 |
| Σύσσωμη η Welcome United 03, η πρώτη ομάδα στην οποία αγωνίζονται πρόσφυγες ποδοσφαιριστές, ποζάρει περήφανα στον φωτογραφικό φακό |
Πριν από κάθε επίσημο ποδοσφαιρικό αγώνα σε επίπεδο συλλόγων ή εθνικών ομάδων, η ΟΥΕΦΑ έχει σχεδόν επιβάλει να παίζεται η τηλεοπτική διαφήμιση που δείχνει αστέρες της μπάλας, όπως τον Κριστιάνο Ρονάλντο και τον Λιονέλ Μέσι να λένε «όχι στο ρατσισμό».
Φυσικά όλα αυτά είναι κενά ουσίας και περιεχομένου, αν δεν συνοδεύονται από έμπρακτες κινήσεις προς αυτήν την κατεύθυνση.
Και οι Γερμανοί είναι από τους πρώτους που σπεύδουν να επιβεβαιώσουν το κλισέ πως είναι αφάνταστα πρακτικοί ως λαός –και ταυτόχρονα να καταρρίψουν το αντίστοιχο κλισέ πως είναι ψυχροί και… αναίσθητοι.
Το καλοκαίρι του 2014 η διοίκηση της SV Babelsberg 03, μιας μικρής ποδοσφαιρικής ομάδας που αγωνίζεται στην γερμανική Ρετζιοναλίγκα Νορντόστ (τη Βόρειο-Ανατολική Λίγκα, ο αντίστοιχος δικός μας Βόρειος Όμιλος της Γ’ Εθνικής) πήρε μια σημαντική απόφαση: να φτιάξει μια θυγατρική ομάδα που να αποτελείται αποκλειστικά από πολιτικούς πρόσφυγες σε όλα της τα επίπεδα, από τους ποδοσφαιριστές μέχρι τη διοίκηση κι από τους προπονητές μέχρι τους φροντιστές και τις καθαρίστριες.
Η SV Babelsberg 03 βλέπετε δεν είναι μια τυχαία ομάδα: είναι αριστερών καταβολών και πεποιθήσεων κι αποκαλείται «Ζανκτ Πάουλι της Ανατολικής Γερμανίας» (η Ζανκτ Πάουλι με έδρα το Αμβούργο είναι ίσως η πιο διάσημη «αριστερή» κι αντιρατσιστική ομάδα στην Ευρώπη).
Η κοινωνικά ευαισθητοποιημένη διοίκηση του συλλόγου, που εδρεύει στο Μπάμπελσμπεργκ, έβαλε το… know-how και την απαιτούμενη τεχνογνωσία και οι οπαδοί και τα μέλη της συνεισέφεραν οικονομικά όπως μπορούσε ο καθένας.
Αγοράστηκαν μπλούζες, ιατρικό και ποδοσφαιρικό υλικό, και βγήκε και μια σχετική ανακοίνωση προς πάσα κατεύθυνση: «η SV Babelsberg 03 υποδέχεται όλους τους ανθρώπους που έχουν αναγκαστεί να εγκαταλείψουν τις χώρες και τα σπίτια τους, για οποιονδήποτε λόγο. Εμείς εδώ θεωρούμε πως κάθε άνθρωπος μπορεί να αποτελέσει σημαντικό μέλος μιας κοινωνίας».
Πάνω από 60 πολιτικοί πρόσφυγες από τη Σομαλία, το Ιράκ, τη Συρία, μέχρι και την ΠΓΔΜ, εμφανίστηκαν στις πρώτες προπονήσεις της ομάδας που, πολύ ταιριαστά ονομάστηκε Welcome United, από το αγγλικό welcome που σημαίνει «καλώς ήρθατε».
Για χρώμα στις φανέλες επιλέχθηκε το μπλε και σιγά σιγά οι άνθρωποι αυτοί άρχισαν να αποκαλύπτουν το μέγεθος του (όποιου) ποδοσφαιρικού τους ταλέντου.
Άλλοι ήταν πρώην ή εν ενέργεια αθλητές στην χώρα καταγωγής τους, προτού μετατοπιστούν βίαια. Άλλοι πάλι, κλωτσούσαν αραιά και που το τόπι, κάνοντας το χόμπι τους.
Στην πορεία της περσινής χρονιάς πολλοί ήταν εκείνοι που βελτιώθηκαν, ενώ κάποιοι άλλοι απέδειξαν πως θα μπορούσαν να παίζουν και σε έναν σύλλογο ανώτερης κατηγορίας, αν το επιθυμούσαν.
Όπως, για παράδειγμα, ο Σομαλός Αμπντιχαφίντ Αχμεντ που στα 18 του χρόνια είχε στεφθεί πρωταθλητής Αφρικής με την Εθνική Ομάδα Νέων της Σομαλίας. Στα 26 του πλέον, ο Αχμεντ δεν έχει ξεχάσει την «τέχνη» του, κάνοντας ζογκλερικά με τη μπάλα σαν να ήταν ο Κριστιάνο Ρονάλντο.
Οι συμπαίκτες του τον κοιτούν με θαυμασμό, όχι μόνο επειδή κάνει κολπάκια με τη «στρογγυλή θεά», αλλά κυρίως γνωρίζοντας πως ο νεαρός Σομαλός αναγκάστηκε να φύγει κακήν κακώς από τη χώρα του καθώς διώκεται από την κυβέρνηση για τη δράση του κατά των Σομαλών πειρατών.
«Θέλουμε απλά οι πρόσφυγες να βρίσκουν μια νέα πατρίδα όταν έρχονται εδώ. Έτσι, εδώ μπορούν να χαλαρώσουν απ’ την πίεση της ζωής τους και να ξεδώσουν παίζοντας μπάλα», αναφέρει ο Τόραλφ Χέντσε, υπεύθυνος Μάρκετινγκ της SV Babelsberg 03.
Όπως γράφει η γερμανική εφημερίδα «Χάντεσμπλατ» στο εκτενές της ρεπορτάζ, «αυτό που καθιστά το συγκεκριμένο πρότζεκτ τόσο σημαντικό είναι η πλήρης ενσωμάτωση των ανθρώπων αυτών μέσα στη ζωή του αθλητικού συλλόγου. Όλοι οι πρόσφυγες έχουν γίνει ισότιμα μέλη του συλλόγου, με ίδια δικαιώματα κι υποχρεώσεις όπως και τα υπόλοιπα μέλη. Τυγχάνουν κανονικής ασφάλισης, κι έχουν παρόμοια πρόσβαση σε ιατρικές υπηρεσίες, όπως οι αθλητές της πρώτης ομάδας, της SV Babelsberg 03».
Πριν λίγους μήνες, η Welcome United έγινε δεκτή ως σωματείο από την τοπική ποδοσφαιρική ομοσπονδία και τοποθετήθηκε στη χαμηλότερη ερασιτεχνική κατηγορία, την λεγόμενη Kreisklasse.
Αρχηγός της ομάδας είναι ο Ουζοούκου Εγίκε, ένας 35χρονος από τη Νιγηρία. Ήρθε στη Γερμανία πριν πολλά χρόνια, όταν εκδιώχθηκε βιαίως από την πατρίδα του λόγω πολιτικών ταραχών.
Πλέον, ταυτόχρονα με την ενασχόληση του με το ποδόσφαιρο, εργάζεται σε ένα γηροκομείο του Μπάμπελσμπεργκ προκειμένου να βγάζει τα προς το ζην, ενώ ετοιμάζεται να πάρει το πτυχίο του στην Οικιακή Οικονομία.
Η ομάδα έχει ήδη παίξει τους πρώτους της αγώνες στην κατηγορία, σημειώνοντας μάλιστα και κάποιες μεγάλες νίκες.
Ωστόσο, το ζητούμενο εδώ δεν είναι η νίκη, αλλά κάτι απείρως πιο σημαντικό για την καθημερινότητα αυτών των ανθρώπων, η συντριπτική πλειοψηφία των οποίων αναμένει ακόμη μια απόφαση για να γίνει δεκτή η αίτηση ασύλου που έχουν υποβάλει.
«Είμαστε πανευτυχείς. Είναι εκπληκτικό να μπορείς να βγεις στον κόσμο και να μην είσαι αναγκασμένος να κρύβεσαι σε κάποιο ξενώνα», λέει ο Εγίκε.
«Το ποδόσφαιρο με βοηθάει να ξεχνάω», συμπληρώνει ο Αχμεντ, χωρίς να ξεκαθαρίσει τι είναι αυτό ακριβώς που θέλει να ξεχάσει.
Ίσως να είναι η απώλεια ενός αγαπημένου του προσώπου, ίσως η αναγκαστική μετανάστευση από την πατρίδα του.
Ίσως και τα δυο αυτά μαζί.
«Η Welcome United είναι, εντέλει, κάτι πολύ περισσότερο από ένα απλό ποδοσφαιρικό κλαμπ», επισημαίνει με νόημα το άρθρο της «Χαντεσμπλατ».
«Més que un club» δηλαδή, για να θυμηθούμε και την διάσημη ποδοσφαιρική έκφραση με την οποία η Μπαρτσελόνα επιθυμεί να μνημονεύει την ιδιαιτερότητα της. Μόνο που η έκφραση βρίσκει την ιδανική της εφαρμογή όχι σε καταλανικό, αλλά σε γερμανικό ποδοσφαιρικό έδαφος.
«Η Welcome United είναι μια ξεχωριστή πρωτοβουλία γιατί είναι ένας σύλλογος που προσφέρει σε αυτούς τους ανθρώπους ένα νέο σπίτι, μια νέα δουλειά, καθοδήγηση στην καθημερινότητα τους ή απλώς μια χείρα βοηθείας σε μια δύσκολη στιγμή της ζωής τους», καταλήγει το ρεπορτάζ.
Μήπως η πρωτοβουλία της SV Babelsberg 03 θα μπορούσε να αποτελέσει παράδειγμα και για τους δικούς μας πιο οικονομικά εύρωστους συλλόγους, όπως τον Ολυμπιακό ή τον Παναθηναϊκό αλλά και για ομάδες όπως η ΑΕΚ, ο ΠΑΟΚ ή ο Πανιώνιος που ξέρουν να τιμούν τις δικές τους προσφυγικές καταβολές;
Κωνσταντίνος Τσάβαλος
Φυσικά όλα αυτά είναι κενά ουσίας και περιεχομένου, αν δεν συνοδεύονται από έμπρακτες κινήσεις προς αυτήν την κατεύθυνση.
Και οι Γερμανοί είναι από τους πρώτους που σπεύδουν να επιβεβαιώσουν το κλισέ πως είναι αφάνταστα πρακτικοί ως λαός –και ταυτόχρονα να καταρρίψουν το αντίστοιχο κλισέ πως είναι ψυχροί και… αναίσθητοι.
Το καλοκαίρι του 2014 η διοίκηση της SV Babelsberg 03, μιας μικρής ποδοσφαιρικής ομάδας που αγωνίζεται στην γερμανική Ρετζιοναλίγκα Νορντόστ (τη Βόρειο-Ανατολική Λίγκα, ο αντίστοιχος δικός μας Βόρειος Όμιλος της Γ’ Εθνικής) πήρε μια σημαντική απόφαση: να φτιάξει μια θυγατρική ομάδα που να αποτελείται αποκλειστικά από πολιτικούς πρόσφυγες σε όλα της τα επίπεδα, από τους ποδοσφαιριστές μέχρι τη διοίκηση κι από τους προπονητές μέχρι τους φροντιστές και τις καθαρίστριες.
Η SV Babelsberg 03 βλέπετε δεν είναι μια τυχαία ομάδα: είναι αριστερών καταβολών και πεποιθήσεων κι αποκαλείται «Ζανκτ Πάουλι της Ανατολικής Γερμανίας» (η Ζανκτ Πάουλι με έδρα το Αμβούργο είναι ίσως η πιο διάσημη «αριστερή» κι αντιρατσιστική ομάδα στην Ευρώπη).
Η κοινωνικά ευαισθητοποιημένη διοίκηση του συλλόγου, που εδρεύει στο Μπάμπελσμπεργκ, έβαλε το… know-how και την απαιτούμενη τεχνογνωσία και οι οπαδοί και τα μέλη της συνεισέφεραν οικονομικά όπως μπορούσε ο καθένας.
Αγοράστηκαν μπλούζες, ιατρικό και ποδοσφαιρικό υλικό, και βγήκε και μια σχετική ανακοίνωση προς πάσα κατεύθυνση: «η SV Babelsberg 03 υποδέχεται όλους τους ανθρώπους που έχουν αναγκαστεί να εγκαταλείψουν τις χώρες και τα σπίτια τους, για οποιονδήποτε λόγο. Εμείς εδώ θεωρούμε πως κάθε άνθρωπος μπορεί να αποτελέσει σημαντικό μέλος μιας κοινωνίας».
Πάνω από 60 πολιτικοί πρόσφυγες από τη Σομαλία, το Ιράκ, τη Συρία, μέχρι και την ΠΓΔΜ, εμφανίστηκαν στις πρώτες προπονήσεις της ομάδας που, πολύ ταιριαστά ονομάστηκε Welcome United, από το αγγλικό welcome που σημαίνει «καλώς ήρθατε».
Για χρώμα στις φανέλες επιλέχθηκε το μπλε και σιγά σιγά οι άνθρωποι αυτοί άρχισαν να αποκαλύπτουν το μέγεθος του (όποιου) ποδοσφαιρικού τους ταλέντου.
Άλλοι ήταν πρώην ή εν ενέργεια αθλητές στην χώρα καταγωγής τους, προτού μετατοπιστούν βίαια. Άλλοι πάλι, κλωτσούσαν αραιά και που το τόπι, κάνοντας το χόμπι τους.
Στην πορεία της περσινής χρονιάς πολλοί ήταν εκείνοι που βελτιώθηκαν, ενώ κάποιοι άλλοι απέδειξαν πως θα μπορούσαν να παίζουν και σε έναν σύλλογο ανώτερης κατηγορίας, αν το επιθυμούσαν.
Όπως, για παράδειγμα, ο Σομαλός Αμπντιχαφίντ Αχμεντ που στα 18 του χρόνια είχε στεφθεί πρωταθλητής Αφρικής με την Εθνική Ομάδα Νέων της Σομαλίας. Στα 26 του πλέον, ο Αχμεντ δεν έχει ξεχάσει την «τέχνη» του, κάνοντας ζογκλερικά με τη μπάλα σαν να ήταν ο Κριστιάνο Ρονάλντο.
Οι συμπαίκτες του τον κοιτούν με θαυμασμό, όχι μόνο επειδή κάνει κολπάκια με τη «στρογγυλή θεά», αλλά κυρίως γνωρίζοντας πως ο νεαρός Σομαλός αναγκάστηκε να φύγει κακήν κακώς από τη χώρα του καθώς διώκεται από την κυβέρνηση για τη δράση του κατά των Σομαλών πειρατών.
«Θέλουμε απλά οι πρόσφυγες να βρίσκουν μια νέα πατρίδα όταν έρχονται εδώ. Έτσι, εδώ μπορούν να χαλαρώσουν απ’ την πίεση της ζωής τους και να ξεδώσουν παίζοντας μπάλα», αναφέρει ο Τόραλφ Χέντσε, υπεύθυνος Μάρκετινγκ της SV Babelsberg 03.
Όπως γράφει η γερμανική εφημερίδα «Χάντεσμπλατ» στο εκτενές της ρεπορτάζ, «αυτό που καθιστά το συγκεκριμένο πρότζεκτ τόσο σημαντικό είναι η πλήρης ενσωμάτωση των ανθρώπων αυτών μέσα στη ζωή του αθλητικού συλλόγου. Όλοι οι πρόσφυγες έχουν γίνει ισότιμα μέλη του συλλόγου, με ίδια δικαιώματα κι υποχρεώσεις όπως και τα υπόλοιπα μέλη. Τυγχάνουν κανονικής ασφάλισης, κι έχουν παρόμοια πρόσβαση σε ιατρικές υπηρεσίες, όπως οι αθλητές της πρώτης ομάδας, της SV Babelsberg 03».
Πριν λίγους μήνες, η Welcome United έγινε δεκτή ως σωματείο από την τοπική ποδοσφαιρική ομοσπονδία και τοποθετήθηκε στη χαμηλότερη ερασιτεχνική κατηγορία, την λεγόμενη Kreisklasse.
Αρχηγός της ομάδας είναι ο Ουζοούκου Εγίκε, ένας 35χρονος από τη Νιγηρία. Ήρθε στη Γερμανία πριν πολλά χρόνια, όταν εκδιώχθηκε βιαίως από την πατρίδα του λόγω πολιτικών ταραχών.
Πλέον, ταυτόχρονα με την ενασχόληση του με το ποδόσφαιρο, εργάζεται σε ένα γηροκομείο του Μπάμπελσμπεργκ προκειμένου να βγάζει τα προς το ζην, ενώ ετοιμάζεται να πάρει το πτυχίο του στην Οικιακή Οικονομία.
Η ομάδα έχει ήδη παίξει τους πρώτους της αγώνες στην κατηγορία, σημειώνοντας μάλιστα και κάποιες μεγάλες νίκες.
Ωστόσο, το ζητούμενο εδώ δεν είναι η νίκη, αλλά κάτι απείρως πιο σημαντικό για την καθημερινότητα αυτών των ανθρώπων, η συντριπτική πλειοψηφία των οποίων αναμένει ακόμη μια απόφαση για να γίνει δεκτή η αίτηση ασύλου που έχουν υποβάλει.
«Είμαστε πανευτυχείς. Είναι εκπληκτικό να μπορείς να βγεις στον κόσμο και να μην είσαι αναγκασμένος να κρύβεσαι σε κάποιο ξενώνα», λέει ο Εγίκε.
«Το ποδόσφαιρο με βοηθάει να ξεχνάω», συμπληρώνει ο Αχμεντ, χωρίς να ξεκαθαρίσει τι είναι αυτό ακριβώς που θέλει να ξεχάσει.
Ίσως να είναι η απώλεια ενός αγαπημένου του προσώπου, ίσως η αναγκαστική μετανάστευση από την πατρίδα του.
Ίσως και τα δυο αυτά μαζί.
«Η Welcome United είναι, εντέλει, κάτι πολύ περισσότερο από ένα απλό ποδοσφαιρικό κλαμπ», επισημαίνει με νόημα το άρθρο της «Χαντεσμπλατ».
«Més que un club» δηλαδή, για να θυμηθούμε και την διάσημη ποδοσφαιρική έκφραση με την οποία η Μπαρτσελόνα επιθυμεί να μνημονεύει την ιδιαιτερότητα της. Μόνο που η έκφραση βρίσκει την ιδανική της εφαρμογή όχι σε καταλανικό, αλλά σε γερμανικό ποδοσφαιρικό έδαφος.
«Η Welcome United είναι μια ξεχωριστή πρωτοβουλία γιατί είναι ένας σύλλογος που προσφέρει σε αυτούς τους ανθρώπους ένα νέο σπίτι, μια νέα δουλειά, καθοδήγηση στην καθημερινότητα τους ή απλώς μια χείρα βοηθείας σε μια δύσκολη στιγμή της ζωής τους», καταλήγει το ρεπορτάζ.
Μήπως η πρωτοβουλία της SV Babelsberg 03 θα μπορούσε να αποτελέσει παράδειγμα και για τους δικούς μας πιο οικονομικά εύρωστους συλλόγους, όπως τον Ολυμπιακό ή τον Παναθηναϊκό αλλά και για ομάδες όπως η ΑΕΚ, ο ΠΑΟΚ ή ο Πανιώνιος που ξέρουν να τιμούν τις δικές τους προσφυγικές καταβολές;
Κωνσταντίνος Τσάβαλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου