ΓΥΜΝΑΣΙΟ & ΛΥΚΕΙΟ ΙΤΕΑΣ : ΠΟΙΑ ΠΑΙΔΕΙΑ ;

Πολλά έχουν γραφτεί για την τεράστια σημασία  που έχει το εκπαιδευτικό σύστημα μιας χώρας στην πρόοδο και στην συνέχιση της ύπαρξής της.  Και είμαστε ίσως τόσο  μεγάλα κορόιδα- θύματα της  ψεύτικης ευημερίας των τελευταίων δεκαετιών  που αντιμετωπίζουμε ακόμη και σήμερα την υπόθεση παιδεία με παθητική διάθεση και αδιαφορία.

Σαν να υπάρχει κάποια μαγική δύναμη και  όταν μιλάμε για εκπαίδευση, ή αυτή θα είναι ποιοτικά  «καλή και σπουδαία» και θα μας κάνει σαν κοινωνία πολύ καλό κ.λ.π. , κ.λ.π., ή  «ουδέτερης ποιότητας»  που δεν παράγει κάτι  ιδιαίτερο  οπότε αν δεν ευκαιρούμε  να  ασχοληθούμε για να γίνει καλύτερη (γιατί έχουμε πολύ σημαντικότερα πράγματα  που μας απασχολούν ως συνειδητοποιημένοι  πολίτες) δεν αξίζει να μιλάμε για αυτή. 

Δεν έχουν υπάρξει εκτεταμένες συζητήσεις για τις  αναμενόμενες επιπτώσεις ενός «κακού» εκπαιδευτικού συστήματος. Τι παράγει  ένα «κακό» εκπαιδευτικό σύστημα  στην κοινωνία μας, στην μη βία, στην μη κλεψιά, στις αξίες που θα αναπτύξουν οι μαθητές μεγαλώνοντας  και σε όλα αυτά που θεωρούμε αυτονόητα ότι θα πρέπει να  έχουν ή να μην έχουν ως χαρακτηριστικά οι νέοι ;

 Στην κοινωνία της υπεραπασχόλησης των γονέων (είτε για τον επιούσιο είτε για το μανικιούρ και το ποδόσφαιρο) τα παιδιά περνάνε πολύ περισσότερες ώρες της ζωής τους με τους δασκάλους και καθηγητές απ’ ότι με τους γονείς τους.  Εκπαίδευση δεν είναι μόνο οι πληροφορίες των μαθημάτων  που διδάσκονται. Είναι το ήθος και η ηθική του δασκάλου-εκπαιδευτή που διαμορφώνει το ήθος  και την ηθική του παιδιού. Αυτά που κάνει ο γονιός  ο δάσκαλος και ο καθηγητής, ο τρόπος που αντιμετωπίζει τις δυσκολίες και τις ευθύνες  της δουλειάς του μέσα στην τάξη, η πέραν του επαγγελματικού - εκπαιδευτικού του έργου   συμπεριφορά   ,   είναι το υπόδειγμα για το  υποσυνείδητο και το ένστικτο του παιδιού. Του παιδιού , του αρέσει ή όχι η αριθμητική,   το ενδιαφέρει ή όχι να μάθει ιστορία , το ενδιαφέρει κάτι  ή  τα μαθαίνει όλα αγγαρεία, την συμπεριφορά των μεγάλων την «ρουφάει» σαν σφουγγάρι.  Και αυτό δεν μπορεί κανείς  να   το αποτρέψει. Είναι η φύση   τέτοια. 

Είτε μας αρέσει είτε όχι, παράγωγα μιας  τέτοιας  διεργασίας είμαστε όλοι, και παράγωγα της ίδιας διεργασίας είναι τα παιδιά μας , για τα οποία δίνουμε τα πάντα εκτός ίσως από την πρέπουσα σημασία. Όταν επιτρέπουμε τα παιδιά μας να βιώνουν έξι  ώρες την μέρα στο  σχολείο   απαράδεκτες συμπεριφορές καθηγητών οι οποίες μένουν  ατιμώρητες στον βωμό της «συμφέρουσας Δημοκρατίας» , συμπεριφορές  που κυριαρχούν και αμείβονται, είμαστε απλά ηλίθιοι αν περιμένουμε να υπερνικήσουμε  αυτό το αρνητικό εκπαιδευτικό αποτέλεσμα με την μισή ώρα την ημέρα  (και αν) που θα πούμε τις δικιές μας «θεωρίες». Όταν   ανεχόμαστε την  απαράδεκτη συμπεριφορά του καθηγητή που θησαυρίζει με άνομους τρόπους, είμαστε ηλίθιοι αν νομίζουμε ότι επηρεάζουμε στο ελάχιστο το παιδί μας όταν του μιλάμε για «τίμιο ψωμί».

Η διάκριση του «σωστού»  καθηγητή από τον «λάθος»  είναι μία τέχνη που οι γονείς πρέπει να μάθουν στα παιδιά. Ο σεβασμός στον χρόνο της δική τους ζωής που ούτως ή άλλως ξοδεύουν στο σχολείο και η τέχνη να κερδίζουν στον χρόνο αυτό γνώσεις ακόμα και από ένα  κακό  εκπαιδευτικά  καθηγητή  είναι μία τέχνη που επίσης  οι γονείς πρέπει να μάθουν στα παιδιά.  Κάποιες συμπεριφορές καθηγητών όμως δεν μπορούν να αφήνουν αμέτοχους τους γονείς ούτε τους υπόλοιπους καθηγητές.

Αφορμή για τις πιο πάνω σκέψεις  ,  αποτέλεσε ένα χαρτί που κυκλοφόρησε ως «φεϊγβολάν» στις σκάλες του Γυμνασίου Λυκείου Ιτέας πριν τις γιορτές των Χριστουγέννων αναφέροντας κάτι σαν «Παράνομα μαθήματα γίνονται από τους καθηγητές (όνομα………. και  όνομα………..)».   Κάποιος μαθητής διέρρευσε το ένοχο μυστικό της κοινωνίας της Ιτέας στους απ’ έξω. Ότι δηλαδή το φαινόμενο να παραδίδουν κάποιοι καθηγητές των Γυμνασίων  και Λυκείων παράνομα μαθήματα και μάλιστα με πολύ υψηλές αμοιβές, εκφυλίστηκε στην Ιτέα στο σημείο  που κάποιος ή κάποιοι μαθητές  να νοιώσουν την ανάγκη να το «θίξουν»  με αυτόν τον τρόπο. Ρωτώντας λοιπόν τι γίνεται στο σχολείο αυτό ακούστηκαν πολλά ονόματα. Κάποιο νέο και κάποια που ακούγονταν περιστασιακά από παλιά. Μέσα σε όλα αυτά  και  ένα   που είναι  σεσημασμένο για πάνω από 15 χρόνια για την ακραία και προκλητική συμπεριφορά του. Εκπαιδευτικός  στο Λύκειο Γυμνάσιο Ιτέας ,  που πληρωνόταν  δημόσιο χρήμα    για να μάθει γράμματα στα παιδιά μας αλλά  όταν ο μαθητής «τολμούσε» να ρωτήσει απορία στο μάθημά του, του απαντούσε με  θράσος να   πάει εξωσχολικό φροντιστήριο για να του λύσουν τις απορίες.  Ο ίδιος στην συνέχεια έκανε αν του ζητούσε ο γονιός ιδιωτικό  παράνομο μάθημα στο παιδί με την απορία  , έναντι αμοιβής πολύ μεγαλύτερης από την νόμιμη αμοιβή ενός καθηγητή που  έκανε νόμιμα μαθήματα ως ελεύθερος επαγγελματίας.   

Ας δεχτούμε έστω υποθετικά  ότι ένας τέτοιος  «κύριος»  όντως υπάρχει. Έβαζε και  βάζει βαθμούς σε παιδιά για πολλά χρόνια. Και αν τους βάλει 13 αντί για  14  λίγο το κακό. Αν όμως τους βάλει 19 αντί για 20 αυτό μπορεί να στοιχήσει την επιτυχία του μαθητή στις πανελλαδικές  όπου, όπως όλοι γνωρίζουμε, οι κορυφαίες σχολές έχουν εξοντωτικό ανταγωνισμό στο ένα μόριο. Πολύ  εύκολα μπορεί κάποιος να πει ότι ένας άνθρωπος σε μία τέτοια θέση, πρέπει να έχει κάποια ιδιοσυγκρασία και να έχει κάποιο  αξιακό επίπεδο  και πάνω  ώστε να μην  γίνει και  εκβιαστής. Πέραν όλων των άλλων, ακριβώς σε αυτό το σημείο  αξίζει ο προβληματισμός για το τι σημαίνει «κακή» εκπαίδευση; Τι παράγει;

 Στο εν λόγο σχολείο, και ίσως και στα περισσότερα της Ελλάδας, πολλοί καθηγητές των Δημόσιων σχολείων έκαναν τις τελευταίες δεκαετίες  το απόγευμα παράνομα  ιδιωτικά μαθήματα στα παιδιά που είχαν μαθητές το πρωί στο Δημόσιο σχολείο. Χαλαρή από την  ψεύτικη ευημερία των εποχών η κοινωνία μας το ανέχτηκε.  Την αλήθεια βέβαια την ήξεραν όλοι. Κανείς μαθητής δεν πίστευε ότι στο διαγώνισμα που  έβαλε ο καθηγητής σήμερα, στον συμμαθητή   που του έκανε χθες το βράδυ καλοπληρωμένο φροντιστήριο δεν του είπε ευθέως ή πλαγίως τα θέματα.  Ο  βαθμός του συμμαθητή λοιπόν στο διαγώνισμα ήταν  και λίγο εξαγορασμένος . Με προνομιακά διαγωνίσματα τώρα,   αν ο καθηγητής   σε κάποια παιδιά έχει κατά καιρούς αμφιβολία  αν θα τους βάλει στο τρίμηνο 18 ή 19,  για τον   συμμαθητή που του δίνει λεφτά στο χέρι δεν θα είχε καμία αμφιβολία. Αν δε ο καθηγητής δεν είχε και κανένα ενδοιασμό, άνετα ο μαθητής του 15 έπαιρνε 18 στο τέλος. Και όλα αυτά τα ήξεραν και οι υπόλοιποι καθηγητές αλλά για να μπορεί και ο ένας  κάπου και που να κάνει και αυτός  κανένα παράνομο μάθημα  ,  «δεν πρόκειται να βρω  το δίκιο μου και να το καταγγείλω»  ο άλλος, είναι και του κόμματος ο τρίτος, συγκάλυψη από όλους.   Το έλεγε το παιδί που διάβαζε τίμια και που το  ένοιαζε η επιτυχία σε κάποια σχολή στους γονείς του νοιώθοντας τον αθέμιτο ανταγωνισμό, την ανομία και την αδικία και τι έλεγαν οι γονείς του;

-          Έχουμε και εμείς λεφτά, θα του πούμε να σου κάνει και εσένα !

Και γονείς και καθηγητές έδιναν  την πιο βαθιά και ουσιαστική εκπαίδευση για να βγει  το παιδί λαμόγιο, ρουσφετολόγος, ατομικιστής, παράνομος,. Εκπαίδευση επί πραγματικών συνθηκών   περί  ευνομίας, ισονομίας, σεβασμού στον συνάνθρωπο και όλα αυτά τα χαζά που είναι για τα «ανθρωπάκια».

-          Έλα μωρέ (χαζέ), από τον πανελλαδικό ανταγωνισμό ο συμμαθητής σου θα σου φάει την θέση;

Και γονείς και καθηγητές έδιναν την πιο βαθιά και ουσιαστική εκπαίδευση για να βγει  το παιδί βλάκας και να μην επιτρέπει στον εαυτό του να καταλάβει ότι την στιγμή που το φαινόμενο ήταν πανελλαδικό, μπορεί όχι ο συγκεκριμένος συμμαθητής του αλλά το φαινόμενο αυτό πράγματι το αδικούσε και του έκανε δέκα φορές πιο δύσκολη την επιτυχία σε σχέση με τα άλλα, τα πιο «ίσα» παιδιά.

-          Μην πεις κουβέντα και το μάθει ο καθηγητής γιατί θα σε βάλει στο μάτι και μετά κακομοίρη μου δεν παίρνεις βαθμό με τίποτα!!!

Και γονείς και καθηγητές έδιναν την πιο βαθιά και ουσιαστική εκπαίδευση για να βγει  το παιδί δειλός απέναντι στη ζωή, ραγιάς προσκυνημένος, δουλοπρεπής, υποτακτικός.

Πέρασαν τα χρόνια και οι μαθητές το 1990 και το 2000 έγιναν Έλληνες πολίτες. Και η κοινωνία, οι γονείς  μαζί με τους  καθηγητές  ,βουτηγμένοι  στην υποκρισία και στις ίδιες τους τις «ακαθαρσίες»  απορούν και κατηγορούν  τα παιδιά αυτά γιατί βγήκαν έτσι. Γιατί κάποια βγήκαν άχρηστα, χωρίς αξίες και ιδανικά, χωρίς οράματα και αγωνιστικότητα για την ζωή που επί χρόνια κάθονταν άεργα  να τα ταΐζουν οι γονείς τους μέχρι να τα διορίσουν κάπου  φιλώντας κατουρημένες ποδιές; Γιατί κάποια βγήκαν ανίκανα να διαχειριστούν έτοιμες περιουσίες και επιχειρήσεις; Και όσα  έδωσαν πρόωρα την προσωπική τους μάχη και απομυθοποίησαν έγκαιρα  την σαπίλα του κόσμου των «μεγάλων» τραβώντας τον δρόμο τους, κατηγορήθηκαν για ασέβεια. Και πόσα  από αυτά  δεν χάθηκαν στις παγίδες των ακραίων  ιδεολογικών θεωριών,  των ναρκωτικών, και του περιθωρίου. 

 Για την Ελλάδα της χρεοκοπίας δεν φταίνε οι σημερινοί μεγάλοι ! Ποτέ δεν φταίνε αυτοί. Ίσως να φταίνε οι σημερινοί νέοι  που το 2008 ξεσηκώθηκαν στα δεκαπέντε τους «χωρίς λόγο». Χωρίς κανένας μεγάλος να  υποψιαστεί μήπως αγανάκτησαν από την «μπόχα»  του κόσμου των μεγάλων και  χωρίς γνωστικό υπόβαθρο ακόμα, ενστικτωδώς, να προσπαθούσαν να μας πουν  δεν πάει άλλο μήπως και γλυτώσουμε τον γκρεμό,  την χρεωκοπία και τον Εθνικό εξευτελισμό. 

Κάπως έτσι έφτασε το 2015 στην Ελλάδα και στην Ιτέα. Και στα πλαίσια των νόμιμων δικαιωμάτων τους, καλά κάνουν οι νέοι και καυτηριάζουν και διασύρουν κάθε τι στραβό και άθλιο. Η μόνη ελπίδα  των αδυνάτων κάθε μορφής λίγο πριν το χαμό τους  είναι η λυσσαλέα αντεπίθεση αρκεί να έχουν καταλάβει ποιός είναι ο εχθρός . Και ιστορικά όταν το έχουν κάνει, όταν δεν αφήνονται στην  καλλιεργημένη πάντα από τον αντίπαλο άποψη της «σίγουρης  ήττας  τους», νικάνε.    Αν τώρα η αναγραφή ονόματος καθηγητών πάνω σε χαρτί με κατηγορίες χωρίς αποδείξεις ενέχει στοιχεία παράνομης συμπεριφοράς, καλά θα κάνουν να προσέχουν αλλά ας τους δείξει και ο καθηγητής τους και οι γονείς τους πρώτα  την συμπεριφορά με πίστη στους Νόμους και τις βασικές ηθικές αρχές και μετά ας τους ζητήσουμε ρέστα.

Όσον αφορά τα παιδιά,  ακόμα και αν οι μεγάλοι   προσφέρουν λανθασμένο παράδειγμα χαμένοι στις λάθος επιλογές που πλούσια τους προσφέρθηκαν σαν το δόλωμα στην παγίδα ας δείξουν κατανόηση και ας κοιτάξουν να μην κάνουν τα ίδια λάθη για να μην καταντήσουν  στα ίδια χάλια μεγαλώνοντας. Από την βαρύτητα δεν μπορεί να ξεφύγει κανείς. . Έχουν άλλωστε πολύ περισσότερες προασλαμβάνουσες  πληροφοριών σχετικά με κοσμοθεωρίες,  επιλογές  στάσης ζωής κ.λ.π. απ ΄ότι στο παρελθόν και οι τρέχουσες γενιές μαθητών έχουν αποδείξει ότι ξεχωρίζουν από τις παλιότερες των καμένων δεκαετιών της παντογνωσίας και της υπεροψίας.

Όσον αφορά τους γονείς, ας σκεφτούν ότι το να μεγαλώνεις παιδιά  είναι οι πιο αυστηρές εξετάσεις που δίνει ο κάθε άνθρωπος στην ζωή του  και ότι θεωρίες και να αναπτύξουν για να ρίξουν  τις δικές τους ευθύνες αλλού,   θα πληρώσουν ακριβά  τα λάθη τους στην ανατροφή των παιδιών  τους. Εκτός αν κάποια συνθήκη  τους χρωστάει χάρη και τα παιδιά τους σταθούν ψηλότερα από τις περιστάσεις.

Όσον αφορά στους λίγους  <<κακούς>> καθηγητές με προεξέχοντα τον προαναφερόμενο, ας καταλάβουν με το καλό ,ότι πέρασε ανεπιστρεπτί η εποχή της ανοχής. Όσο  για αναφορές ότι υπάρχει καθηγητής που  απειλεί και τρομοκρατεί  μαθητές με διώξεις , διασυρμό και αποβολές αν τολμήσουν να μιλήσουν για αυτά που κάνει, ας θεωρήσουμε ότι είναι υπερβολές των παιδιών και ότι δεν υπάρχει τόσο ηλίθιος και αυτοκαταστροφικός άνθρωπος που να μην έχει καταλάβει πού και σε ποια εποχή ζει.