Είναι ίσως η πρώτη φορά που μία εκλογική αναμέτρηση διεξάγεται με τέτοια έλλειψη προσδοκίας
και με τόση αδιαφορία για τον τελικό νικητή της αναμέτρησης. Καθώς αφενός οι πολίτες έχουν κουραστεί από τις συνεχείς εκλογές και αφετέρου δεν τρέφουν καμία ελπίδα για βελτίωση της ζωής τους ανάλογα με το πιο κόμμα θα επικρατήσει.
Και εδώ που τα λέμε δεν έχουν και πολύ άδικο. Μετά τις εκλογές του Ιανουαρίου, οι ηττημένοι δεν φρόντισαν να αναδείξουν κάποια ελκυστική πρόταση για την επόμενη ημέρα. Στη Νέα Δημοκρατία, η προσδοκία του Α. Σαμαρά για ταχεία επανάκτηση της εξουσίας μετά από μία σύντομη "αριστερή παρένθεση" στην οποία στήριξε την στρατηγική της επόμενης ημέρας, στέρησε από το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης τη δυνατότητα της αναγέννησης και της αναζήτησης και ανάδειξης νέων δυνάμεων. Καθώς άλλωστε την ίδια στιγμή, η απόφαση του Κ. Καραμανλή να παραμείνει εκτός πολιτικής σκηνής, έθετε στο περιθώριο τις προσδοκίες πολλών ψηφοφόρων της παράταξης.
Η επιλογή Μεϊμαράκη εκτιμήθηκε από όλες τις πλευρές, ως μία επιλογή διασφάλισης της ενότητας, αλλά δεν πόνταραν στην αρχηγία του ως μία εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης. Δεν πίστεψαν τα μεγαλοστελέχη της Ν.Δ. ότι μπορεί ο κ. Μεϊμαράκης να αντιπαρατεθεί στα ίσια απέναντι στον Αλέξη Τσίπρα. Περισσότερο τον θεώρησαν μία συμβιβαστική λύση που αφού πρώτα θα συμμάζευε τα ερείπια του κόμματος, σε ένα δευτερεύοντα χρόνο θα δρομολογούσε την εκλογή νέου αρχηγού.
Αυτή όμως η στρατηγική των "κοτζαμπάσηδων" της Ν.Δ. διαψεύστηκε από τα γεγονότα. Ο κ. Μεϊμαράκης αφενός πήγε το κόμμα πολύ καλύτερα από ό,τι ανέμεναν, ενώ η συγκυρία καταδεικνύει ότι θα έχει την ευκαιρία του να διεκδικήσει ακόμη και την πρωθυπουργία. Ωστόσο, πέραν του πυρήνα των ψηφοφόρων της Νέας Δημοκρατίας, ο κ. Μεϊμαράκης δεν έχει τον χρόνο να επιχειρήσει "πέρασμα" σε ευρύτερες κοινωνικές ομάδες.
Θα το προσπαθήσει, αλλά μέχρι στιγμής λειτουργεί περισσότερο συσπειρωτικά. Στρατηγική που μπορεί να του βγει αν υποχωρήσουν θεαματικά τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά στο ξεκίνημα αυτής τη προεκλογικής περιόδου δεν δείχνουν να μπορούν να τον οδηγήσουν υψηλότερα από τα ποσοστά του Ιανουαρίου.
Και από την άλλη πλευρά οι ψηφοφόροι έχουν τον Αλέξη Τσίπρα. Τον άνθρωπο που τους απογοήτευσε όσο κανείς προηγούμενος πρωθυπουργός σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα. Η απουσία ελκυστικής για την πλατιά μάζα εναλλακτικής πρότασης, μπορεί να τον συντηρεί στην εκκίνηση του προεκλογικού αγώνα στην... pole position, όμως έχει τρωθεί σημαντικά το πέρασμά του στην κοινωνία.
Οι περισσότεροι τον ψηφίζουν γιατι δεν μπορούν ή δεν θέλουν να κατανοήσουν σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα ότι τους κορόιδεψε. Όμως δεν ελπίζουν πλέον σε τίποτα, δεν προσδοκούν κάτι από αυτόν. Άλλωστε, συνεχίζει να τους κοροϊδεύει.
Όσο για το ΠΑΣΟΚ, το μεγάλο πρόβλημα για τον κ. Βενιζέλο ήταν ότι ουδέποτε επί της ουσίας μπόρεσε να ελέγξει απόλυτα το κόμμα. Ένα κόμμα που βυθίστηκε στη συνείδηση των πολιτών από το βάρος του καταστροφικού περάσματος του Γιώργου Παπανδρέου από την ηγεσία του, όπως και από την ηγεσία της χώρας....
Και είναι μάλλον σαφές ότι ο κ. Βενιζέλος χρεώθηκε πολύ περισσότερα από εκείνα που του αναλογούσαν, χωρίς αυτό να σημαίνει και ότι δεν υπέπεσε σε λάθη. Και στο τέλος της ημέρας, όταν αποφάσισε να αποχωρήσει δεν υπήρχε ούτε κάν εναλλακτική λύση.
Γιατί σαφώς η κυρία Γεννηματά δεν μπορεί να στοχεύσει ψηλά. Άλλωστε το ΠΑΣΟΚ το αναφέρουμε ακόμα μόνο λόγω Βενιζέλου. Το δικό του πολιτικό κεφάλαιο, είναι το μόνο ουσιαστικά ενδιαφέρον στο σημερινό ΠΑΣΟΚ...
Πάμε λοιπόν προς τις κάλπες χωρίς ουσιαστική προσδοκία για το μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνίας.
Με την ελπίδα μόνο να σχηματιστεί μία κυβέρνηση που δεν θα κινδυνεύει να πέσει μέσα σε λίγο χρόνο, πως θα δομηθούν οι απαιτούμενες συμμαχίες για να μην έχουμε μία από τα ίδια.
Κατά τα άλλα, ακόμη ζητείται ελπίς, αλλά δεν βρίσκεται...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου