Η “ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΗΣ ΠΕΤΡΑΣ” ΤΗΣ ΛΕΣΒΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΓΑΛΑΞΙΔΙΩΤΙΚΟ ΚΑΡΑΒΙ!

Η Παναγία της Πέτρας λέγεται Παναγία Γλυκοφιλούσα και είναι κτίσμα του 16ου αιώνα. Η Παναγία της πέτρας θεωρείται θαυματουργή και τον Δεκαπενταύγουστο συναγωνίζεται σε μεγαλεία την Παναγιά της Αγιάσου. Η παράδοση λέει πως γύρω στα 1600 ένα καράβι από το Γαλαξίδι ήρθε και αγκυροβόλησε στα απέναντι νησάκια για να προστατευθεί από την φουρτούνα. Μέσα είχαν την εικόνα της Παναγιάς να τους φιλάει από το κακό. Ένα βράδυ όμως το εικόνισμα εξαφανίστηκε και ένα χαμηλό φως φάνηκε πάνω στην κορυφή του βράχου. Όταν σκαρφάλωσαν εκεί πάνω για να δούν τι γίνεται βρήκαν την εικόνα και την πήρανε πίσω στο πλοίο. Το επόμενο βράδυ όμως η Παναγία το έσκασε και πάλι, κάτι που επαναλήφθηκε αρκετές φορές μέχρι που το πήρανε απόφαση άφησαν το εικόνισμα στην νέα θέση του και έχτισαν μια μικρή εκκλησιά για να το στεγάσει. Ο Μητροπολίτης Μηθύμνης Γαβριήλ Σουμαρούπα, αναφέρει το 1640 πως στον απόκρημνο βράχο ήταν σκαλισμένα 114 σκαλοπάτια τόσο στενά που μόνο ένας άνθρωπος την φορά χωρούσε να ανέβει. Όσο και να άλλαξαν οι καιροί και να φάρδυναν τα σκαλοπάτια που οδηγούν στην Παναγιά την Γλυκοφιλούσα, η οποία δεσπόζει στον ψηλό βράχο στην περιοχή της Πέτρας σε ύψος 40μ. Πολλοί είναι οι πιστοί που τα ανεβαίνουν γονατιστοί, ξεπληρώνοντας το τάμα τους για το θαύμα που έκανε η Παναγιά και ποτέ σχεδόν δεν θα δείτε τα σκαλοπάτια της άδεια , παρά μόνο στην βαρυχειμωνιά.

Η καινούργια εκκλησία χτίστηκε το 1940 (χωρίς σχέδια) από τον πρωτομάστορα Ευστράτιο Καρέκο, την υπογραφή του οποίου θα την δείτε σε μια ανάγλυφη, μαρμάρινη πλάκα εντοιχισμένη στο καμπαναριό. Οι ψηλοί τοίχοι που την περιτριγυρίζουν με τα μικρά σαν πολεμίστρες παράθυρα, δημιουργούν την εντύπωση φρουρίου, ενώ η θέα από κει πάνω είναι εντυπωσιακή. Ο ναός έχει την τυπική μορφή της τρίκλιτης βασιλικής που έχτιζε ο πρωτομάστορας. Το σχήμα του είναι επηρεασμένο από την ανατολίτικη αρχιτεκτονική καθώς και εκείνη των αρχοντικών του Πηλίου και της Καστοριάς. Στην αυλή με τα μικρά κελιά, τριγύρω θα δείτε μια πολύ όμορφη μαρμάρινη βρύση για να δροσιστείτε μετά το κοπιαστικό ανέβασμα

Το εσωτερικό είναι εξαιρετικά λιτό, χωρίς την επιβλητικότητα της εξωτερικής εμφάνισης του βράχου, αλλά διαπνέεται από γλυκύτητα και γαλήνη. Ο δεσποτικός θρόνος είναι φερμένος από το Αϊβαλή, ενώ το ξυλόγλυπτο τέμπλο είναι επιζωγραφισμένο με λαϊκότροπα μοτίβα. Στο αριστερό κλίτος του ναού, μέσα από ένα πηγάδι με μαρμάρινο στόμιο, αναβλύζει από τον βράχο το νερό που είναι το αγίασμα. Τον δεκαπενταύγουστο γίνεται μεγάλο πανηγύρι και συρρέει πλήθος κόσμου. Ακολουθεί η περιφορά του Ταύρου στα σοκάκια, ενώ όλο το βράδυ ετοιμάζεται το γνωστό πλέον «κεσκέτσι» που μοιράζεται το πρωί στους πιστούς. Κυρήχθηκε από το ΥΠΠΟ με ΦΕΚ 644/Β/2-10-1965.

ΠΗΓΗ: http://mytilinia-dialektos.blogspot.com/