχεια της ιστορίας σύμφωνα με τις επιθυμίες των διαχειριστών της, γιατί είναι ολοφάνερο πλέον πως η ιστορία χειραγωγείται και η εξέλιξή της τελεί υπό διαχείριση, με τραγική άγνοια όμως από μέρους των ολοκληρωτικών διαχειριστών της το απρόβλεπτο παράγοντα, που ο καθένας μπορεί να τον ονοματίσει όπως επιθυμεί, άλλος Θεό, άλλος «πέταγμα της πεταλούδας», άλλος τυχαιότητα κλπ.
Το χρήμα για τον κόσμο μας δεν είναι σκοπός, είναι εργαλείο υποταγής και μέσο για τη κατάκτηση της δύναμης και της εξουσίας, αφού μόνο μέσα από αυτή τη διαδικασία, οι νέοι ηγεμόνες βάζουν τους όρους και καθορίζουν τα όρια της ελευθερίας και της ζωής των ιδιότυπα εξαρτημένων, από την τεχνολογία υπηκόων τους, καθυποτάσσοντας τους έτσι ισόβια και αδιαμαρτύρητα, ευχαριστημένους για τα δεσμά τους και πειθήνια υπόχρεους προς τους δεσμοφύλακές τους, σε διεκπεραιωτικό ρόλο κάποιου ανώνυμου, αέναου, μαζικού καταναλωτή.
Ενώ υπάρχει τροφή για όλους, το μεγαλύτερο πληθυσμιακά ποσοστό της γης λιμοκτονεί, ενώ πεθαίνουν καθημερινά άνθρωποι από έλλειψη νερού, κάποιοι ψάχνουν στον Άρη ή κάπου αλλού ύπαρξη νερού, ξοδεύοντας εκατομμύρια δολάρια ή ευρώ.
Τα πάντα συναλλάσσονται πωλούνται και αγοράζονται, ακόμη και οι ζωές των ανθρώπων, μιλάμε πλέον για την αγοροπωλησία των πάντων, γι’ αυτό και τα χρηματιστήρια μαζί με τις τράπεζες, κατέχουν την θέση των ναών, στη νέα παν-θρησκεία του χρήματος, της δύναμης και των συμφερόντων, που όλοι οι λαοί καλούνται να προσκυνήσουν και να αποδεχθούν την απολυταρχική εξουσία τους, που δεν είναι πλέον ελέω Θεού, αλλά ελέω μαμμωνά και ανθρώπινης αλαζονείας.
Τα σώματά μας είναι βαριά μολυσμένα από ακατάλληλες τροποποιημένες τροφές και δηλητηριώδη φάρμακα, και σαν να μην έφτανε αυτό οι εξωτερικές επιδράσεις από γη, αέρα και νερό είναι εξόχως τοξικές, κατά συνέπεια θα ήταν το λιγότερο ανοησία, να αναρωτιόμαστε, για τα αίτια των ασθενειών που μας βρίσκουν, στη πορεία της ζωής, αφού κυριολεκτικά αυτά τα αίτια, είναι μέσα μας και γύρω μας, αναζητώντας την κατάλληλη ευκαιρία για να επωαστούν και να εκδηλωθούν, ως νόσος λοιμική και θάνατος.
Τα συστημικά απόλυτα κατευθυνόμενα Μ.Μ.Ε, με μεγάλη ομολογουμένως επιτυχία καταφέρνουν να μας πείσουν πως η ψευδαίσθηση, το matrix και η τροποποιημένη πραγματικότητα είναι η αληθινή άποψη του κόσμου. Η παγίδα της τεχνολογίας (τεχνικής) αποτελεί την τραγικότερη ενδοϊστορικά αυταπάτη κάποιας άλληλο-εκπληρούμενης προφητείας, για δήθεν ευημερία της ανθρώπινης ζωής με τη βοήθεια των μηχανών, περνώντας έτσι ασυνείδητα σε μια άβουλη κατάσταση μιας ιδιότυπης φάρμας ζώων, ο George Orwell, από τα μέσα του 20ου αιώνα, αναφέρει: Εξήγησαν ότι ύστερα από μελέτη τριών μηνών τα γουρούνια είχαν καταφέρει να συνοψίσουν τις αρχές του Ανιμαλισμού σε Εφτά Εντολές. Τούτες τις Εντολές θα τις έγραφαν τώρα στο τοίχο. Θα αποτελούσαν μια αμετάβλητη νομοθεσία, σύμφωνα με την οποία θα περνούσαν την ζωή τους όλα τα ζώα της φάρμας. Ο Χιονής ανέβηκε στη σκάλα με κάποια δυσκολία - δεν ήταν κι εύκολο για ένα γουρούνι να κρατήσει την ισορροπία του – και στρώθηκε στη δουλειά. Ο Γρύλης, λίγα σκαλιά πιο κάτω, του κρατούσε το δοχείο με τη μπογιά. Οι Εντολές γράφτηκαν με μεγάλα άσπρα γράμματα πάνω στον πισσαρισμένο τοίχο και μπορούσαν να διαβαστούν από τριάντα μέτρα μακριά. Ήταν οι εξής:
Οι Εφτά Εντολές:
1.Ό,τι περπατάει στα δυο του πόδια, είναι εχθρός.
2.Ό,τι περπατάει στα τέσσερα ή έχει φτερούγες, είναι φίλος.
3.Κανένα ζώο δε θα φορά ρούχα.
4.Κανένα ζώο δε θα κοιμάται σε κρεβάτι.
5.Κανένα ζώο δε θα πίνει οινοπνευματώδη.
6.Κανένα ζώο σε θα σκοτώνει το άλλο.
7.Όλα τα ζώα είναι ίσα3.
Η επαφή μας με τον κόσμο γίνεται μέσα από οθόνες, οι φίλοι είναι ψηφιακοί και οι σχέσεις μας πλαστικές και εικονικές. Στις δήθεν ελεύθερες και δημοκρατικές εκλογές μας παίζεται κορώνα – γράμματα ένα νόμισμα, που και στις δύο όψεις του έχει την ίδια παράσταση, πρόκειται για μια έξοχη ψευδαίσθηση, εκλογής, δημοκρατίας, αυτοδιάθεσης, ελευθερίας. Αδυνατούμε να καταλάβουμε ότι ο κόσμος παραμένει απαράλλακτα ίδιος και οι πολιτικοί που εμείς εκλέγουμε δεν εκπροσωπούν εμάς, αλλά είναι μαριονέτες ενός βαθύτερου και αδιαφανούς παγκόσμιου κατεστημένου, αποτελούμενο από κάποιους «εκλεκτούς», οι οποίοι φιλοδοξούν να κινούν τα νήματα στα πάντα και στους πάντες. Ενώ χρειαζόμαστε ηγέτες και αρχηγούς, εκλέγουμε υπαλλήλους και διαχειριστές συμφερόντων.
Δεν έχουμε αντιληφθεί πως η ανθρώπινη επιβίωση δεν εξαρτάται από τη δύναμη, την ταχύτητα και την εξυπνάδα αλλά από την συνεργασία.
Το ζήτημα δεν είναι να σώσουμε τον πλανήτη που ούτως ή άλλως θα συνεχίσει να υπάρχει με ή χωρίς εμάς, αλλά να διασώσουμε το ανθρώπινο πρόσωπο και την αξιοπρέπειά του.
______________________________
1.Huxley, A. (μτφρ. Τομανάς, Β), Θαυμαστός καινούργιος κόσμος , Εκδόσεις ΝΗΣΙΔΕΣ, σ.13
2.Τροφή για σκέψη: https://www.youtube.com/watch?
3.Orwell, G, Η φάρμα των ζώων, Εκδόσεις ΓΡΑΜΜΑΤΑ, σσ. 39-40
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου