Ο Βενιζέλος και το… σωσίβιό του!

Εντάξει, ο Απόστολος Τζιτζικώστας έκανε τη μια γκάφα πάνω στην άλλη. Για διοργανωτής παρέλασης δεν είναι καλός. «Ούτε παιδικό πάρτι δεν θα του ανέθετα έτσι όπως τα ‘κανε», μου ‘λεγε ένας Θεσσαλονικιός κοινός μας γνωστός που έσπευσε να μου προσθέσει ότι σε προσωπικό επίπεδο τον συμπαθεί. (σ.σ. Φαντάσου και να τον αντιπαθούσε!)

Αυτό είναι το ένα. Το άλλο έχει να κάνει με το εναπομείναν ΠΑΣΟΚ. Αυτό το κόμμα που δημοσκοπικά εμφανίζεται να κινείται μεταξύ 5-6% και που σχεδόν, επί καθημερινής βάσης, βρίσκει έναν λόγο να διατυπώσει ενστάσεις για κάποιο θέμα

Ενδεικτικά θυμάμαι, την ιστορία της ΕΡΤ, το «25άρι» του Άδωνη στα νοσοκομεία, το επίδομα θέρμανσης (σ.σ. έτσι όπως δόθηκε), την απελευθέρωση των επαγγελματικών μισθώσεων, τη συμμετοχή των αρμάτων μάχης στη χθεσινή παρέλαση, την πρόσκληση των Χρυσαυγιτών επίσης χθες και αρκετά ακόμα που δεν έχω πρόχειρα στη μνήμη μου.

Ποιος να διαφωνήσει με τις… διαφωνίες αυτές; Με τις περισσότερες τουλάχιστον… Μόνο που σχεδόν σε όλες τις περιπτώσεις στις οποίες το ΠΑΣΟΚ και προσωπικά ο κ. Βενιζέλος φώναζαν δυνατά, στο τέλος τους έμειναν μόνο οι φωνές! Οι υπουργοί της ΝΔ έκαναν αυτό που προγραμμάτιζαν.

Τι ακριβώς πετυχαίνει, λοιπόν, το ΠΑΣΟΚ κάθε φορά που είτε ευθέως είτε πλαγίως βάλλει εναντίον κυβερνητικών προθέσεων οι οποίες σχεδόν πάντοτε γίνονται αποφάσεις.

Κάποιοι λένε ότι προσπαθεί να δείξει ότι δεν έγινε ένα «κεντροδεξιό» κόμμα που συγκυβερνά με τη Νέα Δημοκρατία και της δίνει άλλοθι στις πολιτικές της. Ότι έχει απολύτως ειλικρινείς προθέσεις και καμιά διάθεση να ταυτίζεται με αποφάσεις που δεν το βρίσκουν σύμφωνο.

Μόνο που όλο αυτό το σκηνικό το οποίο ζούμε τους τελευταίους μήνες κάνουν το επιχείρημα αυτό όχι ιδιαιτέρως πειστικό. Αντίθετα, ενισχύει την άποψη ότι ο κ. Βενιζέλος δίνει τη μάχη της προσωπικής του πολιτικής επιβίωσης ξέροντας ότι αν αποχωρήσει από την κυβέρνηση θα οδηγήσει μεν στην πτώση της, αλλά ταυτόχρονα και στον απόλυτο κατακρημνισμό το δικό του κόμμα. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται και για το πολιτικό μέλλον του ιδίου.

Προσπαθεί λοιπόν να κερδίσει χρόνο μην τυχόν και πετύχει το θαύμα της… νεκρανάστασης του ΠΑΣΟΚ. Ή τη «συγχώνευσή» του με τη Νέα Δημοκρατία όπως λένε στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και κάποιοι άσπονδοι φίλοι του στη Χαριλάου Τρικούπη.

Καλές, λοιπόν, οι διαφοροποιήσεις του ΠΑΣΟΚ όπως τις συνηθίσαμε να εκφράζονται κατά κόρον το τελευταίο διάστημα. Μόνο που θα ήταν χρήσιμες αν αποδεικνύονταν και αποτελεσματικές. Για την ουσία της πολιτικής της κυβέρνησης που έχει γονατίσει πολύ κόσμο κι όχι για το προσωπικό πολιτικό σωσίβιο του Ευάγγελου Βενιζέλου. Γιατί αλλιώς θα αρχίζουν να θυμίζουν ανέκδοτο και μάλιστα καθόλου πετυχημένο…

www.protagon.gr