Ξαναζούμε τη δεκαετία του ’50

Ανατριχιαστική η σύγκριση για ανεργία - εξαθλίωση - μετανάστευση. Τότε o Mαρκεζίνης σήμερα η τρόικα

Τη δεκαετία του ’50, περισσότερο από μισό αιώνα πριν, η Ελλάδα πάλευε – και τότε – να επιβιώσει, ρημαγμένη από τρία καταστροφικά γεγονότα: Τη ναζιστική θηριωδία του B΄ Παγκοσμίου Πολέμου, τον εμφύλιο σπαραγμό και λίγο αργότερα το τελειωτικό κτύπημα, με το κανόνι της υποτίμησης, στις 9.4.1953.

Τότε, μέσα σε ένα δραματικό οικονομικό σκηνικό διάλυσης, η αναλογία 1 δολάριο=113 δραχμές το 1938 είχε καταντήσει σε 1 δολ.=15.000 δρχ. το 1952, για να γίνει από τον Μαρκεζίνη εν μια νυκτί 1 δολ.=30.000 δρχ. Μόνο λίγοι «ημέτεροι» ήταν, ως είθισται, γνώστες του μυστικού και την επομένη ξύπνησαν με μυθώδεις περιουσίες! Στις 11.4.1953 οι εφημερίδες κάνουν λόγο για… «ανταγωνιστικό περιβάλλον»: «Η Ελλάδα κατέστη από προχθές η φθηνότερη χώρα στον κόσμο!».

Η εμβάθυνση στη σκοτεινή δεκαετία του ’50, όταν τρεκλίζοντας η χώρα προσπαθούσε να σταθεί ξανά στα πόδια της έπειτα από απανωτά χτυπήματα, προσομοιάζουν στο σημερινό ζοφερό σκηνικό. Οι συγκρίσεις με την τωρινή φτωχοποίηση, υπό την τροϊκανή ηγεμονία, μοιάζουν ανατριχιαστικές. Τόσο οικονομικά όσο και κοινωνικά. Είναι να αναρωτιέται κανείς σε ποια δεκαετία του οικονομικού σπιράλ της Ελλάδας είναι παγιδευμένος…

Κι αν σήμερα η ανεργία έχει κάνει παγκόσμιο ρεκόρ, το ίδιο δραματική ήταν η κατάσταση και τότε, με τους ανέργους και τους ψευτοαπασχολούμενους να αγγίζουν ακόμα και το 1,2 εκατ.! Σε μια εποχή, μάλιστα, που ο πληθυσμός ήταν μικρότερος και όχι τόσο συγκεντρωμένος στα αστικά κέντρα, οι γυναίκες δεν είχαν βγει ακόμα μαζικά και ισότιμα στην αγορά εργασίας, ενώ μοναδική διέξοδος ήταν η μετανάστευση.

Διαβάστε ΕΔΩ τη συνέχεια