Στέλιος Σχοινάς: Στις δημοκρατίες οι ψηφοφόροι δεν ξεπλένουν κακουργήματα

Στις δημοκρατίες οι ψηφοφόροι δεν ξεπλένουν κακουργήματα

Η ενοχή κάποιων δεν αθωώνει κανέναν μας

Ο Περιβόητος Δήμαρχος Νέας Χαλκηδόνας Παπαδόπουλος  ψηφίστηκε από δεκάδες χιλιάδες ανυποψίαστους ψηφοφόρους. Αποδείχθηκε ότι ήταν αρχηγός εταιρίας δολοφόνων και οι δεκάδες χιλιάδες ψήφοι που έλαβε στις εκλογές δεν στάθηκαν ικανοί για να ξεπλύνουν τα κακουργήματά του.

Δυστυχώς και σήμερα δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που ακούμε από το στόμα πολιτικών προσώπων, που βαρύνονται με κακουργηματικές πράξεις, να αποδίδουν τις κατηγορίες που τους βαρύνουν σε δήθεν πολιτικές διώξεις.

Πολιτική δίωξη από ποιόν;

Παίζουν πολιτικά παιχνίδια οι Εισαγγελείς και οι  Ανακριτές Πρωτοδικών.

Παίζουν πολιτικά παιχνίδια οι Εισαγγελείς Εφετών και τα Συμβούλια Εφετών.

Είναι «κατανοητό» οι υπόδικοι Δήμαρχοι, Νομάρχες κ.λ.π. να προσπαθούν  να καταπιαστούν  από οποιοδήποτε χειρολαβή μήπως και καταφέρουν να διασωθούν.

Μεγαλύτερη, όμως,  απογοήτευση δημιουργεί η έλλειψη πολιτικής ευθιξίας από την πλευρά των μελών των Συμβουλίων που με την ανοχή ή την σιωπή τους,  «στήριξαν» «άθελά τους» τις κακουργηματικές πράξεις των Πολιτικών τους Προϊσταμένων.

Όταν ασκείς διοίκηση δεν υπάρχει δικαιολογία άγνοιας.

Διοικώ αγνοώντας, σημαίνει ότι είμαι ανίκανος να διοικήσω ή είμαι λαμόγιο και με εξυπηρετεί η επίκληση της άγνοιας.

Όταν μετά την αποκάλυψη των κακουργηματικών πράξεων των πολιτικών τους προϊσταμένων, οι Σύμβουλοι που τους ακολουθούσαν, στηρίζοντας με την ανοχή ή σιωπή τους, την διάπραξη των κακουργημάτων,  συνεχίζουν να μην αναλαμβάνουν τις πολιτικές ευθύνες τους, καθιστούν εαυτούς επικίνδυνους για τον δημόσιο βίο..

Εάν οι ίδιοι δεν απομακρύνουν τον εαυτόν τους από την διαχείριση των κοινών, αναλαμβάνοντας τις ευθύνες τους, τότε η ευθύνη μετατοπίζεται στους πολίτες για να τους απομακρύνουν αυτοί με την ψήφο τους.  

Τέλος, οφείλουμε να γνωρίζουμε, ότι πρόσωπα που έχουν ασκήσει διοίκηση σε υψηλές θέσεις (Δήμαρχοι, Νομάρχες κλπ), και δεν δίστασαν, κατά την διάρκεια άσκησης των δημόσιων καθηκόντων τους,  να διαπράξουν βαριές κακουργηματικές πράξεις, είναι βέβαιο ότι ταυτόχρονα δημιουργούν μισθοφόρους συνυπεύθυνους συνεργάτες (πολύ καλά αμειβόμενες δημόσιες θέσεις, αναθέσεις κλπ), ώστε να αισθάνονται σίγουροι ότι κανείς  δεν θα τολμήσει να μην ακολουθήσει τον αρχηγό όταν έρθουν τα δύσκολα.

Τα υπόδικα πολιτικά πρόσωπα είναι ικανά, μαζί με τους εν παρανομία παλαιούς συντρόφους-συνεργάτες τους (ο ένας κρατάει τον άλλον), να τολμήσουν ακόμη και υπό το βάρος πολύ σοβαρών κατηγοριών, να κατέβουν στις εκλογές, πιστεύοντας ότι η πολιτική μπορεί να τους διασώσει από οποιασδήποτε σοβαρότητας παραπτώματα.

Το μέλλον της χώρας μας και των παιδιών μας ξεκινάει από την ποιότητα της τοπικής αυτοδιοίκησης που καθρεπτίζει τους ίδιους τους εαυτούς μας.

Μια τοπική αυτοδιοίκηση πελατειακή, διεφθαρμένη και αναχρονιστική που εξέθρεψε, στην πλειοψηφία τους, ελάχιστα ικανούς έως ανίκανους και διεφθαρμένους τοπικούς άρχοντες, προδικάζει αντίστοιχη τύχη σε ολόκληρο το έθνος.

Την κύρια ευθύνη, αναμφισβήτητα, φέρουν οι εκπρόσωποι του λαού στις διάφορες δημόσιες θέσεις της πολιτείας.

Υπεύθυνοι, όμως, είμαστε και εμείς οι πολίτες όταν δεν αντιστεκόμαστε και ψηφίζουμε αυτούς που απαιτούν την ψήφο μας χρησιμοποιώντας κάθε αθέμιτο και εκβιαστικό μέσο. Αποτελεί αυτονόητη υποχρέωσή μας να υποστηρίξουμε τουλάχιστον την αξιοπρέπεια την δική μας και της οικογένειάς μας και να μην την ξεπουλάμε έναντι πινακίου φακής, για έναν ολιγόμηνο ανασφάλιστο διορισμό  ή οποιοδήποτε άλλο ρουσφέτι.

Η εργασία αποτελεί αναφαίρετο δικαίωμα του κάθε πολίτη και οφείλουμε να φτύνουμε κατάμουτρα τον πολιτικό που προσπαθεί να εκμεταλλευτεί την ανάγκη για εργασία ή οποιαδήποτε άλλη οικογενειακή ανάγκη για να μας εξαγοράσει, ως νταβατζής προς τις πόρνες που εκμεταλλεύεται.

Πρέπει να καταλάβουμε ότι πολιτικός  που μας εκβιάζει, δεν είναι σωστό πολιτικό πρόσωπο αλλά ένας αδίστακτος  νταβατζής που θυσιάζει τα συμφέροντα του κοινωνικού συνόλου για να εξυπηρετήσει τα δικά του.

Η ελληνική κοινωνία, έστω φοβισμένη και ανασφαλής, δείχνει να συνειδητοποιεί ότι το κράτος της μεταπολίτευσης χρεοκόπησε οριστικά και πρέπει να τελειώσει. Προσπαθεί να βρει τον δρόμο της, εκτονώνοντας τον θυμό της, αλλά παράλληλα αναζητώντας νέα πρότυπα και λύσεις.

Στις δημοκρατίες οι ψηφοφόροι δεν ξεπλένουν κακουργήματα

Η ενοχή κάποιων δεν αθωώνει κανέναν μας. 

Ιτέα 25 Φεβρουαρίου 2014

Στέλιος Σχοινάς

Διπλ. Πολιτικός Μηχανικός