Εν Αθήναις... Σάββατο απόγευμα

Θα θυμηθώ μια από τις γειτονιές που έζησα....

Στον κεντρικό δρόμο ο χασάπης...ο μπακάλης...ο κουρέας...ο μανάβης... το καφενείο...ο φούρνος λίγο παραπάνω.

Δημιουργούσαν την αγορά από μόνοι τους οι έμποροι φροντίζοντας ο ένας να είναι κοντά στον άλλον.

Και να έλειπε για λίγο κάποιος τον αντικαταστούσε ο διπλανός.

Το Σάββατο το απόγευμα ήταν ανοικτά όλοι τους...τότε οι περισσότεροι εργαζόμενοι πληρωνόντουσαν.

Η κίνηση μεγάλη...θα έκαναν τις αγορές τους...θα εξωφλούσαν τα τεφτέρια...  θα κουρευόντουσαν στον κουρέα....

Οι γυναίκες είχαν τα ρόλεϊ στο σπίτι και η μια έκανε την κομμώτρια στην άλλη.

Μια γιορτινή ατμόσφαιρα θα έλεγα...

Ο χασάπης έβγαζε στο πεζοδρόμιο μια ψησταριά και κερνούσε τους πελάτες  από ένα μεζέ.

Στο φούρνο προμήθεια ψωμιού για δύο ημέρες δηλαδή τουλάχιστον δύο οκαδιάρικες φρατζόλες για μια τετραμελή οικογένεια δεμένες με σπάγγο για την μεταφορά.

 Έτρωγε ο κοσμάκης ψωμί τότε.....

Απόγευμα Σάββατο μετά από τα ψώνια κανένα σινεμαδάκι και είχε αρκετά η Πατησίων.

Ξεκινούσες από το Τέρμα από την ΑΡΜΟΝΙΑ προχωρούσες μέχρι την Κλωναρίδου συναντούσες το ΠΙΓΚΑΛ την ΑΝΤΖΕΛΑ το ΣΕΛΕΚΤ....σίγουρα θα είχε βρεθεί η ταινία που θα άρεσε σε όλη την παρέα.

 Γυρίζοντας σπίτι ένοιωθες διαφορετικά από τις άλλες ημέρες σκεπτόμενος ότι θα ξημερώσει η Κυριακή...που ήταν γιορτή και σχόλη και ονειρευόσουνα η Δευτέρα να ήταν κανά δυό φορές τον χρόνο που έλεγε και το τραγούδι.

πίσω στα παλιά