Εκτός από κάποια επαγγέλματα που χάθηκαν, είναι και κάποιοι ήχοι που χάθηκαν-(οριστικά; ),
π.χ., ο ήχος της μπουρούς του ελαιοτριβείου "Λαμπίδη- Τομαρά" , στις 12 το μεσημέρι που καλούσε σε διάλειμμα για φαγητό όλους τους εργαζόμενους της πόλης.
Ο ήχος από τα βαρελάδικα , ο ήχος από την "καταβρεχτήρα", ο ήχος από τα "κάρα" με τα άλογα που έκαναν όλες τις μεταφορές, άλλα και οι ήχοι από τα τουρκοπούλια , στους κήπους μας, τις τσιλιβήθρες- που κινδύνευες να τις πατήσεις στους δρόμους- ακόμα και τα κοράκια στους ευκάλυπτους μειωθήκαν, ο ήχος των σκεπαρνιών των μπετατζήδων (-που πάντοτε μας ενοχλούσαν) -κακώς-.
Η πριονοκορδέλα των ξυλουργείων κ.α.
Ευτυχώς όμως που υπάρχει ακόμα ο ήχος από τις καμπάνες των εκκλησιών που μας θυμίζει ότι είμαστε ακόμα ΖΩΝΤΑΝΟΙ!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου