Τα τύμπανα του πολέμου δεν σταμάτησαν με την καταστροφή της Λιβύης. Ένας νέος πόλεμος έρχεται και τον φέρνει η Δύση. Τα τύμπανα του πολέμου ηχούν στη Μέση Ανατολή όπως ηχούσαν μέχρι πρότινος στη Βόρεια Αφρική που για λίγο σταμάτησαν.
Οι νέες χώρες που σύντομα όλοι θα εστιάσουμε το ενδιαφέρον μας ονομάζονται Συρία και Ιράν. Τα Δυτικά μέσα ενημέρωσης μεταδίδουν καθημερινά ότι χιλιάδες άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους στη Συρία από το καθεστώς του Μπασάρ αλ Άσαντ. Οι ελάχιστες, ωστόσο αξιόπιστες πηγές αναφέρουν ότι οι περισσότεροι εκ των θυμάτων δεν είναι στην πραγματικότητα αντάρτες αλλά υποκινούμενοι από τη Δύση επαναστάτες ώστε να ανατρέψουν το καθεστώς. Ο Γ.Γ των Ηνωμένων Εθνών, Ban Ki Moon, για ακόμη μια φορά παριστάνει το μαέστρο μιας ορχήστρας που η μουσική της ηχεί ευχάριστα μόνο στα αφτιά όσων κατάγονται από τη Δύση.
Το πρώτο ερώτημα είναι τι θα ακολουθήσει καταρχήν στη Συρία. Κίνα και Ρωσία έχουν ήδη εκφράσει την δυσαρέσκεια τους ασκώντας βέτο κατά τη διαδικασία ψηφίσματος της σχετικής απόφασης του ΟΗΕ που καλούσε τα μέλη της να υπερψηφίσουν μια στρατιωτική επέμβαση.
Το δεύτερο ερώτημα είναι τι θα συμβεί αν το ΝΑΤΟ αγνοήσει Ρωσία και Κίνα και επιβάλλει ζώνες απαγόρευσης πτήσεων, δεδομένου ότι Ρωσικά πολεμικά πλοία (με το αεροπλανοφόρο Κουζνέτσοφ) ταξιδεύουν για τη Συρία.
Στην περίπτωση που το ΝΑΤΟ προχωρήσει σε λύσεις όμοιες με τη Λιβύη και η Ρωσία αποφασίσει να μην εμπλακεί έτσι ώστε να μην κλιμακώσει την ένταση, είναι βέβαιο ότι όλα θα καταλήξουν όπως κατέληξαν με το καθεστώς του Καντάφι. Η νέα ηγεσία που διαδεχτεί τον Άσαντ δεν θα είναι τίποτα περισσότερο από μια …μαριονέττα της Δύσης. Στην αντίπερα όχθη, η υπόθεση Ιράν είναι διαφορετική. Σε περίπτωση γενικευμένης επίθεσης όπως προβλέπεται από ΗΠΑ, Ισραήλ και Βρετανία, υπάρχει σοβαρός κίνδυνος να μεταφερθεί η ένταση στο εσωτερικό του Ισραήλ.
Οι προειδοποιήσεις της Ουάσινγκτον στο θέμα του Ιράν θυμίζουν εκείνες πριν την επέμβαση στο Ιράκ. Την ίδια στιγμή που οι επιθεωρητές της ΙΑΕΑ, λειτουργούν ως δήθεν ανεξάρτητη αρχή και σήμερα σε έκθεση τους καταδικάζουν το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν, είχαν πριν χρόνια αποφανθεί επίσης καταδικαστικά κατά του Ιράκ – λανθασμένα όπως προέκυψε – λίγο πριν την τελική επιχείρηση. Οι ΗΠΑ αν τελικά αποφασίσουν να επιτεθούν στο Ιράν και το πράξουν υπό την αρωγή του «πιστού σκύλου» τους που ονομάζεται Ηνωμένο Βασίλειο, ίσως αναγκάσουν το Ιράν να επιτεθεί στην Αμερικανική Ναυτική Βάση στο Μπαχρέιν, ενώ κανείς δεν αποκλείει το ενδεχόμενο να πληγεί το Ισραήλ στο εσωτερικό του με πυραύλους.
Αν και όλα αυτά είναι σενάρια, η Ρωσία και η Κίνα έχουν τεράστια οικονομικά συμφέροντα στο Ιράν. Η Ρωσία έχει συνεργαστεί στενά με το καθεστώς Αχμαντινετζάντ ώστε να σχεδιαστεί και να κατασκευαστεί το πυρηνικό του πρόγραμμα όπως είναι σήμερα. Οι προοπτικές συνεργασίας ανάμεσα στις δύο χώρες είναι πολλές και υπάρχει ήδη συμφωνία κατασκευής και νέου πυρηνικού αντιδραστήρα υπό τη Ρωσική τεχνολογία. Η συγκεκριμένη συνεργασία μεταξύ Ρωσίας και Ιράν φέρνει νευρικότητα στη Δύση που επιθυμεί στο βάθος, το Ισραήλ να είναι η μοναδική χώρα της Μέσης Ανατολής με πυρηνική τεχνολογία. Στρατιωτικό μονοπώλιο από το θείο Σαμ στη Μέση Ανατολή που κουνά το κεφάλι του στην όποια συμφωνία τον βολεύει!
Το όλο «παιχνίδι» δεν τελειώνει ωστόσο εδώ. Ακολουθούν και άλλοι. Βενεζουέλα, Βολιβία, Νικαράγουα, Βραζιλία αργότερα είναι ορισμένες από τις χώρες που θα «δοκιμαστούν» από τα καμώματα της Δύσης. Για πρώτη φορά το κατάφεραν στη Χιλή στις 11 Σεπτεμβρίου 1973, εκτοπίζοντας μία δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση, αυτή του Σαλβαδόρ Αλιέντε με την αντικατάστασή του από τον τύραννο Αουγκούστο Πινοτσέτ. Το ίδιο θέλουν και σήμερα. Ωστόσο τα πράγματα και οι συνθήκες έχουν αλλάξει. Μπορεί η φιλοδοξία των ΗΠΑ σε συνδυασμό με τα συμφέροντα της Νέας Τάξης Πραγμάτων να παραμένουν ίδιες, ωστόσο κάποιοι θα αντισταθούνε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου