Ο ηλικιωμένος ναυτικός, η γριούλα και ο υπουργός. - Άρθρο αναγνώστη.

”ΚΑΡΤΕΡΙΑ”:   Στο παρακάτω άρθρο του αναγνώστη μας έχουμε επέμβει μόνο ορθογραφικά. Επίσης και η φωτογραφία είναι δική μας επιλογή.

-------------------

Πριν λίγες ημέρες έτυχε να βρίσκομαι στην Αττική για επαγγελματικές υποχρεώσεις. Απλά, θέλω να γράψω αυτό που συνάντησα σε μια έξοδο  μου, σε μια πλούσια κατά άλλα περιοχή της παραλιακής. Κάπου στην Καστέλα. Μια παρέα πέντε επαγγελματιών φίλων που βγήκαμε να ξεσκάσουμε. Ήταν άραγε έτσι; Με αυτό που αντικρίσαμε; Oχι! Η παρέα μας, βουτηγμένη στους ψαρομεζέδες και στα ούζα, ανταλλάσαμε αστεία και θαυμάζοντας τον Σαρωνικό με τα πλοία να πηγαινοέρχονται, δεν προσέξαμε την φτώχια και τη δυστυχία που κοίταζε εμάς.

Μια  περήφανη γριούλα κάπου 80 ετών ζήτησε βοήθεια πουλώντας χαρτομάντιλα. Με άψογα Ελληνικά μας είπε πως είχε πουλήσει 4 τεμάχια από τη συσκευασία των 10 σε μια ώρα έναντι 50 λεπτών το τεμάχιο! Η κυρία θύμιζε γριούλα των χωριών της Φωκίδας,  μαντήλι, γυαλάκια, ποδιά. Δεν ήταν ψεύτικη. Ήταν αληθινή. Δυστυχώς!

Πετάγεται ο Πειραιώτης φίλος μας… - μάγκες, από 5 ευρώ ο καθένας… ξηλωθείτε.

Χωρίς κανέναn δισταγμό αμέσως πάνω στο τραπέζι έπεσαν 45 ευρώ και όποιος έβαλε παραπάνω δεν ζήτησε τη διάφορα, δεν ζήτησε  τα ρέστα. Η κυρία σάστισε, δίστασε, φοβήθηκε; Μήπως νόμισε πως τη κοροϊδεύουμε; Της δώσαμε θάρρος, μας κοίταξε όλους, πηρέ τα χρήματα κι έφυγε.  Έφυγε; Έτσι νομίσαμε! Ένας από τη παρέα είπε, δίνουν και άλλοι.

Πληρώσαμε τον λογαριασμό μετά την ουζοκατάνυξη και ετοιμαστήκαμε να φύγουμε. Σε κοντινό τραπέζι, ένας ηλικιωμένος ναυτικός, όπως μας είπε ο σερβιτόρος ζητούσε βοήθεια, Δεν πουλούσε τίποτα. Απλά ζητιάνευε. Στα γρήγορα ο σερβιτόρος μας είπε πως έχασε την γυναίκα του από βαριά ασθένεια, έδωσε όλες τις οικονομίες του για αυτήν, την έχασε τελικά, του έκοψαν το ηλεκτρικό και τώρα ζητιανεύει! Όχι χρήματα, ζητιανεύει φαγητό! Κάποτε ήταν περήφανος. Νοικοκύρης. Έμαθε στο σκοτάδι, ήξερε από τα καράβια. Από το Πέραμα μέχρι το Μικρολίμανο είναι ο καθημερινός δρόμος της επιβίωσης του και πάλι πίσω. Και πάλι το πρωί μαζεύει τα τελευταία βήματα της ζωής του για λίγες ακόμη ημέρες ζωής. Λίγες ημέρες επιβίωσης! Έτσι το βλέπει. Πρόσφερε και δεν του πρόσφεραν.

Φεύγοντας από το περιβάλλον αυτό, με πεσμένο το ηθικό, αρχίσαμε να μιλάμε στο αυτοκίνητο για τα πολιτικά δρώμενα άλλα, διακόπτει τη συζήτηση ο συνοδηγός λέγοντας…

 - Ρε! Η γριά που βοηθήσαμε έτρωγε κάτι σαν τυρόπιτα, κοιτάζει το αμάξι μας και μας χαιρετάει Το είδατε;

Την είδαμε. Η γριούλα δεν έφυγε μακριά όπως νομίσαμε. Ίσως να έτυχε να κάτσει εκεί. Ίσως, Ίσως, Ίσως…  Ίσως να ήξερε τον μονόδρομο που θα περάσουμε και  μας περίμενε για ένα χαιρετισμό που ίσως να ήταν ο τελευταίος για αυτήν.  Έτσι νομίζει. Εμείς όμως συμφωνήσαμε άλλα. Θα ξαναπάμε εκεί με τη πρώτη ευκαιρία, η παρέα μας, είναι και η δουλειά ενός από εμάς και θα πάμε. Θα πάμε  όλοι μαζί. Θα  προσπαθήσουμε να βρούμε ξανά τη γριούλα, θα ρωτήσουμε, θα μάθουμε, θα βοηθήσουμε! Θα τη βρούμε. Θα βοηθήσει και ο Πειραιώτης φίλος μας. Το υποσχέθηκε. Το υποσχεθήκαμε στους εαυτούς μας.

Ήταν αληθινή. Ήταν το πρόσωπο της σημερινής Ελλάδας.

Όμως ο υφυπουργός κ Μηταράκης Παναγιώτης, σε αντίθεση με άλλους Έλληνες, πήρε επιστροφή φόρου 4.600 ευρώ. Θα πάει να βρει τη γριούλα και τον ναυτικό για να τους δώσει από 5 ευρώ στον καθένα;