ΤΟ ΚΑΣ ΣΤΟ ΛΑΡΝΑΚΙ, Ο ΝΑΣΕΡ ΣΤΗΝ ΙΤΕΑ ΚΑΙ Ο ΤΕΩΣ ΣΤΟΥΣ ΔΕΛΦΟΥΣ!

Το 1911 – 1912, όταν στην περιοχή της Ιτέας βρίσκονταν ακόμα οι Γάλλοι, είχε προκύψει και η επιδημία του Δάγγειου Πυρετού. Τότε λοιπόν βγήκε η οδηγία (για λόγους απολύμανσης) να ασβεστώσουν όλοι τα πεζοδρόμια και ότι άλλο μπορούσαν «γιατί θα έρθει ο Δάγγειος». Το νέο μεταφέρθηκε από στόμα σε στόμα και με τις πολλές αναπαραγωγές, συνηθισμένοι κάποιοι κάτοικοι των χωριών από παρόμοιες επισκέψεις «επισήμων», ασβέστωναν και ξαναασβέστωναν για να είναι το χωριό όμορφο.  

Το 1963 όταν ο Πρόεδρος της Αιγύπτου Νάσερ έφτασε στην Ιτέα δια θαλάσσης, όλα τα σχολεία και οικιοθελώς προσαχθέντες κάτοικοι με την καλύτερη φορεσιά τους, υποδέχτηκαν τον καλεσμένο με την φιλαρμονική να δημιουργεί το ανάλογο «πολιτισμένο περιβάλλον».

Το ίδιο χρόνια μετά όταν ο τέως βασιλιάς παντρεύτηκε και επισκέφτηκε (μετά της συζύγου) τους Δελφούς, και πάλι με την συνοδεία της Φιλαρμονικής.

Το φαινόμενο δεν είναι τωρινό ούτε τοπικό φυσικά και δυστυχώς σε απολυταρχικά καθεστώτα και τριτοκοσμικές χώρες εμπεριέχει μία μεγάλη δόση τραγικότητας με πολύ ανθρώπινη δυστυχία. Εκεί στόχος είναι οι ίδιοι οι κάτοικοι που τους υπενθυμίζεται   ότι «ο ηγέτης είναι εδώ» αλλά ταυτόχρονα του παρέχεται  άσυλο   από την τραγική αλήθεια. 

Τα ποιο πάνω  δεν αφορούν πάντα «κακό ηγέτη». Ποιος δεν έχει δεί την ταινία με τον «Μαυρογιαλούρο». Ή μήπως ο «Γκρούεζας» δεν είναι υπαρκτό πρόσωπο της Ελληνικής κοινωνίας; Είχε και φιλαρμονική.

Σε όλους τους διερχόμενους από την  εθνική οδό στο Λαρνάκι το πρωί της Δευτέρας 23-1-2012 έκανε μεγάλη εντύπωση η κινητικότητα στις εγκαταστάσεις της S&B. Μόνο όποιοι δεν ξέρουν την ιστορία δεν εντυπωσιάστηκαν από το πλήθος των ανθρώπων που πηγαινοέρχονταν από τις εγκαταστάσεις στην πλάστιγγα, όλοι με ειδικά γιλέκα και κράνη. Μόνιμος εργαζόμενος στα χρέη τροχονόμου στο σημείο που τα εκατοντάδες  φορτηγά «κόβουν» παράνομα  την εθνική οδό κάθε μέρα. Πολλά οχήματα που δούλευαν ταυτόχρονα, πολλά φορτηγά που κουβαλούσαν βωξίτη , όλα καθαρά σαν φρεσκοπλυμένα, ακόμα και οι δρόμοι (για τα ψηλά δέντρα και τα βράχια δυστυχώς δεν προηγήθηκε καταιγίδα). Οι σωροί βωξίτη, τα πάντα βρεγμένα (για την σκόνη) με υδροφόρες να πηγαινοέρχονται  και συνεργείο να φυτεύει νέα φυτά στην περίμετρο μεταξύ εγκαταστάσεων και Εθνικής Οδού. «Μα πόσοι εργαζόμενοι να δουλεύουν σε αυτές τις εγκαταστάσεις; Και τι άψογη οργάνωση, σύγχρονη εταιρία.».  Θα σκέφτηκαν όσοι δεν ήξεραν. «Όχι σαν κάτι   δήθεν επιχειρηματίες. Που λειτουργούν τα εργοστάσιά τους μέσα στην παρανομία  και στην σκόνη, που βγάζουν λεφτά από το σακάτεμα των πνευμονιών των εργαζομένων και των κατοίκων της διπλανής πόλης.». «Και εδώ φυτεύουν και νέα φυτά γιατί δεν θέλουν να φαίνεται ότι είναι υποχρεωτικά άσχημο, έχουμε και μια αισθητική.» 

Να σημειώσουμε εδώ πως η φιλαρμονική έλειπε (για να μην νομίζετε ότι το συνδυάζουμε με τα προαναφερόμενα).

Μέσα από τους μύθους , τα παραμύθια αλλά και την πραγματική ιστορία, οι   Βασιλιάδες που κατάκτησαν τον τίτλο του «δίκαιου» είχαν κάνει κάποια στιγμή όλοι κάτι κοινό. Όταν έπρεπε να μάθουν την αλήθεια για τον λαό, δεν αρκέστηκαν σε αυτά που τους έλεγαν οι Σύμβουλοι.  Ντύθηκαν μια μέρα ζητιάνοι κρυφά απ’ όλους και βγήκαν μια βόλτα μέσα στο πλήθος.

 Να το πίστεψαν άραγε οι επισκέπτες μας από το ΚΑΣ αυτό που είδαν; Σίγουρα όχι. Όχι τουλάχιστον αυτοί που είχαν το θάρρος την πρώτη φορά να ψηφίσουν την σωτηρία του Δελφικού Τοπίου. Ήθελε θάρρος και τιμιότητα που όταν συνδυάζονται με  επιστημοσύνη, δεν ενεργούν  χωρίς   γνώση.

Εμείς πάντως, οι μόνιμοι κάτοικοι των Δελφών, το είδαμε και αυτό. Για πρώτη φορά στα χρονικά. Και σημειώσαμε την «εκτίμηση (!)» και τον  «σεβασμό(!)» που έδειξαν οι «επιχειρηματίες (!)» και οι Αιρετοί που τους στηρίζουν προς όλους εμάς   που  ξέρουμε  την αλήθεια.

Πώς το είπατε αυτό; Φύτευαν μέσα στο καταχείμωνο, τις μέρες με την μεγαλύτερη παγωνιά των τελευταίων ετών; Ρε άλματα που έχει κάνει η Γεωπονική Επιστήμη. Και εμάς στους άχρηστους μας «καίγονται» από τον πάγο οι λεμονιές και οι πορτοκαλιές μας.