ΙΤΕΑ: ΚΑΤΙ ΚΑΛΟ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ, ΑΣ ΚΑΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΤΑ ΑΥΤΟΝΟΗΤΑ

Καλή η εποχή που πέρασε αλλά πέρασε. Ευημερία και χαλαρότητα. Τόση που αφήσαμε πολλά πράγματα στην τύχη τους, μαζί και την διαχείριση των «κοινών» σαν να μην μας αφορούσαν. Σαν να ξεχάσαμε ότι υπάρχουν συμφέροντα που υποχρεωτικά έχουμε «από κοινού» με τους συνανθρώπους μας και είναι το ίδιο σοβαρά με τα αποκλειστικά δικά μας συμφέροντα.

 

Το συμφέρον που έχουμε από την προσωπική εργασία μας είναι αποκλειστικά δικό μας. Σε πρώτη ματιά, αν πάει καλά εμείς θα το καρπωθούμε, αν πάει στραβά, εμείς θα την πληρώσουμε. Σαν να ξεχάσαμε όμως ότι τα χρήματα που θα βγάλουμε από την δουλειά μας τα ξοδεύουμε πρωτίστως για να καλύπτουμε τις ανάγκες μας ξεκινώντας από τις βασικές και καθημερινές. Π.χ. να μπορούμε να ζούμε σε ένα υγιεινό, ασφαλές, καθαρό, λειτουργικό και όμορφο περιβάλλον . Πόσοι από εμάς μπορούν να εξασφαλίσουν κάτι τέτοιο από μόνοι τους; Πόσοι μπορούν να έχουν ένα δυιληστηριο νερού και ένα βιολογικό καθαρισμό αποκλειστικά και μόνο για τον εαυτό τους; Θέλουμε κάποιος να απομακρύνει τα σκουπίδια από την γειτονιά μας και να καθαρίζει τους δρόμους και τις πλατείες μας; Ναι όλοι το θέλουμε, αλλά αυτοί που θα το κάνουν πρέπει να πληρωθούν.

 

Όλα αυτά που ξοδεύονται για να απολαμβάνουμε όλοι μαζί κάποια «κοινά» αγαθά και υπηρεσίες ξοδεύονται από την τσέπη μας. Τα πληρώνουμε εμείς οι ίδιοι όπως πληρώνουμε και το φαγητό μας. Μόνο που δεν το πληρώνουμε κατά περίπτωση γιατί για να έρθει το νερό στη βρύση θέλει κάποια διαχρονική εργασία και σαφώς περισσότερη υποδομή απ’ ότι το ψήσιμο μίας μπριζόλας.

Πληρώνουμε φόρους , δημοτικά τέλη κ.λ.π. Κάποιος μαζεύει το «ρεφενέ» και πληρώνει κάθε τόσο τον λογαριασμό. Τι ανακαλύψαμε πρόσφατα; Ότι αυτός που διαχειριζόταν το «ρεφενέ» ταμείο, το έβαζε στην τσέπη του με τον ένα ή άλλο τρόπο. Μεγάλη συζήτηση το πώς και το γιατί για άλλη στιγμή. Σε εθνικό επίπεδο δε τεράστια ιστορία που θα την πληρώσουμε όσο ακριβά χρειαστεί μέχρι να καταλάβουμε. Ας μείνουμε όμως στα απλά. Σίγουρα επι του παρόντος συνειδητοποιήσαμε ότι όλα αυτά τα «κοινά» για τα οποία βάζουμε το χέρι στην τσέπη και πληρώνουμε είναι δικά μας όπως και το σπίτι μας και το αυτοκίνητό μας. Μόνο που επειδή είναι μεγάλα και θα θέλαμε πολλά λεφτά για να τα έχουμε μόνο για τον εαυτό μας τα έχουμε μαζί με άλλους.

 

Όσοι το χρειαζόμαστε ας ξαναανακαλύψουμε, έστω και από τον δύσκολο δρόμο, τα «κοινά». «Κοινά» λοιπόν δεν σημαίνει «των άλλων» των «μικρών» που δεν έχουν καμία σχέση με την βολεμένη και «υπεράνω» αφεντομουτσουνάρα μας. Είναι αυτά που αν ρημάξουν θα πρέπει να κουβαλάμε κάθε μέρα το νερό με τα μπιτόνια, θα πρέπει να ξαναγυρίσουμε όλοι στον βόθρο που το κόστος για το άδειασμά του από κάποιο ιδιώτη θα μας φέρνει δυσκοιλιότητα, θα πρέπει να παραμερίζουμε τα σκουπίδια στο δρόμο για να πάμε στην δουλειά μας ή να τα σκορπάμε μόνοι μας γύρω από την πόλη μέχρι να βρεθούμε να ζούμε στο κέντρο μιας χωματερής και στις πλατείες, στις παραλίες στις παιδικές χαρές και σε όλους τους κοινόχρηστους χώρους να κυριαρχούν τα ερείπια της εποχής που πέρασε.

 

Αν τώρα κάποιος πει ότι τα πιο πάνω είναι απλοϊκά ως περιγραφή του τι σημαίνει «κοινά», όλοι θα συμφωνήσουν μαζί του. Αν θέλει να κάνει μια βαθύτερη ανάλυση είναι ευπρόσδεκτος. Στην παρούσα φάση όμως ας ξεκινήσουμε από την υλική διάσταση που όλοι μπορούμε να αντιληφθούμε. Ας πάρουμε «από το χέρι» το εαυτό μας εάν χρειαστεί ή και τους άλλους, που το αυτονόητο τους έχει διαφύγει και ας κάνουμε κάτι περισσότερο απ’ ότι μέχρι σήμερα. Να μιλήσουμε ευγενικά αλλά να μιλήσουμε όταν δούμε κάποιον «ξεχασμένο» να πετάει σκουπίδια στο δρόμο και όχι στον σκουπιδοτενεκέ που βρίσκεται κάπου τριγύρω. Ας θυμίσουμε στον 100 κιλών 18 χρονών «μπέμπη» και δεν προβλέπεται από τις προδιαγραφές των παιχνιδιών της παιδικής χαράς τέτοια χρήση. Ας μιλήσουμε και ας κατακρίνουμε κάθε σύνθημα γραμμένο σε τοίχο της πόλης μας από όπου και αν προέρχεται. Ας έχουμε στο μυαλό μας ότι την δική μας ζωή ασχημαίνει και εμείς θα βάλουμε το χέρι στην τσέπη για να ξαναβαφτεί. Και όποιος έχει καημό για την «θεά» που τον παράτησε, ας γράψει τον καημό του στον τοίχο του δικού του σπιτιού να ξέρουμε και ποιόν να συμπονέσουμε. Όποιος θέλει να εκφράσει την περηφάνια του για το πολιτικό ή αθλητικό μαντρί που ανήκει, ας πάει να γράψει συνθήματα στο σπίτι του τσοπάνη του. Όσο για τσαμπουκαλήδικες απαντήσεις, όταν ο «ξεχασμένος» σε συνέχεια της ευγενικής επισήμανσης μαζέψει την ομαδική κατακραυγή όλων όσων παρακολουθούν το γεγονός, είναι σίγουρο ότι θα ζητήσει και συγνώμη. Όμορφα και ευγενικά όλοι μαζί.

 

Από κινήσεις των τελευταίων ημερών, σαν κάτι καλό να άρχισε να συμβαίνει στην παραλία της Ιτέας. Θα επανέλθουμε εάν έχει συνέχεια.

Περισσότερες φωτογραφίες δείτε ΕΔΩ