Μήπως νιώθεις συνεχώς πεσμένη; Μήπως δεν έχεις διάθεση για τίποτα; Μήπως πάει καιρός από τότε που ένιωσες πραγματικά καλά; Η ψυχολόγος-ψυχοθεραπεύτρια, Ελπίδα Μ. Παναγιωτουνάκου, μας βοηθάει να κατανοήσουμε την κατάθλιψη, τα συμπτώματά της και πως μπορούμε να βοηθηθούμε...
«Και είδα μια γερασμένη γυναίκα κουρνιασμένη πλάι μου, εντελώς ατημέλητη κι αδιάφορη για την αφροντισιά της, στεγνή και μαραμένη, με μια χλωμή ασύσπαστη, χωμάτινη όψη, με χαμηλωμένο βλέμμα, διστακτική φωνή και κατεβασμένα χείλη… Καθώς σύρθηκε κοντά μου, ξαφνικά, μες τη σιωπή, με άρπαξε στα μπράτσα της και με σκέπασε απ’ την κορφή ως τα νύχια με το μανδύα της δυστυχίας της, και με κράτησε τόσο σφιχτά στην αγκαλιά της που ένιωσα σαν μια μέγκενη να συνθλίβει την καρδιά και το στήθος μου και με την παλάμη της σκέπασε τα μάτια μου κι έκλεισε τ’ αυτιά μου ώστε να μην μπορώ ούτε να δω ούτε ν’ ακούσω… Κι έμαθα αργότερα ότι το όνομα αυτής της γριάς ήταν Μελαγχολία…»
«Και είδα μια γερασμένη γυναίκα κουρνιασμένη πλάι μου, εντελώς ατημέλητη κι αδιάφορη για την αφροντισιά της, στεγνή και μαραμένη, με μια χλωμή ασύσπαστη, χωμάτινη όψη, με χαμηλωμένο βλέμμα, διστακτική φωνή και κατεβασμένα χείλη… Καθώς σύρθηκε κοντά μου, ξαφνικά, μες τη σιωπή, με άρπαξε στα μπράτσα της και με σκέπασε απ’ την κορφή ως τα νύχια με το μανδύα της δυστυχίας της, και με κράτησε τόσο σφιχτά στην αγκαλιά της που ένιωσα σαν μια μέγκενη να συνθλίβει την καρδιά και το στήθος μου και με την παλάμη της σκέπασε τα μάτια μου κι έκλεισε τ’ αυτιά μου ώστε να μην μπορώ ούτε να δω ούτε ν’ ακούσω… Κι έμαθα αργότερα ότι το όνομα αυτής της γριάς ήταν Μελαγχολία…»
ΕΔΩ Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου