Άδειασέ μας τη γωνιά....

Η PDU, μία από τις μεγαλύτερες δεξαμενές σκέψης στον κόσμο, καλεί τον Σόιμπλε να παραιτηθεί

Λάβρα κατά του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε και των χειρισμών του στο ελληνικό ζήτημα εμφανίσθηκε η Project Democratic Union, μία από τις μεγαλύτερες δεξαμενές σκέψης του κόσμου. Η PDU, αν και θεωρεί ότι μία από τις πιο σημαντικές πολιτικές προσωπικότητες του τελευταίου αιώνα είναι ο τσάρος της γερμανικής οικονομίας Βόλφγκανγκ Σόιμπλε και τον συγκαταλέγει ανάμεσα στους τελευταίους αληθινούς Ευρωπαίους, με άρθρο στην ιστοσελίδα της, τον καλεί να παραιτηθεί…

 

Ο σεβασμός που έχουμε απέναντι στον άνθρωπο Σόιμπλε, την καριέρα και την πολιτική του κληρονομιά είναι δεδομένη. Στη Γερμανία λένε «Δεν μπορώ να σου πω ποιο κόμμα προτιμώ, αλλά τα κόμματα είναι σημαντικά όσο οι άνθρωποι που τα διοικούν είναι σημαντικοί». Με γνώμονα λοιπόν το παραπάνω απόφθεγμα αυτή η φράση ταιριάζει απόλυτα στον κύριο Σόιμπλε. Για τον λόγο αυτόν, τις πράξεις του Γερμανού υπουργού Οικονομικών τις τελευταίες ημέρες, εβδομάδες και μήνες είναι πολύ δύσκολο να τις δεχτούμε και να τις κατανοήσουμε.

 

Είναι αλήθεια ότι η αξιοπιστία αλλά και η σταθερότητα στις πεποιθήσεις του κάνουν τους Γερμανούς να τον προτιμούν.

 

Η εμμονή του Σόιμπλε ως προς την εφαρμογή των κανόνων της ευρωζώνης, η φαινομενική ηρεμία του τη στιγμή που σου περιγράφει μία επικείμενη καταστροφή και η αίσθηση ευθύνης βοήθησαν καταλυτικά στη θωράκιση του δρόμου που οδήγησε τη Γερμανία να γίνει η οικονομική υπερδύναμη που είναι σήμερα στην Ευρώπη.

 

Αδύνατο

 

Για τον Σόιμπλε, έναν αληθινό Γερμανό πατριώτη, η νέα πραγματικότητα της ευρωπαϊκής κατάστασης δεν είναι αποδεκτή. Δεν μπορεί να συλλάβει ότι πράξεις ή κινήσεις του μπορεί να υπηρετούν το συμφέρον μόνο της δικής του χώρας και όχι της Ευρώπης. 

 

Αν και έχει εκφράσει πολλές φορές την αφοσίωσή του στη διαδικασία της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης και θεωρεί καθήκον του να δει την επιτυχία της.

 

Η επιτυχία όμως που οραματίζεται καθίσταται αδύνατο να επιτευχθεί στη βάση της αμοιβαίας συνεργασίας μεταξύ των κρατών - μελών με τον τρόπο που ο ίδιος αντιλαμβάνεται ως τον μόνο ρεαλιστικό για να οικοδομηθεί η νέα Ευρώπη.

 

Μοιάζει αδύνατο να αντιληφθεί τα εθνικά συμφέροντα έξω από το πλαίσιο των κοινών ευρωπαϊκών συμφερόντων.

 

Αυτό, αυτομάτως, οδηγεί σε μία κατάσταση όπου όλες οι πολιτικές που λειτούργησαν τόσο καλά για τη Γερμανία στο παρελθόν, όταν αγωνιζόταν να ξεπεράσει την οικονομική της αστάθεια, υπό τη διακυβέρνηση του καγκελάριου Σρέντερ, δεν μπορούν και δεν θα μπορέσουν να λειτουργήσουν στην ευρωζώνη. Μπορεί η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ να είναι «ένας πονοκέφαλος» και η χώρα να διοικείται από άπειρους και ανίκανους αξιωματούχους, αλλά ο ισχυρισμός ότι η Ελλάδα δεν έκανε αρκετά για να αντιμετωπίσει τη λιτότητα είναι τουλάχιστον γελοίος.

 

Μια ματιά στο κόστος εργασίας ανά μονάδα προϊόντος σε σχέση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες εκμηδενίζει τέτοιους ισχυρισμούς. Πρόκειται για μείωση κατά σχεδόν 15%. 

 

Ωστόσο ο Σόιμπλε συνεχίζει να επαναλαμβάνει μονότονα: «Δεν είναι αρκετό, δεν είναι αρκετό, δεν είναι αρκετό». 

 

Η πρόσφατη λίστα με τα μέτρα που δόθηκε στην ελληνική κυβέρνηση είναι η μεγαλύτερη προδοσία του εγχειρήματος που ονομάζεται ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. Είναι μία επίθεση στην εθνική κυριαρχία της χώρας, υπολείπεται αλληλεγγύης προς σύμμαχο κράτος και διασφαλίζει ότι η ελληνική οικονομία δεν θα ανασάνει ποτέ ξανά τα επόμενα χρόνια.

 

Κάτω από την ηγεμονία του Σόιμπλε η ευρωζώνη δεν είναι ένωση. Είναι σχέση δανειστών - πιστωτών. Γι’ αυτό ήρθε η στιγμή να βάλουμε μία τάξη σε αυτό το χάλι και αυτό θα γίνει χωρίς την παρουσία αυτού του άνδρα, ο οποίος, παρά τις αρετές του, δεν διαθέτει τα προσόντα για να εξελίξει την Ευρώπη. Αυτό δεν είναι ντροπή. Υπήρξαν στο παρελθόν και άλλες προσωπικότητες, όπως ο εκπρόσωπος του CDU Βόλφγκανγκ Μπόσμπαχ ή ο πρόεδρος της Μπούντεσμπανκ Γιούργκεν Σταρκ, οι οποίοι ένιωσαν ότι δεν μπορούσαν να συμφιλιωθούν με τις αναγκαιότητες ενός ενιαίου νομίσματος και αποσύρθηκαν.

Κατά συνέπεια, ευχαριστούμε για τις υπηρεσίες σας, κύριε Σόιμπλε. Τώρα όμως, σας παρακαλώ, παραιτηθείτε…».

Πηγή δυστυχίας για όλους το κοινό νόμισμα

 

Το αποτέλεσμα των εξάμηνων διαπραγματεύσεων ανάμεσα σε Ελλάδα και Ε.Ε. – με μία φράση – ήταν η άμεση αποφυγή του κινδύνου Grexit με την ταπεινωτική συνθηκολόγηση του Αλέξη Τσίπρα.

 

Άρα θα μπορούσε να μιλήσει κανείς για θρίαμβο των «ταγμάτων της λιτότητας»;

 

Το αντίθετο: Πρόκειται για ήττα της Γερμανίας στο εξωτερικό. Ο Γάλλος πρόεδρος εξέθεσε ένα από τα πιο μεγάλα μειονεκτήματα της Γερμανίδας καγκελάριου: Ότι είναι πολύ σκληρή στο εξωτερικό και πολύ επιεικής στο εσωτερικό.

 

Κατά συνέπεια το ενιαίο νόμισμα, το οποίο σχεδιάστηκε και δημιουργήθηκε για να ενδυναμώσει την ενότητα μεταξύ των κρατών - μελών και να διευκολύνει τις εμπορικές συναλλαγές, έχει καταντήσει μία πηγή δυστυχίας για όλους.

 

Αυτήν τη στιγμή η κυβέρνηση πρέπει να εφαρμόσει μία επική λίστα μεταρρυθμίσεων επτά σελίδων, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνεται και η αποπολιτικοποίηση της δημόσιας διοίκησης, μέτρο που θα έπρεπε να είχε τεθεί σε ισχύ από την απελευθέρωση της Ελλάδας από τον οθωμανικό ζυγό το 1832! Την ίδια στιγμή, το ΔΝΤ περιμένει από την Ελλάδα μέσα σε έναν χρόνο να φθάσει στο υψηλότερο σημείο παραγωγής, που είναι αδύνατο να φθάσει οποιοδήποτε μέλος της ευρωζώνης!

 

Για να ξαναχτίσει τους δεσμούς εμπιστοσύνης με τα κράτη - μέλη της ευρωζώνης μετά τη σκληρή μάχη για επιβίωση που έδωσε μέσα σε αυτήν, ο Αλέξης Τσίπρας θα πρέπει να επιτεθεί στα κατεστημένα εγχώρια συμφέροντα κάνοντας χρήση της εξουσίας του με εποικοδομητικό τρόπο.

 

Όσο για τους φίλους ηγέτες που κατόρθωσαν να επαναφέρουν την Ελλάδα από την άβυσσο, με μεγάλο κόστος, θα μπορούσαν να τους προσφέρουν ένα πιο εύκολο μονοπάτι στο ζήτημα της φορολογίας και του χρέους. 

 

Ο Αλέξης Τσίπρας μίλησε για μία σκοτεινή ιδεολογική διαμάχη μέσα στην Ευρώπη, η οποία θα γίνεται σταδιακά φανερή όλο και περισσότερο. Μερικοί υπουργοί του έχουν προσθέσει στο πολιτικό τους λεξιλόγιο πολεμικές εκφράσεις. Ο πόλεμος της ευρωζώνης ήδη είναι ιδιαίτερα τραυματικός. Αλλά και η ειρήνη θα έχει μεγάλο κόστος…

Δημοσιεύτηκε στο ΠΟΝΤΙΚΙ, τεύχος 1874 στις 23-07-2015