ΜΕ ΠΟΙΟΥΣ ΘΑ ΠΑΜΕ ΚΑΙ ΠΟΙΟΥΣ Θ’ΑΦΗΣΟΥΜΕ... άρθρο του Προκόπη Μπίχτα.

«Ο μόνος δρόμος που μας απομένει τώρα είναι ο κίνδυνος […].
Πρόσω κατά πάνω στον κίνδυνο. Δε γίνεται αλλιώς.
Ή θα συνθηκολογήσεις και θα μείνεις από τους εδώθε ή θα περάσεις πέρα. Προσοχή. Κανένας μην λιγοψυχήσει.
Τα χέρια στο τιμόνι. Κιόλας ένα μήνυμα δ ι ή γ η ν ο υ οξυγόνου φτάνει ως εμάς. Προσοχή. Θάρρος.
Έφτασε ο καιρός να επαληθευτούμε.
Τα χέρια στο τιμόνι. Πρόσω.

………………………………”

(Οδυσσέας Ελύτης)

…ΜΕ ΠΟΙΟΥΣ ΘΑ ΠΑΜΕ ΚΑΙ ΠΟΙΟΥΣ Θ’ ΑΦΗΣΟΥΜΕ…

Οι πολιτικές πιέσεις που θα δεχθεί η νέα ελληνική κυβέρνηση θα είναι πολλές και πολυποίκιλες. Οι κυριότερες πιέσεις θα προέλθουν από την ΕΕ και, την χώρα που την ελέγχει, την Γερμανία  και από τους εγχώριους «αδελφούς» της Μέρκελ: πολιτικά κόμματα, κρατικούς υπαλλήλους, τραπεζικό σύστημα, ΜΜΕ, διάφορες οργανώσεις και οργανισμούς. Αυτοί οι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν από εκφρασμένες θελήσεις λαών ούτε από νομικές δράσεις.

Η ευρωζώνη είναι το πεδίο μάχης της Μέρκελ και το ευρώ είναι το μεγάλο της όπλο. Ο ΣΥΡΙΖΑ σύντομα θα βρεθεί στο δίλλημα: ή να υπαναχωρήσει από τα βασικότερα σημεία του προγράμματός του, να δεχθεί μερικά ψίχουλα σε αντάλλαγμα και να μετεξελιχθεί σε κάτι άλλο, απογοητεύοντας όλους αυτούς που ήλπισαν ή να αποδεχθεί το γεγονός ότι δεν μπορεί να «αλλάξει» την οικονομική και πολιτική συμπεριφορά των οργάνων της ευρωζώνης και να προχωρήσει αταλάντευτα και, πιθανόν, περισσότερο από όσα προέβλεπαν οι προεκλογικές δεσμεύσεις του.

          Πιθανόν να βρεθεί στην ανάγκη να διαγράψει μονομερώς ολόκληρο το ελληνικό χρέος, να αποχωρήσει από την ευρωζώνη και να επιστρέψει η χώρα σε εθνικό νόμισμα.

Η κυβέρνηση θα πρέπει να δημιουργήσει άμεσα τους μηχανισμούς που θα υποδεχθούν τέτοιες πιθανές λύσεις.

Μια τέτοια προοπτική δεν πρέπει να φοβίζει την κυβέρνηση ούτε τον ελληνικό λαό.

           Η Ελλάδα δεν έχει ανάγκη την ευρωζώνη. Η ευρωζώνη είναι ένας χώρος όπου κυριαρχεί η Γερμανία με τις, αθεράπευτες, ηγεμονικές της βλέψεις. Το ευρώ είναι το νόμισμα που συντηρεί και επιτείνει την οικονομική κυριαρχία της Γερμανίας.

Η Ελλάδα δεν εξασφάλισε ποτέ με δανεικά το συνάλλαγμα που χρειάστηκε για την αγορά εισαγωμένων προϊόντων (μηχανήματα, πετρέλαιο κ.λ.π.). Τα εξασφάλιζε, κυρίως με τις εξαγωγές της. Ενδεικτικά: Οι εξαγωγές βιομηχανικών προϊόντων, π.χ. φάρμακα, πετρελαιοειδή, χημικά, προϊόντα μετάλλου κλπ. (άνω των 27,7 δις ευρώ κατά ΕΛΣΤΑΤ και 21,3 δις ευρώ κατά ΤτΕ) ανέρχονται σε αξία όσο τα συνολικά έσοδα από ναυτιλία και υπηρεσίες, κυρίως τουρισμό (24,5 δις ευρώ ΕΛΣΤΑΤ και 23,3 δις ευρώ  κατά ΤτE) (πηγή ΣΕΒ). Λένε ψέματα, λοιπόν, όσοι υποστηρίζουν ότι χωρίς το ευρώ η Ελλάδα δε θα μπορεί να εισάγει τα προϊόντα που έχει ανάγκη.

          Η Ελλάδα θα πρέπει να στηριχθεί στον δικό της, μεγάλο πλούτο. Ενδεικτικά: Α) οι εξαγωγές βιομηχανικών προϊόντων αποφέρουν μεγάλη ποσότητα συναλλάγματος Β) Η ελληνόκτητη Ναυτιλία ελέγχει το 20%του παγκόσμιου στόλου των τάνκερ και το 23% του παγκόσμιου στόλου για την μεταφορά ξηρού φορτίου. Γ) Η χώρα μας, λόγω της φυσικής ομορφιάς και των ιστορικών μνημείων πολύ μεγάλης πολιτιστικής αξίας, είναι ήδη σημαντικός τουριστικός προορισμός. Μπορεί να αναπτυχθεί ακόμη περισσότερο σε αρμονία με τη φύση και το ανθρωπογενές περιβάλλον. Υπολογίζεται ότι πάνω από 11 δις ευρώ  θα είναι τα άμεσα έσοδα και πάνω από 30 δις ευρώ τα έμμεσα έσοδα από τον τουρισμό το 2013. Δ) Η αγροτική παραγωγή μπορεί να επιστρέψει, τουλάχιστον, στα επίπεδα του 1980, όπου είχαμε επάρκεια και εξαγωγές αντί εισαγωγών που έχουμε σήμερα. Το αξιακό ισοζύγιο εξαγωγών-εισαγωγών αγροτικών προϊόντων το 1980 ήταν πλεονασματικό, κλπ. κλπ.

Τα κοιτάσματα στρατηγικών πρώτων υλών της χώρας μας είναι άφθονα: (βωξίτης, νικέλιο, μαγγάνιο, ουράνιο, χρυσός, κτλ). Τα κοιτάσματα κόκκινου υδραργύρου, ραδόνιου, τα μη συμβατικά κοιτάσματα υδρίτη-ασβεστίτη, τα κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου. Βάσει εκτιμήσεων του Γεωλογικού Ινστιτούτου των ΗΠΑ (USGS), μόνο η αξία των κοιτασμάτων του πετρελαίου και του φυσικού αερίου ανέρχεται σε 10 τρισεκατομμύρια δολάρια. Ενώ, η αξία ενός κιλού οσμίου -που υπάρχει αρκετό στην Ελλάδα- ισοδυναμεί με την αξία 8 χιλιάδων κιλών χρυσού.  Σε παγκόσμια κλίμακα η Ελλάδα είναι η βασικότερη χώρα παραγωγής χουντίτη, η 2η χώρα στην παραγωγή μπεντονίτη, η 1η σε εξαγωγές και η 2η στην παραγωγή περλίτη.  Κατέχει τη 2η θέση στην Ευρωπαϊκή Ένωση και την 11η θέση παγκόσμια στην παραγωγή λιγνίτη, κλπ. κλπ.

Η Ελλάδα είναι πλούσια χώρα. Μπορεί να εξασφαλιστεί όχι μόνον ευμάρεια αλλά και ευημερία σε κάθε Ελληνίδα και σε κάθε Έλληνα, αν αξιοποιηθούν ορθά το ανθρώπινο δυναμικό και οι πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας με ταυτόχρονο σεβασμό προς τον άνθρωπο και το περιβάλλον.

Το δημόσιο χρέος, παραδοσιακά, δεν απετέλεσε ποτέ πρόβλημα για μια καπιταλιστική χώρα. Αντίθετα, ήταν ένας προνομιακός χώρος τοποθέτησης κεφαλαίων τα οποία είχαν σίγουρη απόδοση (τόκους) χωρίς ρίσκο για τον κεφαλαιούχο. Ταυτόχρονα ήταν ένας μηχανισμός εξεύρεσης πόρων από τα κράτη για να ασκήσουν την οικονομική τους πολιτική. Το δημόσιο χρέος έγινε κυρίαρχο πρόβλημα στην Ελλάδα και τον υπόλοιπο κόσμο μόνο όταν συσσωρεύθηκαν τεράστια κεφάλαια που δεν είναι δυνατόν να επενδυθούν σε παραγωγικούς τομείς. Αυτό δημιούργησε τον κίνδυνο αποπληθωρισμού του τοκοφόρου κεφαλαίου, δηλαδή και των κρατικών χρεογράφων και, κατά συνέπεια, την απαξίωση του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος. Δηλαδή, το δημόσιο χρέος δεν το δημιούργησε το εθνικό νόμισμα ούτε το ότι οι Έλληνες καταναλώνουν περισσότερα από όσα παράγουν, πράγμα που, άλλωστε,  δεν συνέβη ποτέ. Αυτός ο ισχυρισμός είναι άλλο ένα από τα πολλά ψέματα που μας έχουν πει.

Το δημόσιο χρέος δεν θα πρέπει να αντιμετωπιστεί σαν αιτία, αλλά σαν αποτέλεσμα της εγχώριας και διεθνούς ύφεσης, η οποία έχει, με τη σειρά της, τις δικές της αιτίες.

Η νέα κυβέρνηση θα πρέπει, σύντομα, να προχωρήσει σε δραστικά μέτρα που θα τονώσουν κατά πολύ την εσωτερική αγορά, όπως την σεισάχθεια νοικοκυριών και επιχειρήσεων. Είναι αναγκαίο μέτρο οικονομικής ανάπτυξης, που θα συμβάλλει αποφασιστικά στην αντιμετώπιση της «παγίδας ρευστότητας», θα δημιουργήσει «ενεργό ζήτηση», και θ’ αυξήσει την «καταναλωτική παραγωγή» και την «παραγωγική κατανάλωση» των όρων παραγωγής σε όλους τους τομείς της παραγωγής (πρωτογενή, δευτερογενή, τριτογενή).Είναι ευνόητο ότι θα πρέπει να διαγραφούν τα χρέη μόνο των οικονομικά αδυνάτων και όχι των αρπακτικών.

Θα πρέπει να σταματήσει την ροή του δημοσίου χρήματος προς τις ιδιωτικές τράπεζες. Οι ελληνικές τράπεζες έχουν λάβει, από το 2008 έως το 2012, 238 δις ευρώ από το κράτος (σε εγγυήσεις, αγορά μετοχών και παροχή ρευστότητας). Τα ίδια κεφάλαια των τραπεζών είναι σκανδαλωδώς λίγα αν συγκριθούν με τα κεφάλαια που σίγουρα ανήκουν στο ελληνικό δημόσιο. Δηλαδή μόνο ένα μικρό μέρος των κεφαλαίων τους είναι δικό τους. Τα υπόλοιπα κεφάλαια προέρχονται από δημόσιο χρήμα, δηλαδή από τα χρήματα του ελληνικού λαού. Οι διοικήσεις τους θα πρέπει να λογοδοτήσουν για τον τρόπο με τον οποίο διαχειρίστηκαν αυτά τα χρήματα. Η κυβέρνηση έχει κάθε δικαίωμα να ορίζει τις διοικήσεις τους.

Θα πρέπει να δημιουργηθεί μια δημόσια τράπεζα που θα έχει σαν μοναδικό σκοπό την ανάπτυξη.

Θα πρέπει να δημιουργηθεί ένα μεγάλο κίνημα μέσα στη χώρα, που θα έχει κάθετη, αλλά και οριζόντια δομή. Αυτό το κίνημα θα πρέπει να είναι έτοιμο να στηρίξει με το συναίσθημα, τη διάθεση και την πρακτική του τη δημοκρατία, την ευημερία και τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας και του λαού της.

Έτσι η νέα κυβέρνηση, εκτός από τις διεθνείς της συμμαχίες, θα έχει ένα μόνιμο, σταθερό και ισχυρότατο σύμμαχο στο εσωτερικό.

Ο καιρός των μεγάλων αποφάσεων είναι πολύ κοντά. Θα πρέπει να είμαστε όλοι έτοιμοι. Αν παρθούν οι σωστές αποφάσεις και υλοποιηθούν με σωστό τρόπο, η χώρα και ο Ελληνικός λαός θα προοδεύσουν. Αν όχι, θα επέλθουν περισσότερα και μεγαλύτερα δεινά.

ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΜΠΙΧΤΑΣ