Ο δήμαρχος της Βερόνας, Φλάβιο Τόζι, υπέγραψε συμφωνία με
την τράπεζα Unicredit και το ίδρυμα CariVerona με αντικείμενο την
αναστήλωση του ρωμαϊκού Αμφιθεάτρου (Αρένα) της πόλης, έργο
προϋπολογισμού 14 εκατ. ευρώ. Το Αμφιθέατρο της Βερόνας δεν θα μπορούσε
ποτέ να αποκατασταθεί με δημόσια κονδύλια, δήλωσε ο δήμαρχος.
Στην Ευρώπη, που αλλάζει, η οικονομία
του πολιτισμού και η κουλτούρα των συμμαχιών μεταξύ κοινωνικών εταίρων
έχει πολλά πρόσωπα. Κάθε χώρα αλλά και κάθε περιοχή ή πόλη δοκιμάζει
μοντέλα, ούτως ώστε σε μια εποχή περιστολής των κρατικών δαπανών μερικοί
πυλώνες του πολιτισμού να διασώζονται και να αναπτύσσονται.
Εντυπωσιακό είναι το παράδειγμα της Ιταλίας που με την ψήφιση του νόμου Art Bonus, τον περασμένο Ιούλιο, προκαλεί σημαντική μεταβολή στο πολιτιστικό τοπίο. Ο νόμος δίνει ισχυρά φορολογικά κίνητρα (απαλλαγή έως 65%) σε ιδιώτες για να επενδύουν σε έργα μείζονος πολιτιστικής υποδομής. Αυτήν την περίοδο μεγάλος αριθμός μνημείων στην Ιταλία από τη Ρώμη ώς τη Φλωρεντία και το Μιλάνο αναστηλώνονται με γενναίες επιχορηγήσεις οίκων μόδας, επιχειρηματιών και τραπεζών. Μόλις πρόσφατα, ο δήμαρχος της Βερόνας, Φλάβιο Τόζι, υπέγραψε συμφωνία με την τράπεζα Unicredit και το Ιδρυμα CariVerona με αντικείμενο την αναστήλωση του ρωμαϊκού Αμφιθεάτρου της πόλης, έργο προϋπολογισμού 14 εκατ. ευρώ. Το Αμφιθέατρο της Βερόνας, μείζον αξιοθέατο της περιοχής, δεν θα μπορούσε ποτέ να αναστηλωθεί με δημόσια κονδύλια, δήλωσε ο δήμαρχος, που προχώρησε τη συμφωνία ώστε να σωθεί το θέατρο από τη διάβρωση της βροχής που έχει ήδη επιφέρει σημαντικές ζημιές.
Ο Γκαίτε στο «Ταξίδι στην Ιταλία» (που πρόσφατα κυκλοφόρησε στα ελληνικά από τις εκδόσεις «Ολκός») αναφέρεται με δέος στο Αμφιθέατρο της Βερόνας, καθώς είναι το πρώτο οικοδόμημα του ελληνορωμαϊκού κόσμου που αντικρίζει στη ζωή του. Το Αμφιθέατρο δίνει ζωή στην πόλη και τονώνει την οικονομία της ώς σήμερα καθώς πάνω από 1,5 εκατ. τουρίστες το επισκέπτονται ετησίως. Το παράδειγμα της Ιταλίας είναι μοναδικό στον ευρωπαϊκό Νότο καθώς χωρίς τυμπανοκρουσίες βρήκε έναν τρόπο να εμπλέξει τον ιδιωτικό τομέα σε μία εθνικώς ωφέλιμη διαδικασία με τους όρους που θέτει το κράτος, εξασφαλίζοντας χιλιάδες θέσεις εργασίες (στα εργοτάξια και μετά στους ανακαινισμένους χώρους) διατηρώντας σε υψηλά επίπεδα το τουριστικό προϊόν με σεβασμό στην ιστορική μνήμη.
Χώρα των Βάσκων
Η περίπτωση του Μπιλμπάο ήταν το θαύμα της δεκαετίας του ’90 καθώς μία πόλη σε παρακμή ανελκύστηκε χάρη στη μεγάλη επένδυση του Ιδρύματος Γκούγκενχαϊμ, που συνδυάστηκε με σειρά άλλων έργων υποδομής και εξωραϊσμού στην πόλη. Με άξονα το «ανορθολογικό», ως προς τη μορφολογία του, κτίριο του Φρανκ Γκέρι ταυτίστηκε έκτοτε το «φαινόμενο Μπιλμπάο» που βρίσκει εφαρμογή ή αντιστοιχία σε πολλές ακόμη μικρές ή μεγάλες περιπτώσεις διεθνώς. Σε καμία όμως πόλη δεν σημειώθηκε τέτοια επίδραση και πουθενά αλλού δεν διαχύθηκε στο γενικό κοινό αυτή η περίπτωση επιτυχίας με τόσο αποτελεσματικό τρόπο. Γι’ αυτό και η πόλη του Μπιλμπάο χαιρέτησε με ενθουσιασμό την απόφαση του Ιδρύματος Γκούγκενχαϊμ να ανανεώσει το συμβόλαιο του Μουσείου στο Μπιλμπάο για ακόμη 20 χρόνια, κίνηση που εκτιμήθηκε ως αναγνώριση μιας επιτυχούς πορείας. Και εδώ, η συνθήκη της αμοιβαιότητας δίνει τον τόνο υπέρ, εντέλει, της τοπικής οικονομίας και της αίγλης της πόλης.
Εντυπωσιακό είναι το παράδειγμα της Ιταλίας που με την ψήφιση του νόμου Art Bonus, τον περασμένο Ιούλιο, προκαλεί σημαντική μεταβολή στο πολιτιστικό τοπίο. Ο νόμος δίνει ισχυρά φορολογικά κίνητρα (απαλλαγή έως 65%) σε ιδιώτες για να επενδύουν σε έργα μείζονος πολιτιστικής υποδομής. Αυτήν την περίοδο μεγάλος αριθμός μνημείων στην Ιταλία από τη Ρώμη ώς τη Φλωρεντία και το Μιλάνο αναστηλώνονται με γενναίες επιχορηγήσεις οίκων μόδας, επιχειρηματιών και τραπεζών. Μόλις πρόσφατα, ο δήμαρχος της Βερόνας, Φλάβιο Τόζι, υπέγραψε συμφωνία με την τράπεζα Unicredit και το Ιδρυμα CariVerona με αντικείμενο την αναστήλωση του ρωμαϊκού Αμφιθεάτρου της πόλης, έργο προϋπολογισμού 14 εκατ. ευρώ. Το Αμφιθέατρο της Βερόνας, μείζον αξιοθέατο της περιοχής, δεν θα μπορούσε ποτέ να αναστηλωθεί με δημόσια κονδύλια, δήλωσε ο δήμαρχος, που προχώρησε τη συμφωνία ώστε να σωθεί το θέατρο από τη διάβρωση της βροχής που έχει ήδη επιφέρει σημαντικές ζημιές.
Ο Γκαίτε στο «Ταξίδι στην Ιταλία» (που πρόσφατα κυκλοφόρησε στα ελληνικά από τις εκδόσεις «Ολκός») αναφέρεται με δέος στο Αμφιθέατρο της Βερόνας, καθώς είναι το πρώτο οικοδόμημα του ελληνορωμαϊκού κόσμου που αντικρίζει στη ζωή του. Το Αμφιθέατρο δίνει ζωή στην πόλη και τονώνει την οικονομία της ώς σήμερα καθώς πάνω από 1,5 εκατ. τουρίστες το επισκέπτονται ετησίως. Το παράδειγμα της Ιταλίας είναι μοναδικό στον ευρωπαϊκό Νότο καθώς χωρίς τυμπανοκρουσίες βρήκε έναν τρόπο να εμπλέξει τον ιδιωτικό τομέα σε μία εθνικώς ωφέλιμη διαδικασία με τους όρους που θέτει το κράτος, εξασφαλίζοντας χιλιάδες θέσεις εργασίες (στα εργοτάξια και μετά στους ανακαινισμένους χώρους) διατηρώντας σε υψηλά επίπεδα το τουριστικό προϊόν με σεβασμό στην ιστορική μνήμη.
Χώρα των Βάσκων
Η περίπτωση του Μπιλμπάο ήταν το θαύμα της δεκαετίας του ’90 καθώς μία πόλη σε παρακμή ανελκύστηκε χάρη στη μεγάλη επένδυση του Ιδρύματος Γκούγκενχαϊμ, που συνδυάστηκε με σειρά άλλων έργων υποδομής και εξωραϊσμού στην πόλη. Με άξονα το «ανορθολογικό», ως προς τη μορφολογία του, κτίριο του Φρανκ Γκέρι ταυτίστηκε έκτοτε το «φαινόμενο Μπιλμπάο» που βρίσκει εφαρμογή ή αντιστοιχία σε πολλές ακόμη μικρές ή μεγάλες περιπτώσεις διεθνώς. Σε καμία όμως πόλη δεν σημειώθηκε τέτοια επίδραση και πουθενά αλλού δεν διαχύθηκε στο γενικό κοινό αυτή η περίπτωση επιτυχίας με τόσο αποτελεσματικό τρόπο. Γι’ αυτό και η πόλη του Μπιλμπάο χαιρέτησε με ενθουσιασμό την απόφαση του Ιδρύματος Γκούγκενχαϊμ να ανανεώσει το συμβόλαιο του Μουσείου στο Μπιλμπάο για ακόμη 20 χρόνια, κίνηση που εκτιμήθηκε ως αναγνώριση μιας επιτυχούς πορείας. Και εδώ, η συνθήκη της αμοιβαιότητας δίνει τον τόνο υπέρ, εντέλει, της τοπικής οικονομίας και της αίγλης της πόλης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου