ΕΝΑΣ ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΜΑΣ

75 χρόνια γνωριμίας

με τον δρόμο  Λιδωρικίου – Ευπαλίου – Ναυπάκτου

1936 – 2011… ήμουνα νιος και γέρασα…

Για όσους θυμούνται, η οδική αυτή αρτηρία,  είναι  ο πρώτος δρόμος που  κατασκευάστηκε την δεκαετία του ’30 με πρωτόγονα χειροκίνητα μέσα (παραμίνες, βαριοπούλες, φτυάρια κ.λ.π.).

Αποτελούσε τμήμα της Εθνικής οδού ΑΘΗΝΑ – ΑΜΦΙΣΣΑ – ΛΙΔΟΡΙΚΙ – ΝΑΥΠΑΚΤΟΣ – ΓΙΑΝΝΕΝΑ – ΑΛΒΑΝΙΚΑ ΣΥΝΟΡΑ. Μέσα απ’ αυτό το δρόμο πέρασαν τα εθνικά μας στρατεύματα χωρίς να γίνουν αντιληπτά από τον εχθρό για να γράψουν χρυσές σελίδες στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο. Από τότε αποτέλεσε την Κεντρική Οδική αρτηρία εξυπηρέτηση όλης της ορεινής Δωρίδας.

Μπορεί να ήτανε στενός με στροφές αλλά είχε πλήρη τεχνικά έργα που σήμερα με τα σύγχρονα μέσα σε πολλά σημεία δυσκολεύονται οι εργολάβοι κατασκευής του νέου δρόμου να σπάσουν τα τσιμέντα.

Με τα νέα δεδομένα και τις απαιτήσεις των νέων έργων της (κατασκευή των Φυλακών Μαλανδρίνου και η δημιουργία της Λίμνης του Μόρνου) επέβαλλαν την ανακατασκευή της παλιάς Εθνικής Οδού.

Σήμερα το τμήμα ως το φράγμα είναι βατό και το υπόλοιπο (παραλίμνιο και μη) τμήμα της παλιάς Εθνικής Οδού ΛΙΔΟΡΙΚΙ – ΕΥΠΑΛΙΟ από φθορές και καταπτώσεις είναι αδιάβατο.

Γνωστό είναι ότι απ’ αυτό το δρόμο εξακολουθούν να εξυπηρετούνται οι Δήμοι Λιδορικίου, Βαρδουσίων, Ευπαλίου με σαράντα περίπου κοινότητες, φαίνεται λοιπόν πόσο επιτακτική είναι η ανάγκη ανακατασκευής του δρόμου. Με τον οδικό αυτό άξονα επικοινωνούν καθημερινά με τα αστικά κέντρα της Ναυπάκτου και της Πάτρας, αλλά και της έδρας του Δήμου Ευπαλίου τα ορεινά χωριά του Δήμου: Δροσάτο, Κάμπος, Φιλοθέη, Τείχιο, Παλαιοξάρι και Ποτιδάνεια. Ακόμη τα χωριά των Δήμων Βαρδουσίων, Αποδοτίας και Λιδωρικίου.

Υπάρχουν κι άλλοι λόγοι που συνηγορούν για την άμεση ανακατασκευή όπως η ύπαρξη ιστορικών και αρχαιολογικών χώρων, τα σύγχρονα μοναστήρια Βαρνάκοβας, Τρικόρφου, Κουτσουριώτισσας, Αγ. Ιωάννης, Αρτοτίνα κ.λ.π., εξυπηρέτηση εμπορικών σκοπών των περιοχών και γενικότερη ανάδειξη του φυσικού περιβάλλοντος. Πέραν όμως από όλα αυτά καθημερινά έχουμε παράπονα από κατοίκους της ορεινής Δωρίδας για την δυσχερή οδική εξυπηρέτηση ιδίως από το τμήμα Φράγμα – Μόρνου – Ρέρεσι – Σκορδά Χάνι – Φιλοθέη – Ευπάλιο.

Ο δρόμος χωρίζεται σε δύο τμήματα. Το πρώτο μέχρι το φράγμα του Μόρνου  όπου η χάραξή του παραμένει η αρχική, σχεδόν, για  45χλμ. Το δεύτερο, έως το Λιδορίκι, είναι πιο βελτιωμένο, επανακατασκευάστηκε μαζί με τις εργασίες του ταμιευτήρα αλλά και πάλι ο χρόνος, οι κατολισθήσεις και οι φθορές καθιστούν υποχρεωτικές τις   τοπικές παρεμβάσεις.

Στα αρχικά  45χλμ υπάρχουν πολλές και επικίνδυνες στροφές, γεφύρια της δεκαετίας του 30,  στενότητες όπου χωρά ένα μόνο αυτοκίνητο.

Έχει συζητηθεί πολλάκις και προταθεί ο επανασχεδιασμός και ανακατασκευή  με παρακάμψεις, με ασφαλή χάραξη, με δημιουργία σύγχρονων  γεφυρών,

Με αποκατάσταση  διασύνδεσης με τους  οικισμούς αρχίζοντας από τη νέα γέφυρα του Μόρνου στην Εθνική οδό Ναυπάκτου-Ιτέας, η κατασκευή κόμβων  και η αξιοποίηση των υπόγειων διαβάσεων προς  τα τοπικά διαμερίσματα Μαλαμάτων  και Μανάγουλης.
Είναι δεδομένο ότι η ορεινή Δωρίδα αντιμετωπίζει δυσκολίες κατά τους χειμερινούς μήνες λόγω καιρικών συνθηκών.

Επίσης είναι γνωστό ότι μπορεί ο δρόμος  να είναι γραφικός, δεν είναι όμως άνετος , ασφαλής  και σύντομος. Άλλωστε η οικονομική και τουριστική ανάπτυξη μιας περιοχής εξαρτάται από την παραγωγική αξιοποίηση των φυσικών και των ανθρώπινων πόρων που διαθέτει.

Πρωτίστως όμως, σημασία έχει η επιβίωση και κυρίως η προσβασιμότητα των πολιτών σε μονάδες υγείας – τώρα πια θα είναι δυσκολώτερα τα πράγματα- καθώς και η ασφάλεια των διερχομένων και η μείωση των ατυχημάτων.

Είναι ανεπίτρεπτο να κατασπαταλάμε αφειδώς δημόσιο χρήμα για ταξίδια - εκθέσεις τουρισμού σε εσωτερικό και εξωτερικό για δημόσιες σχέσεις και φιέστες και από την άλλη να μιλάμε για τουρισμό όταν με περίσσια άνεση ισχυρίζονται οι αρμόδιοι ότι δεν επαρκούν χρήματα για την κατασκευή της παλιάς Εθνικής Οδού ΛΙΔΟΡΙΚΙ – ΕΥΠΑΛΙΟ – ΝΑΥΠΑΚΤΟ.

Είναι αδιανόητο παραμονές εκλογών να τάζουν λαγούς με πετραχήλια και το τελικό αποτέλεσμα της τετραετίας τους  να είναι σχεδόν μηδενικό, ως προς τις υποδομές και την ανάπτυξη.

Είναι αδιανόητο να μιλάμε για τουριστική προβολή της Φωκίδος όταν το κεντρικό οδικό δίκτυο στηρίζεται στην κατασκευή του προ 80 χρόνων.

Υπάρχει θέληση των τοπικών παραγόντων;

Υπάρχει πολιτική βούληση πέρα από τα προεκλογικά φυλλάδια;

Υπάρχουν μελέτες και χρονοδιαγράμματα;

Δυστυχώς δεν υπάρχει τίποτα απ’ όλα τα παραπάνω και το κυριότερο δεν υπάρχουν ή δεν διατίθενται εθνικοί πόροι που κατασπαταλώνται στους μισθούς, στις αποδοχές και καλοπέραση των αιρετών.

 Ξεπερνά το ποσό των 3 εκατομμυρίων ευρώ στη Φωκίδα το σύνολο που δαπανούν οι Δήμοι και η Νομαρχία για μισθούς και αποδοχές – έξοδα παράστασης Δημάρχων, εορτές, δημόσιες σχέσεις κ.λ.π.

Αυτό το ποσό και μόνο για ένα χρόνο «στέρησης» αρκούσε για να κατασκευαστεί και αυτό το έργο και οποιονδήποτε άλλο.

Για να μην πούμε  ότι αρκούσαν οι μελέτες. Οι μελετόφιλοι γνωρίζουν άριστα τα δεδομένα πλην τώρα πλέον γνωρίζουν και οι πολίτες τι σημαίνει μελέτη και σχεδιασμός…

Η σύγκριση και τα συμπεράσματα είναι συντριπτικά για την αποτελεσματικότητα και την ουσία λειτουργίας των θεσμών.

Θεσμοί για τους θεσμούς και τα πρόσωπα των θεσμών και όχι για τους πολίτες.

Έτσι απλά, σεμνά και…ταπεινά!

ΠΗΓΗ: Εφημερίδα ΦΩΚΙΣ